Wtórny dym tytoniowyEdit
Podręczny dym tytoniowy to dym tytoniowy, który wpływa na osoby inne niż „aktywny” palacz. Wtórny dym tytoniowy obejmuje zarówno fazę gazową, jak i pyłową, przy czym szczególne zagrożenie wynika z poziomów tlenku węgla (jak wskazano poniżej) i bardzo małych cząstek stałych (drobnych cząstek stałych, zwłaszcza PM2,5 i PM10), które dostają się do oskrzeli i pęcherzyków płucnych. Jedyną pewną metodą poprawy jakości powietrza w pomieszczeniach w odniesieniu do dymu wtórnego jest wyeliminowanie palenia w pomieszczeniach. Używanie e-papierosów w pomieszczeniach również zwiększa stężenie pyłów zawieszonych w domu.
Spalanie w pomieszczeniachEdit
Spalanie w pomieszczeniach, takie jak do gotowania lub ogrzewania, jest główną przyczyną zanieczyszczenia powietrza w pomieszczeniach i powoduje znaczne szkody zdrowotne i przedwczesne zgony. Pożary węglowodorów powodują zanieczyszczenie powietrza. Zanieczyszczenie jest powodowane zarówno przez biomasę jak i paliwa kopalne różnego rodzaju, ale niektóre formy paliw są bardziej szkodliwe niż inne. Ogień w pomieszczeniach może wytwarzać m.in. czarne cząstki węgla, tlenki azotu, tlenki siarki i związki rtęci. Około 3 miliardów ludzi gotuje przy otwartym ogniu lub na prymitywnych kuchenkach. Paliwa do gotowania to węgiel, drewno, obornik zwierzęcy i resztki roślinne.
RadonEdit
Radon to niewidzialny, radioaktywny gaz atomowy, powstający w wyniku rozpadu promieniotwórczego radu, który może znajdować się w formacjach skalnych pod budynkami lub w niektórych materiałach budowlanych. Radon jest prawdopodobnie najbardziej wszechobecnym poważnym zagrożeniem dla powietrza w pomieszczeniach w Stanach Zjednoczonych i Europie i prawdopodobnie odpowiada za dziesiątki tysięcy zgonów z powodu raka płuc każdego roku. Istnieją stosunkowo proste zestawy testowe do samodzielnego testowania gazu radonowego, ale jeśli dom jest na sprzedaż, test musi być przeprowadzony przez licencjonowaną osobę w niektórych stanach USA. Radon przedostaje się do budynków jako gaz glebowy i jest gazem ciężkim, a więc ma tendencję do gromadzenia się na najniższym poziomie. Radon może być również wprowadzony do budynku poprzez wodę pitną, szczególnie z pryszniców w łazienkach. Materiały budowlane mogą być rzadkim źródłem radonu, ale niewiele badań przeprowadza się w odniesieniu do kamienia, skał lub płytek ceramicznych wnoszonych na teren budowy; akumulacja radonu jest największa w przypadku dobrze izolowanych domów. Okres półtrwania radonu wynosi 3,8 dnia, co oznacza, że po usunięciu źródła zagrożenie zostanie znacznie zmniejszone w ciągu kilku tygodni. Metody łagodzenia skutków działania radonu obejmują uszczelnianie podłóg z płyt betonowych, fundamentów piwnic, systemów odprowadzania wody lub zwiększenie wentylacji. Są one zazwyczaj opłacalne i mogą znacznie zmniejszyć lub nawet wyeliminować skażenie i związane z nim zagrożenia dla zdrowia.
Radon jest mierzony w pikokuriach na litr powietrza (pCi/L), co jest miarą radioaktywności. W Stanach Zjednoczonych średni poziom radonu w pomieszczeniach wynosi około 1,3 pCi/L. Średni poziom na zewnątrz wynosi około 0,4 pCi/L. U.S. Surgeon General and EPA recommend fixing homes with radon levels at or above 4 pCi/L. EPA zaleca również, aby ludzie pomyśleli o naprawie swoich domów dla poziomów radonu pomiędzy 2 pCi/L a 4 pCi/L.
Pleśnie i inne alergenyEdit
Te biologiczne substancje chemiczne mogą powstać z mnóstwa środków, ale istnieją dwie wspólne klasy: (a) wywołany wilgocią wzrost kolonii pleśni i (b) naturalne substancje uwalniane do powietrza, takie jak sierść zwierząt i pyłki roślin. Pleśń jest zawsze związana z wilgocią, a jej rozwój można zahamować utrzymując poziom wilgotności poniżej 50%. Wilgoć gromadząca się wewnątrz budynków może pochodzić z wody przenikającej przez uszkodzone obszary przegród zewnętrznych lub poszycia budynku, z przecieków instalacji wodno-kanalizacyjnej, z kondensacji pary wodnej spowodowanej niewłaściwą wentylacją lub z wilgoci gruntowej przenikającej przez część budynku. Nawet coś tak prostego jak suszenie ubrań w pomieszczeniach na kaloryferach może zwiększyć ryzyko narażenia (między innymi) na Aspergillus – bardzo niebezpieczną pleśń, która może być śmiertelna dla osób cierpiących na astmę i osób starszych. W miejscach, gdzie materiały celulozowe (papier i drewno, w tym płyty gipsowo-kartonowe) stają się wilgotne i nie wysychają w ciągu 48 godzin, pleśń może się rozprzestrzeniać i uwalniać alergenne zarodniki do powietrza.
W wielu przypadkach, jeśli materiały nie wyschły kilka dni po podejrzanym zdarzeniu z wodą, podejrzewa się wzrost pleśni w zagłębieniach ścian, nawet jeśli nie jest on od razu widoczny. Poprzez dochodzenie w sprawie pleśni, które może obejmować inspekcję destrukcyjną, należy być w stanie określić obecność lub brak pleśni. W sytuacji, gdy pleśń jest widoczna, a jakość powietrza w pomieszczeniach może być zagrożona, konieczna może być rekultywacja. Testy i inspekcje pleśni powinny być przeprowadzane przez niezależnego badacza, aby uniknąć konfliktu interesów i zapewnić dokładne wyniki.
Istnieją pewne odmiany pleśni, które zawierają toksyczne związki (mikotoksyny). Jednak narażenie na niebezpieczne poziomy mikotoksyn poprzez wdychanie nie jest możliwe w większości przypadków, ponieważ toksyny są produkowane przez organizm grzyba i nie występują w znaczących ilościach w uwolnionych zarodnikach. Podstawowe zagrożenie związane z rozwojem pleśni, jeśli chodzi o jakość powietrza w pomieszczeniach, wynika z właściwości alergizujących ściany komórkowej zarodników. Poważniejszym zagrożeniem niż większość właściwości alergennych jest zdolność pleśni do wywoływania epizodów u osób, które już chorują na astmę, poważną chorobę układu oddechowego.
Tlenek węglaEdit
Jednym z najbardziej ostro toksycznych zanieczyszczeń powietrza w pomieszczeniach jest tlenek węgla (CO), bezbarwny i bezwonny gaz, który jest produktem ubocznym niepełnego spalania. Powszechnymi źródłami tlenku węgla są dym tytoniowy, ogrzewacze pomieszczeń zasilane paliwami kopalnymi, uszkodzone piece centralnego ogrzewania i spaliny samochodowe. Wysoki poziom tlenku węgla, pozbawiając mózg tlenu, może prowadzić do mdłości, utraty przytomności i śmierci. Według Amerykańskiej Konferencji Rządowych Higienistów Przemysłowych (ACGIH) średnia ważona czasem (TWA) wartość graniczna dla tlenku węgla (630-08-0) wynosi 25 ppm.
Lotne związki organiczneEdit
Lotne związki organiczne (VOC) są emitowane jako gazy z niektórych ciał stałych lub cieczy. LZO obejmują różnorodne substancje chemiczne, z których niektóre mogą mieć krótko- i długoterminowe niekorzystne skutki dla zdrowia. Stężenia wielu lotnych związków organicznych są stale wyższe w pomieszczeniach zamkniętych (do dziesięciu razy wyższe) niż na zewnątrz. LZO są emitowane przez szeroki wachlarz produktów, których liczba sięga tysięcy. Przykłady obejmują: farby i lakiery, środki do usuwania farby, środki czyszczące, pestycydy, materiały budowlane i wyposażenie, sprzęt biurowy, taki jak kopiarki i drukarki, płyny korekcyjne i papier do kopiowania bez kalki, materiały graficzne i rzemieślnicze, w tym kleje i kleje, markery permanentne i roztwory fotograficzne.
Chlorowana woda pitna uwalnia chloroform, gdy gorąca woda jest używana w domu. Benzen jest emitowany z paliwa przechowywanego w dołączonych garażach. Przegrzane oleje kuchenne emitują akroleinę i formaldehyd. Metaanaliza 77 badań dotyczących lotnych związków organicznych w domach w USA wykazała, że dziesięć najbardziej niebezpiecznych lotnych związków organicznych w powietrzu wewnętrznym to akroleina, formaldehyd, benzen, heksachlorobutadien, aldehyd octowy, 1,3-butadien, chlorek benzylu, 1,4-dichlorobenzen, czterochlorek węgla, akrylonitryl i chlorek winylu. Związki te przekroczyły normy zdrowotne w większości domów.
Organiczne substancje chemiczne są szeroko stosowane jako składniki produktów gospodarstwa domowego. Farby, lakiery i wosk zawierają rozpuszczalniki organiczne, podobnie jak wiele produktów czyszczących, dezynfekujących, kosmetycznych, odtłuszczających i hobbystycznych. Paliwa składają się z organicznych substancji chemicznych. Wszystkie te produkty mogą uwalniać związki organiczne podczas użytkowania, a także, do pewnego stopnia, podczas ich przechowywania. Testowanie emisji z materiałów budowlanych stosowanych wewnątrz pomieszczeń stało się coraz bardziej powszechne w przypadku wykładzin podłogowych, farb i wielu innych ważnych materiałów budowlanych i wykończeniowych.
Materiały wewnętrzne takie jak płyty gipsowe lub wykładziny działają jak „pochłaniacze” LZO, zatrzymując opary LZO przez dłuższy czas i uwalniając je poprzez odgazowanie. Może to prowadzić do chronicznego i niskiego poziomu narażenia na LZO.
Wiele inicjatyw przewiduje zmniejszenie zanieczyszczenia powietrza w pomieszczeniach poprzez ograniczenie emisji LZO z produktów. Istnieją przepisy we Francji i w Niemczech, a także liczne dobrowolne oznakowania ekologiczne i systemy oceny zawierające kryteria niskiej emisji LZO, takie jak EMICODE, M1, Blue Angel i Indoor Air Comfort w Europie, a także norma kalifornijska CDPH Section 01350 i kilka innych w USA. Inicjatywy te zmieniły rynek, na którym w ciągu ostatnich dziesięcioleci pojawiła się coraz większa liczba produktów o niskiej emisji zanieczyszczeń.
Ocharakteryzowano co najmniej 18 mikrobiologicznych lotnych związków organicznych (MVOCs), w tym 1-okten-3-ol, 3-metylofuran, 2-pentanol, 2-heksanon, 2-heptanon, 3-oktanon, 3-oktanol, 2-okten-1-ol, 1-okten, 2-pentanon, 2-nonanon, borneol, geosmina, 1-butanol, 3-metylo-1-butanol, 3-metylo-2-butanol i tujopsen. Pierwszy z tych związków nazywany jest alkoholem grzybowym. Cztery ostatnie są produktami Stachybotrys chartarum, który został powiązany z zespołem chorego budynku.
LegionellaEdit
Choroba legionistów jest wywoływana przez przenoszoną przez wodę bakterię Legionella, która najlepiej rozwija się w wolno płynącej lub stojącej, ciepłej wodzie. Główną drogą narażenia jest wytworzenie efektu aerozolu, najczęściej z wyparnych wież chłodniczych lub głowic prysznicowych. Powszechnym źródłem Legionelli w budynkach komercyjnych są źle umieszczone lub konserwowane wyparne wieże chłodnicze, które często uwalniają wodę w postaci aerozolu, który może przedostawać się do pobliskich wlotów wentylacyjnych. Ogniska w placówkach medycznych i domach opieki, gdzie pacjenci mają obniżoną odporność i są osłabieni, są najczęściej zgłaszanymi przypadkami legionellozy. Więcej niż jeden przypadek dotyczył zewnętrznych fontann w atrakcjach publicznych. Obecność bakterii Legionella w instalacjach wodnych w budynkach komercyjnych jest bardzo rzadko zgłaszana, ponieważ zdrowi ludzie muszą być silnie narażeni na zakażenie.
Badania na obecność bakterii Legionella zazwyczaj obejmują pobieranie próbek wody i wymazów powierzchniowych z basenów z chłodziarkami wyparnymi, głowic prysznicowych, kranów i innych miejsc, w których zbiera się ciepła woda. Próbki są następnie hodowane, a jednostki tworzące kolonię (cfu) Legionelli są określane ilościowo jako cfu/litr.
Legionella jest pasożytem pierwotniaków, takich jak ameba, i dlatego wymaga warunków odpowiednich dla obu organizmów. Bakteria tworzy biofilm, który jest odporny na działanie środków chemicznych i przeciwbakteryjnych, w tym chloru. Środki zaradcze w przypadku pojawienia się Legionelli w budynkach komercyjnych różnią się, ale często obejmują płukanie bardzo gorącą wodą (160 °F; 70 °C), sterylizację stojącej wody w basenach chłodzenia wyparnego, wymianę głowic prysznicowych, a w niektórych przypadkach płukanie solami metali ciężkich. Środki zapobiegawcze obejmują dostosowanie normalnego poziomu ciepłej wody do 120 °F (50 °C) na kranie, ocenę projektu obiektu, usunięcie perlatorów w kranach i okresowe testy w podejrzanych obszarach.
Inne bakterieEdit
W powietrzu wewnątrz pomieszczeń i na powierzchniach wewnątrz pomieszczeń występuje wiele bakterii mających znaczenie dla zdrowia. Rola mikrobów w środowisku wewnętrznym jest coraz częściej badana przy użyciu nowoczesnych analiz próbek środowiskowych opartych na genach. Obecnie trwają wysiłki zmierzające do połączenia ekologów mikrobów i naukowców zajmujących się powietrzem wewnętrznym w celu wykucia nowych metod analizy i lepszej interpretacji wyników.
„We florze człowieka znajduje się około dziesięć razy więcej komórek bakteryjnych niż komórek ludzkich w organizmie, z dużą liczbą bakterii na skórze i jako flora jelitowa.” Duża część bakterii znajdujących się w powietrzu i kurzu w pomieszczeniach jest wydalana przez ludzi. Do najważniejszych bakterii występujących w powietrzu wewnętrznym należą Mycobacterium tuberculosis, Staphylococcus aureus, Streptococcus pneumoniae.
Włókna azbestoweEdit
Wiele powszechnie stosowanych materiałów budowlanych używanych przed 1975 rokiem zawiera azbest, taki jak niektóre płytki podłogowe, płytki sufitowe, gonty, izolacje przeciwpożarowe, systemy grzewcze, owijki rur, masy klejące, mastyksy i inne materiały izolacyjne. Zwykle znaczące uwolnienia włókien azbestowych nie występują, jeśli materiały budowlane nie są naruszane, np. przez cięcie, szlifowanie, wiercenie lub przebudowę budynku. Usuwanie materiałów zawierających azbest nie zawsze jest optymalne, ponieważ włókna mogą być rozprzestrzeniane w powietrzu podczas procesu usuwania. Zamiast tego często zalecany jest program zarządzania nienaruszonymi materiałami zawierającymi azbest.
Gdy materiał zawierający azbest jest uszkodzony lub rozpada się, mikroskopijne włókna są rozpraszane w powietrzu. Inhalacja włókien azbestu przez długi czas ekspozycji jest związana ze zwiększoną zapadalnością na raka płuc, w szczególności na specyficzną postać międzybłoniaka. Ryzyko zachorowania na raka płuc w wyniku wdychania włókien azbestu jest znacznie większe u palaczy, jednak nie ma potwierdzonego związku z uszkodzeniami spowodowanymi przez azbestozę. Objawy choroby nie pojawiają się zazwyczaj do około 20 do 30 lat po pierwszym narażeniu na działanie azbestu.
Asbest znajduje się w starszych domach i budynkach, ale występuje najczęściej w szkołach, szpitalach i ustawieniach przemysłowych. Chociaż wszystkie rodzaje azbestu są niebezpieczne, wyroby kruche, np. natryskiwane powłoki i izolacje, stanowią znacznie większe zagrożenie, ponieważ są bardziej podatne na uwalnianie włókien do powietrza. Rząd federalny USA i niektóre stany ustaliły normy dopuszczalnych poziomów włókien azbestu w powietrzu wewnątrz pomieszczeń. Istnieją szczególnie rygorystyczne przepisy dotyczące szkół.
Dwutlenek węglaEdit
Dwutlenek węgla (CO2) jest stosunkowo łatwym do zmierzenia surogatem zanieczyszczeń wewnętrznych emitowanych przez ludzi i koreluje z ludzką aktywnością metaboliczną. Dwutlenek węgla na poziomach, które są niezwykle wysokie w pomieszczeniach może powodować senność, bóle głowy lub funkcjonowanie na niższym poziomie aktywności. Poziomy CO2 na zewnątrz wynoszą zazwyczaj 350-450 ppm, podczas gdy maksymalny poziom CO2 w pomieszczeniach uznawany za dopuszczalny wynosi 1000 ppm. Ludzie są głównym wewnętrznym źródłem dwutlenku węgla w większości budynków. Poziomy CO2 w pomieszczeniach są wskaźnikiem adekwatności wentylacji powietrza zewnętrznego w stosunku do zagęszczenia osób przebywających w pomieszczeniach i aktywności metabolicznej.
Aby wyeliminować większość skarg, całkowity poziom CO2 w pomieszczeniach powinien być zredukowany do różnicy mniejszej niż 600 ppm powyżej poziomów zewnętrznych. Amerykański Narodowy Instytut Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy (NIOSH) uważa, że stężenie dwutlenku węgla w powietrzu wewnętrznym przekraczające 1000 ppm jest wskaźnikiem sugerującym nieodpowiednią wentylację. Normy brytyjskie dla szkół mówią, że dwutlenek węgla we wszystkich pomieszczeniach dydaktycznych i edukacyjnych, mierzony na wysokości głowy siedzącego i uśredniony dla całego dnia, nie powinien przekraczać 1500 ppm. Cały dzień odnosi się do normalnych godzin pracy szkoły (tj. od 9:00 do 15:30) i obejmuje okresy wolne od zajęć, takie jak przerwy obiadowe. W Hongkongu EPD ustanowiła cele dotyczące jakości powietrza w pomieszczeniach dla budynków biurowych i miejsc publicznych, w których poziom dwutlenku węgla poniżej 1.000 ppm jest uważany za dobry. Normy europejskie ograniczają dwutlenek węgla do 3 500 ppm. OSHA ogranicza stężenie dwutlenku węgla w miejscu pracy do 5.000 ppm przez dłuższy czas i 35.000 ppm przez 15 minut. Te wyższe limity mają na celu uniknięcie utraty przytomności (omdlenia) i nie dotyczą upośledzenia zdolności poznawczych i energii, które zaczynają się pojawiać przy niższych stężeniach dwutlenku węgla. Biorąc pod uwagę dobrze ugruntowaną rolę szlaków wyczuwania tlenu w nowotworzeniu i niezależną od kwasicy rolę dwutlenku węgla w modulowaniu szlaków łączących układ odpornościowy i zapalny, zasugerowano, aby zbadać wpływ długotrwałego przebywania w pomieszczeniach z podwyższonym poziomem dwutlenku węgla na modulację kancerogenezy.
Stężenia dwutlenku węgla wzrastają w wyniku przebywania ludzi w pomieszczeniach, ale pozostają w tyle w czasie za łącznym przebywaniem i poborem świeżego powietrza. Im niższy jest stopień wymiany powietrza, tym wolniejsze jest narastanie stężenia dwutlenku węgla do quasi „stanu ustalonego”, na którym opierają się wytyczne NIOSH i Wielkiej Brytanii. Dlatego pomiary dwutlenku węgla do celów oceny adekwatności wentylacji muszą być wykonywane po dłuższym okresie stałego przebywania w pomieszczeniu i wentylacji – w szkołach co najmniej po 2 godzinach, a w biurach co najmniej po 3 godzinach – aby stężenie było rozsądnym wskaźnikiem adekwatności wentylacji. Przenośne przyrządy do pomiaru dwutlenku węgla powinny być często kalibrowane, a pomiary zewnętrzne wykorzystywane do obliczeń powinny być wykonywane blisko pomiarów wewnętrznych. Konieczne może być również wprowadzenie poprawek na wpływ temperatury na pomiary dokonywane na zewnątrz.
Stężenia dwutlenku węgla w zamkniętych lub ograniczonych pomieszczeniach mogą wzrosnąć do 1000 ppm w ciągu 45 minut od zamknięcia. Na przykład, w pomieszczeniu o wymiarach 3.5 na 4 metry (11 stóp x 13 stóp), atmosferyczny dwutlenek węgla wzrósł z 500 ppm do ponad 1 000 ppm w ciągu 45 minut od zaprzestania wentylacji i zamknięcia okien i drzwi
OzonEdit
Ozon jest wytwarzany przez światło ultrafioletowe ze Słońca uderzające w atmosferę ziemską (szczególnie w warstwę ozonową), błyskawice, niektóre urządzenia elektryczne wysokiego napięcia (takie jak jonizatory powietrza) oraz jako produkt uboczny innych rodzajów zanieczyszczeń.
Ozon występuje w większych stężeniach na wysokościach, na których powszechnie latają odrzutowce pasażerskie. Reakcje pomiędzy ozonem a substancjami znajdującymi się na pokładzie, w tym olejkami do skóry i kosmetykami, mogą powodować powstawanie toksycznych związków chemicznych jako produktów ubocznych. Ozon sam w sobie jest również drażniący dla tkanki płucnej i szkodliwy dla zdrowia człowieka. Większe odrzutowce są wyposażone w filtry ozonu, które redukują stężenie ozonu w kabinie do bezpieczniejszych i bardziej komfortowych poziomów.
Odpowietrzne powietrze używane do wentylacji może mieć wystarczającą ilość ozonu, aby wejść w reakcję z typowymi zanieczyszczeniami w pomieszczeniach, jak również z olejkami do skóry i innymi typowymi substancjami chemicznymi w pomieszczeniach lub na powierzchniach. Szczególną uwagę należy zwrócić w przypadku stosowania „zielonych” produktów czyszczących na bazie ekstraktów cytrusowych lub terpenowych, ponieważ te substancje chemiczne bardzo szybko reagują z ozonem tworząc toksyczne i drażniące substancje chemiczne, jak również drobne i bardzo drobne cząsteczki. Wentylacja powietrzem zewnętrznym zawierającym podwyższone stężenie ozonu może skomplikować próby remediacji.
Ozon znajduje się na liście sześciu kryteriów zanieczyszczenia powietrza. Ustawa o czystym powietrzu z 1990 r. wymagała od Agencji Ochrony Środowiska Stanów Zjednoczonych ustanowienia Krajowych Norm Jakości Powietrza (NAAQS) dla sześciu powszechnych zanieczyszczeń powietrza w pomieszczeniach szkodliwych dla zdrowia ludzkiego. Istnieje również wiele innych organizacji, które wprowadziły normy dotyczące powietrza, takich jak Occupational Safety and Health Administration (OSHA), National Institute for Occupational Safety and Health (NIOSH) oraz World Health Organization (WHO). Norma OSHA dotycząca stężenia ozonu w pomieszczeniu wynosi 0,1 ppm. Podczas gdy norma NAAQS i EPA dla stężenia ozonu jest ograniczona do 0,07 ppm. Typ ozonu podlegający regulacji to ozon na poziomie gruntu, który jest w zakresie oddychania większości mieszkańców budynków
Cząstki stałeEdit
Cząstki stałe w atmosferze, znane również jako cząstki stałe, można znaleźć w pomieszczeniach i mogą mieć wpływ na zdrowie mieszkańców. Władze ustanowiły normy dla maksymalnego stężenia cząstek stałych w celu zapewnienia jakości powietrza w pomieszczeniach.
.