Kompletny Zwięzły
Spis treści rozdziałów
Komentarz do Efezjan 4:1-6
(Czytaj Efezjan 4:1-6)
Nic nie jest bardziej gorąco naciskane w Piśmie Świętym, niż chodzenie tak, jak przystoi powołanym do królestwa i chwały Chrystusa. Przez skromność rozumiemy pokorę, która jest przeciwna pychy. Przez łagodność rozumiemy to doskonałe usposobienie duszy, które sprawia, że ludzie nie chcą prowokować i niełatwo dają się sprowokować lub obrazić. Znajdujemy wiele w sobie, dla których trudno nam wybaczyć sobie, więc nie możemy być zaskoczeni, jeśli znajdziemy w innych, że myślimy, że trudno wybaczyć. Jest jeden Chrystus, w którym wszyscy wierzący mają nadzieję i jedno niebo, na które wszyscy mają nadzieję, dlatego powinni być jednego serca. Mieli oni wszyscy jedną wiarę, co do jej przedmiotu, autora, natury i mocy. Oni wszyscy wierzyli w to samo, co do wielkich prawd religijnych; oni wszyscy zostali przyjęci do kościoła przez jeden chrzest, wodą, w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, jako znak regeneracji. We wszystkich wierzących mieszka Bóg Ojciec, jak w swojej świętej świątyni, przez swego Ducha i szczególną łaskę.
Komentarz do Listu do Efezjan 4:7-16
(Czytaj List do Efezjan 4:7-16)
Każdemu wierzącemu dany jest jakiś dar łaski, dla jego wzajemnej pomocy. Wszystko jest dane tak, jak Chrystusowi wydaje się najlepsze, aby obdarzyć każdego z nich. On otrzymał dla nich, aby mógł im dać, dużą miarę darów i łask, szczególnie dar Ducha Świętego. Nie sama wiedza głowy, lub ledwo uznając Chrystusa za Syna Bożego, ale takie, które przynosi zaufanie i posłuszeństwo. Jest pełnia w Chrystusie i miara tej pełni dana w radzie Bożej każdemu wierzącemu, ale nigdy nie dochodzimy do doskonałej miary, aż przyjdziemy do nieba. Dzieci Boże wzrastają, dopóki są na tym świecie, a wzrost chrześcijanina zmierza ku chwale Chrystusa. Im bardziej człowiek czuje się pociągnięty do poprawy w swoim stanowisku i według swojej miary, wszystko, co otrzymał, dla duchowego dobra innych, tym pewniej może wierzyć, że ma łaskę szczerej miłości i dobroczynności zakorzenioną w swoim sercu.
Komentarz do Listu do Efezjan 4:17-24
(Czytaj List do Efezjan 4:17-24)
Apostoł zarzucił Efezjanom w imieniu i z upoważnienia Pana Jezusa, że wyznając Ewangelię, nie powinni być jak nie nawróceni poganie, którzy chodzili w próżnych fantazjach i cielesnych uczuciach. Czy ludzie, z każdej strony, nie chodzą w próżności swoich umysłów? Czy nie musimy więc nalegać na rozróżnienie pomiędzy prawdziwymi i nominalnymi chrześcijanami? Oni byli pozbawieni wszelkiej zbawczej wiedzy; siedzieli w ciemności i miłowali ją raczej niż światło. Mieli niechęć i nienawiść do życia w świętości, które jest nie tylko sposobem życia, którego Bóg wymaga i aprobuje, i przez które żyjemy dla Niego, ale które ma pewne podobieństwo do samego Boga w Jego czystości, sprawiedliwości, prawdzie i dobroci. Prawda Chrystusa pojawia się w jego piękno i moc, gdy pojawia się jak w Jezusie. Skorumpowana natura jest nazywany człowiekiem, jak ciało ludzkie, to jest z różnych części, wspieranie i wzmacnianie się nawzajem. Grzeszne pragnienia są zwodnicze żądze; obiecują ludziom szczęście, ale czynią je bardziej nieszczęśliwy, i doprowadzić ich do zniszczenia, jeśli nie ujarzmione i umartwione. Te zatem muszą być odłożone, jak stare szaty, brudne szaty; muszą być ujarzmione i umartwione. Ale to nie wystarczy, aby strząsnąć skorumpowanych zasad; musimy mieć łaskawe. Przez nowego człowieka rozumiemy nową naturę, nowe stworzenie, kierowane przez nową zasadę, nawet łaskę odnawiającą, umożliwiającą człowiekowi prowadzenie nowego życia w sprawiedliwości i świętości. To jest stworzone, czyli wywołane przez wszechmoc Bożą.
Komentarz do Efezjan 4:25-28
(Czytaj Efezjan 4:25-28)
Uważajcie na szczegóły, którymi powinniśmy przyozdobić nasze chrześcijańskie wyznanie. Uważajcie na każdą rzecz przeciwną prawdzie. Nie schlebiajmy już więcej innym i nie zwódźmy ich. Lud Boży to dzieci, które nie będą kłamać, które nie odważą się kłamać, które nienawidzą i brzydzą się kłamstwem. Strzeżcie się gniewu i nieokiełznanych namiętności. Jeśli jest tylko okazja, aby wyrazić niezadowolenie na to, co jest złe, i zganić, zobacz, że to bez grzechu. Dajemy miejsce diabłu, kiedy pierwsze ruchy grzechu nie są bolesne dla naszych dusz; kiedy zgadzamy się na nie; i kiedy powtarzamy zły czyn. To uczy, że ponieważ grzech, jeśli się mu poddajemy, wpuszcza na nas diabła, mamy się mu przeciwstawiać, powstrzymując się od wszelkiego pozoru zła. Bezczynność czyni złodziei. Ci, którzy nie będą pracować, narażają się na pokusy kradzieży. Ludzie powinni być pracowity, że mogą one zrobić coś dobrego, i że mogą one być przechowywane od pokusy. Muszą pracować, nie tylko, że mogą żyć uczciwie, ale że mogą mieć, aby dać do potrzeb innych. Co wtedy musimy myśleć o tych, zwanych chrześcijanami, którzy bogacą się przez oszustwa, ucisku i podstępnych praktyk! Jałmużna, aby być akceptowane przez Boga, nie może być zdobyte przez unrighteousness i rabunku, ale przez uczciwość i przemysłu. Bóg nienawidzi rabunku przy składaniu ofiar całopalnych.
Komentarz do Efezjan 4:29-32
(Czytaj Efezjan 4:29-32)
Słowa plugawe wypływają z zepsucia mówcy, a także zepsucia umysłów i obyczajów tych, którzy ich słuchają: Chrześcijanie powinni wystrzegać się wszelkich takich rozmów. Obowiązkiem chrześcijan jest starać się, z błogosławieństwem Bożym, doprowadzić ludzi do poważnego myślenia, a także zachęcać i ostrzegać wierzących przez swoje rozmowy. Bądźcie uprzejmi jedni dla drugich. To określa zasadę miłości w sercu i zewnętrzny jej wyraz w pokornym, uprzejmym zachowaniu. Zauważmy jak Boże przebaczenie powoduje, że my przebaczamy. Bóg nam przebacza, choć nie mieliśmy powodu, aby zgrzeszyć przeciwko niemu. Musimy przebaczyć, jak on nam przebaczył. Wszystkie kłamstwa, i uszkodzone komunikacji, które wzbudzają złe pragnienia i żądze, zasmucić Ducha Bożego. Skorumpowane namiętności goryczy, gniewu, złości, kłótni, złego mówienia i złośliwości, zasmucić Ducha Świętego. Nie prowokuj świętego, błogosławionego Ducha Bożego, aby wycofać swoją obecność i swoje łaskawe wpływy. Ciało zostanie odkupione z mocy grobu w dniu zmartwychwstania. Gdziekolwiek ten błogosławiony Duch mieszka jako Uświęciciel, jest on zapowiedzią wszystkich radości i chwały tego dnia odkupienia; i bylibyśmy zgubieni, gdyby Bóg zabrał od nas swego Świętego Ducha.
.