W średniowieczu York był głównym miastem północnej Anglii i siedzibą arcybiskupa Yorku od AD 735. Yorkshire był największym angielskim shire w area.
York pod jego nazwą Viking „Jorvik” był drobnym królestwem w okresie wczesnego średniowiecza. W przerwie między upadkiem niezależnego Jorvik pod Eric Bloodaxe, ostatni król Jorvik (zm. 954), a pierwszym utworzeniu księstwa York, było kilka earls of York.
Tytuł Duke of York został po raz pierwszy utworzony w Peerage of England w 1385 roku dla Edmunda z Langley, czwarty żyjący syn Edwarda III, a ważną postacią w Szekspira Ryszarda II. Jego syn Edward, który odziedziczył tytuł, zginął w bitwie pod Agincourt w 1415 roku. Tytuł przeszedł na bratanka Edwarda, Ryszarda, syna Ryszarda z Conisburgh, 3. hrabiego Cambridge (straconego za spisek przeciwko królowi Henrykowi V). Młodszemu Ryszardowi udało się uzyskać przywrócenie tytułu, ale kiedy jego najstarszy syn, który odziedziczył tytuł, został królem w 1461 r. jako Edward IV, tytuł połączył się z Koroną.
Tytuł został następnie stworzony dla Ryszarda z Shrewsbury, drugiego syna króla Edwarda IV. Ryszard był jednym z książąt w Tower, a ponieważ zmarł bezpotomnie, tytuł wygasł wraz z jego śmiercią.
Trzecia kreacja dotyczyła Henryka Tudora, drugiego syna króla Henryka VII. Kiedy jego starszy brat Artur, książę Walii, zmarł w 1502 r., Henryk został następcą tronu. Kiedy Henryk ostatecznie został królem Henrykiem VIII w 1509 roku, jego tytuły połączyły się z koroną.
Tytuł został stworzony po raz czwarty dla Karola Stuarta, drugiego syna Jakuba I. Kiedy jego starszy brat, Henryk Fryderyk, książę Walii, zmarł w 1612 roku, Karol został następcą tronu. Został stworzony księciem Walii w 1616 roku i ostatecznie stał się Karolem I w 1625 roku, kiedy tytuł ponownie połączył się z Koroną.
Piąte stworzenie było na korzyść Jamesa Stuarta, drugiego syna Karola I. Nowy Jork, jego stolica Albany, i Nowy Jork City, w tym, co jest teraz Stany Zjednoczone, zostały nazwane dla tego konkretnego księcia Albany i York. W 1664 r. Karol II przyznał terytorium amerykańskie między rzekami Delaware i Connecticut swojemu młodszemu bratu Jamesowi. Po zajęciu przez Anglików dawne holenderskie terytorium Nowej Holandii i jego główny port, Nowy Amsterdam, zostały nazwane na cześć Jakuba prowincją i miastem Nowy Jork. Po założeniu kolonii książę przekazał jej część właścicielom, George’owi Carteretowi i Johnowi Berkeleyowi. Fort Orange, 150 mil (240 km) na północ od rzeki Hudson, został przemianowany na Albany, po szkockim tytule Jakuba. Kiedy jego starszy brat, król Karol II, zmarł bezpotomnie, James został następcą tronu jako król Anglii Jakub II i król Szkocji Jakub VII, a tytuł po raz kolejny połączył się z Koroną.
W XVIII wieku podwójne księstwo Yorku i Albany zostało utworzone kilka razy w Peerage of Great Britain. Po raz pierwszy tytuł ten posiadał książę Ernest August Brunszwik-Lüneburg, biskup Osnabrück, najmłodszy brat króla Jerzego I. Zmarł on bezpotomnie. Drugie podwójne księstwo zostało utworzone dla księcia Edwarda, młodszego brata króla Jerzego III, który również zmarł bezpotomnie, gdyż nigdy się nie ożenił. Trzecie i ostatnie podwójne księstwo zostało utworzone dla księcia Fryderyka Augusta, drugiego syna króla Jerzego III. Przez wiele lat służył on jako głównodowodzący armii brytyjskiej i był oryginalnym „Wielkim Starym Księciem Yorku” w popularnej rymowance. On również zmarł bez spadkobierców.
Szóste utworzenie księstwa Yorku (bez łączenia z Albany) było dla księcia Jerzego z Walii, drugiego syna przyszłego króla Edwarda VII. Został on mianowany księciem Yorku po śmierci swojego starszego brata, księcia Alberta Victora, księcia Clarence i Avondale. Tytuł połączył się z Koroną, kiedy Jerzy zastąpił swojego ojca jako król Jerzy V.
Siódma kreacja była dla księcia Alberta, drugiego syna króla Jerzego V, i młodszego brata przyszłego króla Edwarda VIII. Albert niespodziewanie pojawił się na tronie, gdy jego brat abdykował, i przyjął imię Jerzego VI, księstwo następnie łącząc się z Koroną.
Tytuł został stworzony po raz ósmy dla księcia Andrzeja, drugiego syna królowej Elżbiety II. Od 2021 roku ma on tylko dwie córki. Tak więc, jeśli nie będzie miał przyszłych (prawowitych) synów, tytuł ponownie wygaśnie w chwili jego śmierci.
Oprócz pierwszego utworzenia, za każdym razem, gdy tworzono księstwo Yorku, miało ono tylko jednego okupanta, osoba ta albo dziedziczyła tron, albo umierała bez męskich spadkobierców.
PretendenciEdit
Na początku XVIII wieku, najstarszy syn obalonego króla Jakuba II i tym samym jakobicki pretendent do tronu, Jakub Franciszek Edward Stuart, znany swoim przeciwnikom jako Stary Pretendent, przyznał tytuł „księcia Yorku” (w jakobickim peerage’u) swojemu drugiemu synowi, Henrykowi, używając swojego rzekomego autorytetu jako króla Jakuba III. Henryk został później kardynałem w kościele katolickim i dlatego znany jest jako kardynał książę Yorku. Ponieważ Jakub nie był uznawany za króla przez prawo angielskie, dotacja ta nie jest również uznawana za legalne dzieło.