Fascynacja człowieka koncepcją długowieczności poza 70 lub 80 lat typowego ludzkiego życia jest udokumentowana w różnych pismach, mitach i legendach sięgających tysiące lat wstecz. Starożytny grecki historyk Herodot pisał na przykład o magicznym źródle w dzisiejszej Etiopii, które przywracało młodość tym, którzy kąpali się w jego wodach, a starotestamentowe rachuby dotyczące biblijnego patriarchy Methuselah (dziadka Noego) umieszczają jego wiek w chwili śmierci pomiędzy 720 a 969 lat. Niemniej jednak współczesna rzeczywistość wypada blado w porównaniu z tymi wyliczeniami, ponieważ najdłuższa potwierdzona długość życia człowieka w zapisanej historii to życie Jeanne Louise Calment, która zmarła w 1997 roku w rodzinnej Francji w wieku 122 lat.
Jeden z bardziej niezwykłych przypadków potwierdzonej ludzkiej długowieczności w czasach nowożytnych dotyczył chińskiego rezydenta Li Ching-Yuen (występującego również jako Li Ching-Yun), o którym wzmianki zaczęły pojawiać się w amerykańskich gazetach w latach 20-tych XX wieku wraz z twierdzeniami, że urodził się w 1677 lub 1736 roku. Kiedy Li Ching-Yuen w końcu zmarł w 1933 roku, w rzekomym wieku 197 lub 256 lat, New York Times odnotował jego odejście:
Li Ching-yun, mieszkaniec Kaihsien, w prowincji Szechwan, który twierdził, że jest jednym z najstarszych ludzi na świecie, i powiedział, że urodził się w 1736 roku – co dałoby mu 197 lat – zmarł dzisiaj.
Chińska depesza od Chung-kinga mówiąca o śmierci Pana Li powiedziała, że przypisał on swą długowieczność spokojowi umysłu i że to było jego przekonanie, że każdy może żyć co najmniej sto lat przez osiągnięcie wewnętrznego spokoju.
W porównaniu z szacunkami wieku Li Ching-yun w poprzednich raportach z Chin, powyższa depesza jest konserwatywna. W 1930 roku powiedziano, że
Profesor Wu Chung-chien, dziekan wydziału edukacji na Uniwersytecie Minkuo, znalazł zapisy wskazujące, że Li urodził się w 1677 roku i że Cesarski Rząd Chiński pogratulował mu 150. i 200. urodzin.
Korespondent NEW YORK TIMES napisał w 1928 roku, że wielu najstarszych mężczyzn w sąsiedztwie Li zapewniało, że ich dziadkowie znali go jako chłopca i że był wtedy dorosłym mężczyzną.
Zgodnie z ogólnie przyjętymi opowieściami opowiadanymi w jego prowincji, Li był w stanie czytać i pisać jako dziecko, i do dziesiątych urodzin podróżował po Kansu, Shansi, Tybecie, Annamie, Syjamie i Mandżurii zbierając zioła. Przez pierwsze sto lat kontynuował to zajęcie. Potem przestawił się na sprzedaż ziół zebranych przez innych.
Wu Pei-fu, władca wojenny, wziął Li do swojego domu, aby poznać sekret jego życia do 250. Inny uczeń powiedział, że Li powiedział mu, aby „zachować ciche serce, siedzieć jak żółw, chodzić sprężyście jak gołąb i spać jak pies.”
Według jednej wersji życia małżeńskiego Li pochował dwadzieścia trzy żony i żył ze swoją dwudziestą czwartą, kobietą w wieku 60 lat. Inne konto, które w 1928 roku przypisało mu 180 żyjących potomków, obejmujących jedenaście pokoleń, odnotowało tylko czternaście małżeństw. Ten drugi autorytet powiedział, że jego wzrok był dobry; również, że paznokcie jego prawej ręki były bardzo długie, a „długie” dla Chińczyka może oznaczać dłuższe niż jakiekolwiek paznokcie kiedykolwiek wymarzone w Stanach Zjednoczonych.
Jednym z oświadczeń korespondenta THE TIMES, które prawdopodobnie spowodowało, że sceptyczni czytelnicy uwierzyli, że Li urodził się niedawno, bo w 1677 roku, było to, że „wielu, którzy widzieli go ostatnio oświadcza, że jego wygląd twarzy nie różni się od wyglądu osób o dwa wieki młodszych.”
Na tym etapie usuwania jest mało prawdopodobne, że ktokolwiek kiedykolwiek będzie wiedział, ile dokładnie lat miał Li Ching-Yuen w chwili śmierci – mógł być niezwykle stary, być może nawet starszy niż najdłuższa potwierdzona długość ludzkiego życia wynosząca 122 lata. Jest jednak wysoce nieprawdopodobne, że udało mu się przekroczyć ten kamień milowy aż o 61% do 110%, jak twierdzą dwudziestowieczne relacje o jego odejściu. Sceptycy uważają, że wszelkie dokumenty lub osobiste reminiscencje potwierdzające twierdzenia Li Ching-Yuena o nadzwyczajnej długowieczności, nawet jeśli były prawdziwe, najprawdopodobniej wynikały z tego, że przyjął on tożsamość dużo starszego przodka lub kogoś o podobnym imieniu.