Dźwięki muzyczne składają się z częstotliwości fundamentalnej, harmonicznych i podtonów.
- Fundamental Frequency
- Harmonics
- Overtones
- Resulting Timbre
Fundamental Frequency
Najniższa częstotliwość dowolnego wibrującego obiektu jest nazywana częstotliwością podstawową. Częstotliwość podstawowa zapewnia dźwiękowi najsilniejsze słyszalne odniesienie do wysokości dźwięku – jest to częstotliwość dominująca w każdym złożonym kształcie fali.
Fala sinusoidalna jest najprostszym ze wszystkich kształtów fal i zawiera tylko jedną częstotliwość podstawową i żadnych harmonicznych, podtonów lub częściowych.
Prawie wszystkie dźwięki muzyczne mają fale, które są nieskończenie bardziej złożone niż fala sinusoidalna. To właśnie dodanie harmonicznych i podtekstów do fali umożliwia rozróżnienie różnych dźwięków i instrumentów; barwa.
Harmoniczne
Harmoniczna jest jedną ze wzrastających serii składników dźwiękowych, które brzmią powyżej słyszalnej częstotliwości podstawowej.
Harmoniczne o wyższej częstotliwości, które brzmią powyżej podstawowej tworzą spektrum harmoniczne dźwięku. Harmoniczne mogą być trudne do postrzegania wyraźnie jako pojedyncze składniki, niemniej jednak są one tam.
Harmoniczne mają niższą amplitudę niż częstotliwość podstawowa.
Harmoniczne są całkowitymi wielokrotnościami częstotliwości podstawowej. Na przykład, jeśli częstotliwość podstawowa wynosi 50 Hz (znana również jako pierwsza harmoniczna), to druga harmoniczna będzie 100 Hz (50 * 2 = 100 Hz), trzecia harmoniczna będzie 150 Hz (50 * 3 = 150 Hz), i tak dalej.
Overtony
Overtony to częstotliwości fali, które są wyższe niż częstotliwość podstawowa, ale nie są z nią bezpośrednio związane.
Resulting Timbre
Dwa tony wytwarzane przez różne instrumenty mogą mieć tę samą częstotliwość podstawową, a zatem tę samą wysokość dźwięku np.g nuta C, ale brzmią bardzo różnie ze względu na obecność różnych ilości harmonicznych i overtonów.
To właśnie obecność harmonicznych i overtonów w fali dźwiękowej pomaga wytworzyć unikalny dźwięk.
Timbre opisuje te cechy dźwięku, które pozwalają uchu odróżnić dźwięki, które mają tę samą wysokość dźwięku fundamentalnego.
To dzięki tembrowi możemy odróżnić jeden instrument od drugiego, na przykład fortepian grany na C3 brzmi inaczej niż gitara skubana na C3.
Timbre jest często opisywany w subiektywnych kategoriach, na przykład, reedy lub golden.
.