Aktywistka Carrie Chapman Catt (1859-1947) odegrała kluczową rolę w sprawie, która przyniosła równe prawa wyborcze obywatelom Stanów Zjednoczonych. Jako nauczycielka, a następnie kuratorka szkół w stanie Iowa, Catt zaangażowała się w ruch na rzecz równouprawnienia kobiet w latach osiemdziesiątych XIX wieku. Pełniła funkcję przewodniczącej National American Woman Suffrage Association (NAWSA) w latach 1900-1904 i ponownie w latach 1915-1920, stając na czele ruchu dzięki swoim umiejętnościom organizowania kampanii, mobilizowania wolontariuszy i wygłaszania skutecznych przemówień. Na krótko przed tym, jak sufrażystki świętowały zwycięstwo dzięki uchwaleniu 19. poprawki w 1920 roku, Catt założyła League of Women Voters.
Triumf prawa wyborczego dla kobiet w Stanach Zjednoczonych w 1920 roku był w dużej mierze dziełem Carrie Catt. Genialna strateg, była dwukrotnie przewodniczącą National American Woman Suffrage Association (nawsa), najpierw w latach 1900-1904, a następnie w dramatycznych ostatnich latach walki, od 1915 do 1920 roku.
Catt, urodzona jako Carrie Lane w Ripon, Wisconsin, spędziła większość swojej młodości w Iowa, gdzie poszła na studia. W 1883 roku została nauczycielką, a następnie kuratorem szkół w Mason City. Było to niezwykłe osiągnięcie dla ówczesnej kobiety, ale nie było to wielkim zaskoczeniem dla tych, którzy ją znali. Bystra, odporna i pewna siebie, nigdy nie poddawała się konwencjom, które nie miały dla niej sensu.
W 1885 roku Catt poślubiła redaktora gazety Leo Chapmana, ale wkrótce potem zmarł on w Kalifornii, pozostawiając ją daleko od domu, bez żadnych środków. W końcu stanęła na nogi, ale dopiero po kilku wstrząsających doświadczeniach w męskim świecie pracy. W 1890 roku poślubiła George’a Catt’a, bogatego inżyniera. Ich małżeństwo pozwoliło jej spędzać sporą część każdego roku w drodze, prowadząc kampanię na rzecz prawa wyborczego dla kobiet, sprawy, w którą zaangażowała się w Iowa pod koniec lat 80-tych XIX wieku.
Catt szybko awansowała w szeregach sufrażystek. Z czasem stała się bliską współpracowniczką Susan B. Anthony, która wybrała Catt na swoją następczynię na stanowisku przewodniczącej nawsa. Catt przewodziła ruchowi przez następne dwadzieścia lat, zmagając się z wielkimi przeciwnościami i wieloma frustrującymi porażkami. W podejściu Catt do polityki organizacja była hasłem przewodnim, a ona była w tym znakomita. Od swoich pierwszych przedsięwzięć w Iowa w latach osiemdziesiątych XIX wieku po ostatnie w Tennessee w 1920 roku, Catt nadzorowała dziesiątki kampanii, zmobilizowała wielu ochotników (do końca życia 1 milion) i wygłosiła setki przemówień. Umiejętnie wykorzystywała komunikację i reklamę, tworząc zdyscyplinowane kampanie i budując wysoce skuteczną maszynę.
Catt wierzyła, że naturalnym prawem kobiet jest uczestniczenie w polityce na równi z mężczyznami. Przekonywała, że gdyby kobiety mogły głosować, stałyby się siłą działającą na rzecz pokoju na świecie i pomogłyby poprawić warunki życia sobie i swoim dzieciom. Przede wszystkim chodziło jej o godność kobiet. Wściekła, że kobiety nie mają kontroli nad swoim życiem, uważała, że udział w życiu politycznym da im głos w podejmowaniu decyzji, które ich dotyczą, co wzmocni ich godność jako istot ludzkich.
Jednym z nadrzędnych celów Catt był pokój na świecie, do którego dążyła przez całe życie. Innym było przekonanie, że proces polityczny powinien być racjonalny i zorientowany na problem, zdominowany przez obywateli, a nie polityków. W tym celu w 1920 roku założyła Ligę Kobiet Wyborców (League of Women Voters). Pozostaje ona czymś w rodzaju pomnika jej ideałów, poświęcając się sprawom i przedkładając interes publiczny nad politykę partyjną. Catt do końca życia była dumna ze swojej roli w tej organizacji.