Dom dla 1,9 mln ludzi, Gaza jest 41 km (25 mil) długości i 10 km szerokości, enklawą ograniczoną przez Morze Śródziemne, Izrael i Egipt.
Oryginalnie okupowana przez Egipt, który zachowuje kontrolę nad południową granicą Strefy Gazy, terytorium zostało zajęte przez Izrael podczas wojny na Bliskim Wschodzie w 1967 roku. Izrael wycofał swoje wojska i około 7000 osadników w 2005 r.
Jest pod kontrolą wojowniczej grupy islamistycznej Hamas, która wygrała palestyńskie wybory parlamentarne w 2006 r. i wyrzuciła siły lojalne wobec rządzącej wówczas Autonomii Palestyńskiej po gwałtownym rozłamie w 2007 r.
Od tego czasu Izrael i Egipt skutecznie zablokowały terytorium, ograniczając przepływ towarów i osób w i poza nim w tym, co twierdzą, że są środkami bezpieczeństwa przeciwko bojownikom w Gazie.
Hamas i Izrael stoczyły krótki konflikt w 2014 roku, z Izraelczykami próbującymi zakończyć ostrzał rakietowy z Gazy i bojownikami walczącymi o zakończenie ich izolacji.
WOLNOŚĆ RUCHU
Już wcześniej ograniczona, swoboda przemieszczania się i dostępu do Gazy zostały znacznie ograniczone po połowie 2013 roku, kiedy Egipt wprowadził nowe ograniczenia na przejściu granicznym w Rafah i rozpoczął rozprawę z siecią tuneli przemytniczych pod granicą egipsko-gazyjską.
Egipt skutecznie utrzymuje granicę zamkniętą od października 2014 roku, otwierając ją tylko w wyjątkowych okolicznościach. Według raportu Biura Narodów Zjednoczonych ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (OCHA), przejście w Rafah było częściowo otwarte tylko przez 17 dni do kwietnia 2018 r., z 23 000 zarejestrowanych i oczekujących na pozwolenie na przekroczenie.
Na północy, przejścia do Izraela w Erez wzrosły nieznacznie w tym roku w porównaniu z 2017 r., ale pozostają znacznie poniżej poziomów sprzed blokady z powodu nowych ograniczeń.
Mniej niż 240 Palestyńczyków opuściło Gazę przez Izrael w pierwszej połowie 2017 roku, w porównaniu ze średnią dzienną 26 000 we wrześniu 2000 roku.
- Izrael niszczy „najdłuższy” tunel w Gazie
- Izrael publikuje „materiał filmowy o tunelach w Gazie”
GOSPODARKA
Gaza jest znacznie biedniejsza niż w latach 90-tych. Jej gospodarka wzrosła tylko o 0,5% w 2017 roku według raportu Banku Światowego, a roczny dochód na osobę spadł z 2 659 USD w 1994 roku do 1 826 USD w 2018 roku.
W 2017 roku Strefa Gazy miała najwyższą stopę bezrobocia w bazie danych Banku Światowego dotyczącej rozwoju.
Na poziomie 44% była ona ponad dwukrotnie wyższa niż na Zachodnim Brzegu.
I szczególnie niepokojąca była wysoka stopa bezrobocia wśród młodzieży, która wynosiła ponad 60% w Gazie.
Najnowsze dane pokazują, że stopa ubóstwa w Gazie wynosi 39%, ponad dwukrotnie więcej niż na Zachodnim Brzegu. Bank Światowy uważa, że wskaźnik ten wzrósłby jeszcze bardziej, gdyby nie wypłaty pomocy społecznej, głównie za pośrednictwem Agencji Narodów Zjednoczonych ds. Pomocy i Zatrudnienia (UNRWA).
Agencja twierdzi, że 80% ludności korzysta z jakiejś formy pomocy społecznej.
EDUKACJA
System szkolnictwa w Gazie jest pod presją. Według UNRWA 94% szkół prowadzi system „dwuzmianowy”, z jedną szkołą uczniów rano i drugą po południu.
Podczas gdy UNRWA prowadzi około 250 szkół na tym terytorium, dzięki czemu wskaźnik alfabetyzacji wzrósł do 97%, ucierpiały szkoły nie należące do ONZ. Konflikt z 2014 roku uszkodził 547 szkół, przedszkoli i szkół wyższych, z których wiele nie zostało jeszcze naprawionych.
To oznacza, że są coraz większe rozmiary klas, przy czym ONZ donosi, że średnia klasa liczy około 40 uczniów w 2017 roku.
Raport Funduszu ONZ na rzecz Działań Ludnościowych (UNFPA) przewiduje, że liczba uczniów w Gazie wzrośnie z 630 000 w 2015 r. do 1,2 mln do 2030 r., co oznacza, że Strefa będzie potrzebowała 900 więcej szkół i 23 000 więcej nauczycieli.
POPULACJA
Gaza ma jedną z najwyższych gęstości zaludnienia na świecie. Na każdym kilometrze kwadratowym w Gazie mieszka średnio około 5 479 osób. Oczekuje się, że do 2020 roku liczba ta wzrośnie do 6 197 osób na kilometr kwadratowy.
Liczba osób tam mieszkających ma osiągnąć 2,2 mln do końca dekady, a 3,1 mln do 2030 roku.
Izrael ogłosił strefę buforową wzdłuż granicy w 2014 r., aby chronić się przed atakami rakietowymi i tunelami. Strefa zmniejsza ilość ziemi dostępnej dla ludzi, na której mogą mieszkać lub uprawiać rolę.
ONZ twierdzi, że brakuje 120 000 jednostek mieszkaniowych z powodu naturalnego wzrostu populacji, a także szkód spowodowanych przez konflikt z 2014 roku. Uważają, że około 29 000 osób pozostaje przesiedlonych ponad trzy lata po zakończeniu konfliktu.
Gaza ma również jedną z najmłodszych populacji na świecie, z ponad 40% młodszych niż 15 lat.
ZDROWIE
Dostęp do publicznych usług zdrowotnych pogorszył się z powodu ograniczeń granicznych.
Zamknięcie przejścia w Rafah zmniejszyło liczbę pacjentów podróżujących do Egiptu na leczenie. Przed 2014 rokiem Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) powiedziała, że miesięcznie średnio 4 000 osób przekraczało granicę z Egiptem tylko z powodów zdrowotnych.
W ostatnich latach spadły również przepustki wyjazdowe przez Izrael, przy czym zgody na wyjazd z powodów medycznych spadły z 93% w 2012 r. do 54% w 2017 r.
Co więcej, leki, dostawy i sprzęt są ograniczone z powodu blokady – w tym maszyny do dializy i monitory serca.
Tak jak w edukacji, ONZ pomaga, prowadząc 22 placówki opieki zdrowotnej. Ale wiele szpitali i klinik zostało uszkodzonych lub zniszczonych w poprzednich konfliktach z Izraelem, a całkowita liczba klinik podstawowej opieki zdrowotnej spadła z 56 do 49 od 2000 roku – w tym samym czasie, kiedy liczba ludności podwoiła się.
Ostatni niedobór paliwa do generatorów również wpłynął na usługi medyczne. Palestyńskie Ministerstwo Zdrowia twierdzi, że trzy szpitale i dziesięć ośrodków medycznych zawiesiło usługi z powodu braku prądu.
FOOD
Ponad milion osób w Gazie jest sklasyfikowanych jako „od umiarkowanego do poważnego braku bezpieczeństwa żywnościowego”, według ONZ, mimo że wiele z nich otrzymuje jakąś formę pomocy żywnościowej.
Izraelskie ograniczenia w dostępie do gruntów rolnych i rybołówstwa zwiększają wyzwania.
Gazańczycy nie mogą uprawiać ziemi w zadeklarowanej przez Izrael strefie buforowej – szerokiej na 1,5 km (0,9 mil) po stronie Gazy – co doprowadziło do strat w produkcji szacowanych na 75 000 ton produktów rocznie.
Obszar ograniczony pokrywa się z tym, co jest uważane za najlepsze grunty orne Gazy, a sektor rolnictwa Strefy spadł z 11% PKB w 1994 r. do mniej niż 5% w 2018 r.
Izrael nakłada limit połowowy oznaczający, że Gazańczycy mogą łowić tylko w określonej odległości od brzegu. ONZ twierdzi, że gdyby limit został zniesiony, rybołówstwo mogłoby zapewnić zatrudnienie i tanie źródło białka dla ludności Gazy.
W następstwie porozumienia o zawieszeniu broni z listopada 2012 r. między Izraelem a Hamasem, limit połowowy został rozszerzony z trzech mil morskich do sześciu. Jednak okresowo był on zmniejszany do trzech mil morskich w odpowiedzi na ostrzał rakietowy z Gazy. Izraelskie siły morskie często otwierają ogień do palestyńskich łodzi rybackich, które zbliżają się do granicy lub ją przekraczają.
POWER
Przerwy w dostawie prądu są codziennością w Gazie. Średnio Gazańczycy otrzymują tylko trzy-sześć godzin energii elektrycznej dziennie.
Strefa otrzymuje większość swojej energii od Izraela wraz z dalszymi wkładami z jedynej elektrowni w Gazie i niewielką ilością z Egiptu. Jednak wszystko to stanowi mniej niż jedną trzecią potrzebnej energii, według Banku Światowego.
- PA 'stops paying for Gaza electricity’
Both the Gaza Power Plant (GPP) and many people’s individual generators depend on diesel fuel, which is very expensive and in short supply.
Na morzu znajduje się pole gazowe, które według ONZ mogłoby zaspokoić wszystkie potrzeby energetyczne terytorium, gdyby zostało zagospodarowane. Wszelkie nadwyżki mogłyby zostać przeznaczone na rozwój.
GPP został pierwotnie zaprojektowany do pracy na gazie ziemnym, a Bank Światowy szacuje, że przebudowa zakładu na gaz pozwoliłaby zaoszczędzić miliony dolarów i zwiększyć produkcję pięciokrotnie.
WODA I SANITACJA
Gaza ma mało deszczu i nie ma głównego źródła słodkiej wody, aby uzupełnić swoje podziemne zapasy wody, które nie są wystarczająco duże, aby nadążyć za popytem.
Choć większość gospodarstw domowych w Gazie jest podłączona do sieci wodociągowej, Bank Światowy twierdzi, że dostawy są niespójne i często niskiej jakości. 97% gospodarstw domowych w Strefie Gazy jest uzależnionych od wody dostarczanej przez cysterny.
Kolejnym problemem są ścieki. Chociaż 78% gospodarstw domowych jest podłączonych do publicznych sieci kanalizacyjnych, oczyszczalnie są przeciążone. Około 90 milionów litrów częściowo oczyszczonych i surowych ścieków jest codziennie pompowanych do Morza Śródziemnego i otwartych stawów – co oznacza, że 95% wód gruntowych w Strefie jest zanieczyszczonych.
Istnieje również ryzyko, że te ścieki mogą wypłynąć na ulice, co może spowodować dalsze problemy zdrowotne na tym terytorium.
Korekta 28 lipca 2020 r: Poprzednia wersja tej historii została zmieniona, aby wyjaśnić, że Strefa Gazy jest nadal kontrolowana przez Hamas, a nie Autonomię Palestyńską.
.