Minęło 15 lat od premiery filmu Lost in Translation, co oznacza również, że od 15 lat ostatnia scena filmu jest przedmiotem debaty. W drugim filmie Sofii Coppoli, po jej debiucie reżyserskim, Samobójstwach dziewic, Scarlett Johansson i Bill Murray występują jako dwoje nieznajomych, którzy podczas pobytu w Park Hyatt w Tokio stają się nieprawdopodobnymi towarzyszami. Ich relacja zaciera granicę między przyjaźnią a romansem – dlatego ostatnia scena, w której starzejący się aktor Murray dostrzega w tłumie na ulicy zdezorientowaną świeżo upieczoną żonę Johansson, wysiada z samochodu i przykłada usta do jej ucha, by wyszeptać jej jakieś niewiadome, głębokie pożegnanie, była przez lata tak żyznym terenem dla teorii i spekulacji. (Zarówno Johansson, która miała wtedy zaledwie 17 lat, jak i Murray, od tamtego czasu milczeli na temat tej tajemnicy.)
Jak się okazuje, Coppola nie próbował nas oszukać tą sceną. Reżyserka rozmawiała ostatnio z magazynem Little White Lies, aby zastanowić się nad rocznicą filmu i wyjaśniła, że nawet ona nie ma pojęcia, co jest zakopane głęboko w dźwięku. „Ludzie zawsze mnie o to pytają” – powiedziała, po czym szczegółowo opowiedziała, jak bardzo Murray był jej zdaniem istotny dla filmu, zwłaszcza gdy poznała jego zdolność do improwizacji. (Mimo, że rok zajęło jej wytropienie go i przekonanie do udziału w filmie w pierwszej kolejności.)
Alas, ta zdolność okazuje się być również tym, co doprowadzało fanów do szaleństwa przez ostatnie 15 lat, ponieważ, jak to ujęła Coppola, dla niej, „ta rzecz, którą Bill szepcze do Scarlett nigdy nie miała być niczym. Miałam zamiar dowiedzieć się później, co powiedzieć i dodać to, ale nigdy tego nie zrobiliśmy.” Ona jednak zaoferowała nieco więcej: „To było między nimi. Po prostu przyznanie, że tydzień znaczył coś dla nich obu i ma wpływ na to, że wracają do swojego życia,” kontynuowała. „Zawsze podoba mi się odpowiedź Billa: że to między kochankami – więc zostawię to na tym.”
.