Fosfolipid, zwany także fosfatyd, każdy członek dużej klasy tłuszczopodobnych substancji zawierających fosfor, które odgrywają ważną rolę strukturalną i metaboliczną w żywych komórkach. Fosfolipidy, z sfingolipidów, glikolipidów i lipoprotein, nazywane są złożone lipidy, w odróżnieniu od prostych lipidów (tłuszcze i woski) i innych rozpuszczalnych w tłuszczach składników komórek, głównie izoprenoidów i steroidów. Termin fosfogliceryd jest używany przez niektórych jako synonim fosfolipidu, a przez innych na oznaczenie podgrupy fosfolipidów.
Ogólnie, fosfolipidy składają się z grupy fosforanowej, dwóch alkoholi i jednego lub dwóch kwasów tłuszczowych. Na jednym końcu cząsteczki znajduje się grupa fosforanowa i jeden alkohol; ten koniec jest polarny, tj. ma ładunek elektryczny i jest przyciągany do wody (hydrofilowy). Drugi koniec, który składa się z kwasów tłuszczowych, jest neutralny; jest hydrofobowy i nierozpuszczalny w wodzie, ale jest rozpuszczalny w tłuszczach. Ta amfipatyczna natura (zawierająca zarówno grupy hydrofobowe, jak i hydrofilowe) sprawia, że fosfolipidy są ważne w błonach; tworzą one dwuwarstwową strukturę, zwaną dwuwarstwą lipidową, z polarną głową skierowaną na zewnątrz na każdej powierzchni, aby oddziaływać z wodą, oraz z neutralnymi „ogonami” prowadzonymi do wewnątrz i skierowanymi ku sobie. Dwuwarstwa lipidowa stanowi podstawę strukturalną wszystkich błon komórkowych i jest prawie nieprzepuszczalna dla jonów i większości cząsteczek polarnych. Białka osadzone w matrycy fosfolipidowej transportu wielu substancji przez membranę.
Lecytyna (q.v.; fosfatydylocholina) i cefaliny (fosfatydyloetanoloamina i fosfatydylo-seryna) są grupy fosfolipidów powszechnego występowania w roślinach i zwierzętach; lecytyna jest najbardziej obfite, ale jest rzadkie w mikroorganizmach.
Inne fosfolipidy obejmują plazmalogeny, obecne w mózgu i sercu i najwyraźniej o ograniczonym występowaniu w tkankach innych niż zwierzęce; fosfoinozytydy, obecne w mózgu; i kardiolipina, początkowo wyizolowana z serca.
.