Co to jest dystrofia dwudziestopaznokciowa?
Dystrofia dwudziestopaznokciowa znana jest również pod nazwą „trachyonychia”. Można powiedzieć, że dystrofia dwudziestu paznokci jest szeroko rozpowszechnioną trachyonychią obejmującą wszystkie 20 paznokci. Stan ten charakteryzuje się podłużnym zgrubieniem (naprzemienne uniesienie i wgłębienie), wżerami, utratą połysku i szorstkością (podobną do papieru ściernego) powierzchni paznokcia.
Jakie są oznaki i objawy dystrofii dwudziestu paznokci?
Dystrofia dwudziestu paznokci najczęściej występuje w dzieciństwie. W jednym z badań schorzenie to było najbardziej widoczne u młodych mężczyzn w grupie wiekowej 10-20 lat (52%). Niewielkie nieprawidłowości paznokci mogą być widoczne po urodzeniu, a stan ten powoli postępuje przez lata, powodując zmiany w strukturze paznokci u rąk i nóg. Typowe oznaki i objawy obejmują:
- Paznokcie stają się gruboziarniste, szorstkie i łamliwe
- Niektóre paznokcie mogą stać się zniekształcone
- Badanie paznokci wykazuje podłużne grzbiety, wżery, szorstkość i rozdwajanie
- Paznokcie tracą połysk i mogą zmienić kolor na błotnisty, szarobiały kolor (wygląd piaskowy)
Dystrofia dwudziestu paznokci
Co powoduje dystrofię dwudziestu paznokci?
Przyczyna dystrofii dwudziestu paznokci jest nieznana, ale w niektórych przypadkach wydaje się być związana z innymi chorobami skóry, takimi jak liszaj płaski, egzema, łuszczyca i łysienie plackowate. W niektórych przypadkach stwierdzono autosomalny dominujący wzór dziedziczenia; w jednym z doniesień dystrofia dwudziestu paznokci wystąpiła u 4 mężczyzn w 3 kolejnych pokoleniach. Inne przypadki dystrofii dwudziestu paznokci są nieznanego pochodzenia i rozpoczynają się stopniowo we wczesnym dzieciństwie. Te przypadki mają tendencję do samoograniczania się i mogą powoli ustępować z wiekiem.
Jakie leczenie jest dostępne w przypadku dystrofii dwudziestu paznokci?
Nie ma specyficznego leczenia dystrofii dwudziestu paznokci. Jest to choroba bardzo trudna do leczenia, a wyniki są często niezadowalające. Niektóre metody leczenia, które próbowano zastosować, obejmują:
- Gryzeofulwina i inne doustne leki przeciwgrzybicze
- Kortykosteroidy ogólnoustrojowe, miejscowe i śródskórne
- Miejscowe PUVA
.