Górna perspektywa kości sfenoidalnej. Ten widok przedstawia ciało w linii środkowej oraz sparowane skrzydła większe i mniejsze kości klinowej. Korpus i skrzydła mniejsze tworzą przednią granicę środkowego dołu czaszki, podczas gdy skrzydła większe i płaskie części kości skroniowych tworzą boczne krawędzie. Środkowy dół czaszki jest ograniczony od tyłu przez części petrous kości skroniowych. Korpus składa się z przedniej części gładkiej powierzchni planum sphenoidale, która łączy prawe i lewe skrzydło mniejsze (i pokrywa przednią część zatoki klinowej), bruzdy chromatycznej, tuberculum sellae, sella turcica i dorsum sellae. Nerwy wzrokowe wychodzą z oczodołu przez kanały wzrokowe w obrębie skrzydełek mniejszych, a przednia część skrzyżowania nerwów wzrokowych leży w bruździe przedchiasmatycznej. Centralne zagłębienie w obrębie sella turcica jest dołem podskroniowym (hypophyseal fossa), który jest zajęty przez przysadkę mózgową (hypophysis). Ze skrzydełek mniejszych (przednich), bocznych krawędzi tuberculum sellae (środkowych) i bocznych brzegów dorsum sellae (tylnych) wystają pary wyrostków klinowatych. Skrzydła większe zawierają „półksiężyc” otworów, rozpoczynający się z przodu jako szczelina oczodołowa górna między skrzydłami mniejszymi i większymi (tutaj nie oznaczono), otwór rotundum dla nerwu szczękowego, otwór owalny dla nerwu żuchwowego i nerwu płatkowego mniejszego oraz otwór spinosum dla tętnicy oponowej środkowej. Przyśrodkowo do otworu owalnego w tym okazie znajdują się niestałe, obustronne otwory emisyjne sphenoidal (foramen of Vesalii) dla przejścia żyły ze splotu żylnego skrzydłowego do zatoki jamistej. (Obraz dzięki uprzejmości AL Rhoton, Jr.)
.