KomercjalizacjaEdit
W latach 30. XX wieku Voodoo zeszło do podziemia, ponieważ Nowy Orlean stał się coraz bardziej popularnym miejscem turystycznym. Voodoo został przedstawiony egzotycznie w filmie fabularnym White Zombie z 1932 roku. Popularne błędne przekonanie rozwinęło się, że głównymi elementami Voodoo są zaklinanie i wbijanie szpilek w lalki. W tym czasie niektórzy wykorzystywali tradycję, robiąc „biznes z przesądów” i sprzedając fałszywe eliksiry, proszki i gris-gris.
Na początku XXI wieku, Voodoo stało się częścią atrakcji turystycznych w Nowym Orleanie; interesy komercyjne starały się skapitalizować popularne zainteresowanie religią. Sklepy sprzedające uroki, gris-gris, świece i proszki zaspokajają zarówno turystów, jak i praktykujących.
Noworleańskie Historyczne Muzeum Voodoo mieści liczne artefakty i zapewnia codzienne wycieczki po muzeum, cmentarzu St. Louis i Dzielnicy Francuskiej (Nowy Orlean). Muzeum świadczy również usługi duchowe, w tym błogosławieństwa małżeńskie, ceremonie ślubne, konsultacje i inne rytuały. W sierpniu 1995, praktykujący voodoo przeprowadzili rytuał w Bywater, aby spróbować odpędzić nadużywanie kokainy, włamania, prostytucję i napady.
Louisiana Voodoo w mediachEdit
Choć istnieją treści medialne, które przedstawiają praktyki Voodoo z dokładnością, wiele popularnych powieści (jak Voodoo Season (2006) i Voodoo Dreams (1995) autorstwa Jowell Parker Rhodes), i horrory (takie jak White Zombie (1932), I Walked with a Zombie (1943), The Serpent and the Rainbow (1987), Voodoo Dawn (1998) lub Hoodoo for Voodoo (2006)), są błędnym przedstawieniem rzeczywistych tradycji Voodoo.
Voodoo jest centralnym elementem fabuły filmu Jamesa Bonda z 1973 roku Żyj i pozwól umrzeć. Główny złoczyńca Bonda, Dr Kananga, używa strachu przed Voodoo, aby odstraszyć mieszkańców od jego pól makowych, gdzie uprawia opium (aby przekształcić je w heroinę), które ma być „rozdawane za darmo” na ulicach Nowego Orleanu. Różne odniesienia do voodoo, jak to rozwinęło się w kulturze popularnej, które obejmują trucizny używane na rzutki, skurczone głowy, itp. pojawiają się w całym filmie. w tym powstania z martwych wtórnego złoczyńcy Baron Samedi.
Najnowszy przykład Voodoo jest przedstawiany w popularnych mediach jest w znanym amerykańskim TV-show, American Horror Story: Coven. Seria koncentruje się na czarownice w Nowym Orleanie, i przedstawia grupę białych czarownic obok grupy czarnych czarownic, którzy praktykują Voodoo. Jednak w szeregach białych czarownic znajduje się jedna czarna kobieta, znana jako Queenie. Jej magiczna zdolność to ludzka lalka Voodoo, która potrafi zadawać ból innym, okaleczając się. Jak pisze pisarka Amanda Kay LeBlanc w swoim artykule, (Re)centrowanie białości w American Horror Story: Coven, „Coven nieproporcjonalnie opiera się na przemocy wobec czarnych ciał, aby zapewnić horror dla publiczności.”Coven pokazuje Queenie, czarną czarownicę Voodoo, raniącą ludzi swoją magią Voodoo bez wyrzutów sumienia: „Queenie używa swoich mocy przypominających laleczkę voodoo, aby brutalnie zaatakować męskiego klienta, który ciągle ją obrażał w restauracji ze smażonym kurczakiem, gdzie pracowała, dopóki nie włożyła ręki do oleju do smażenia, aby spalić mężczyznę. Kamera zatrzymuje się na uśmiechniętej twarzy Queenie: jest zadowolona, że go zraniła. Queenie sama wie, że to ona spowodowała straszliwe poparzenia tego człowieka i choć kibicujemy jej, jej uśmiech jest groźny i niebezpieczny”. Pokaz łączy voodoo z bezwzględną przemocą, przyczyniając się do nierealistycznego postrzegania afrykańskiej religii.
Postać o imieniu Marie Laveau, oparta na rzeczywistej postaci historycznej, pojawia się również w American Horror Story: Coven jako Voodoo-praktykująca czarownica. Voodoo, zarówno dla jej postaci, jak i Queenie, jest związane zarówno z gniewem, jak i niebezpieczną seksualnością w serialu. „W Coven, czarne kobiety są przedstawiane jako kobiece i z pewnością seksualne, ale w przeciwieństwie do ich białych odpowiedników, kobiecość i seksualność stają się dołączone do ich dzikiego zwierzęcia”. Na przykład, obie z tych kobiet mają seksualne/romantyczne relacje z brutalnym czarnym minotaurem. Podczas gdy pokaz przedstawia białe czarownice jako mające stosunki seksualne, jak również, „przez cały sezon, Leveau i Queenie związek z Minotaur jest ich tylko seksualne i romantyczne relacje”.
Louisiana Voodoo również wyróżnione i grał jako centralną rolę w tajemnicy seryjnego morderstwa w Nowym Orleanie dla 1993 gry wideo Gabriel Knight: Sins of the Fathers, z Marie Laveau i innych postaci historycznych Louisiana Voodoo wymienione w storyline.
W 2009 Disney film, Księżniczka i żaba, Nowy Orlean Voodoo jest przedstawiony przez historię głównego złoczyńcy Disneya, Dr Facilier (głos Keith David), który jest bokor lub szamanka. To jest przykładem poprzez jego kostium, jego złowrogą obecność i talizman, który nosi. Facilier włącza filmu Disney Prince charakter, Naveen, i pośrednio, filmu Disney Princess charakter, Tiana, do żab. I odwrotnie, filmowa postać wróżki chrzestnej, Mama Odie (głos Jenifer Lewis), jest królową Voodoo, która ubiera się tylko na biało. Ona ma znajomego o nazwie Juju, wąż, który służy jako wszystko od laski do mostu, a ona mieszka w opuszczonym statku w bayou.
Louisiana Voodoo i ChristianityEdit
W wyniku fuzji kultury frankofońskiej i Voodoo w Luizjanie, Creoles koloru związane wiele duchów Voodoo z chrześcijańskich świętych znany przewodniczyć tej samej domeny. Chociaż niektórzy doktrynalni przywódcy każdej z tradycji uważają, że praktyki Voodoo i katolickie są w konflikcie, w kulturze popularnej uważa się, że zarówno święci, jak i duchy pełnią rolę pośredników, przy czym katolicki ksiądz lub voodoo Legba przewodniczy określonym działaniom. Wcześni zwolennicy Voodoo w Stanach Zjednoczonych przyjęli wizerunek katolickich świętych, aby reprezentować swoje duchy.
Inne praktyki katolickie przyjęte do Louisiana Voodoo obejmują recytację Zdrowaś Mario i Modlitwy Pańskiej.
Louisiana Voodoo i rasizmEdit
Dyskurs wśród białej społeczności dotyczący Voodoo został wykorzystany do karmienia sensacyjnych negatywnych stereotypów czarnych ludzi i społeczności kolorowych, zwłaszcza na południu. Religia ta stała się realnym obszarem dyskursu dla białych supremacjonistów z powodu jej subalternatywnej egzystencji, powiązań z praktykami afrykańskimi, obaw o jej powiązania z czarną konspiracją i buntem niewolników, oraz jej potężnymi kolorowymi kobietami.
Na przykład, w 1800 roku, gazety Luizjany zazwyczaj przedstawiały praktyki Voodoo w negatywny sposób, z artykułami takimi jak „Voodous on the Rampage”. Opisywały one pogłoski o ofiarach ze zwierząt, zombie i duchach, sensacyjnie przedstawiając historie zdeprawowanych czynów, do których popełnienia Voodoo doprowadziło czarnych ludzi. Ten portret Voodoo przyczynił się do idei, że czarni ludzie byli przesądnymi prymitywami.
Narracje o praktykach Voodoo również były zazwyczaj używane do wykazania zagrożenia czarnego i kobiecego buntu, a zatem były używane jako uzasadnienie potrzeby regulacji społeczności kolorowych. Narracje Voodoo służyły jako potwierdzenie racjonalizacji supremacji białych społeczeństw, poprzez przedstawianie „dzikości” i „barbarzyństwa” ludzi pochodzenia afrykańskiego, a tym samym kontrastu ze stabilnością i inteligencją białych ludzi. Poglądy te były wykorzystywane do podkreślenia grozy czarnych praw wyborczych, desegregacji i mieszania się ras – zwłaszcza, że biali supremacjoniści postrzegali Voodoo jako symbol zagrożenia „murzyńską dominacją”.
HoodooEdit
Chociaż Hoodoo nie wywodzi się bezpośrednio z Voodoo i te dwie są odrębnymi duchowościami/religiami, wiele przesądów wiąże się również z praktyką Hoodoo. Podczas gdy ta duchowość nie jest odpowiednikiem wiary Voodoo, ich pojawienie się było częściowo wynikiem tradycji Voodoo i rewolucyjnego ducha zawartego w Voodoo po rewolucji haitańskiej i przybyciu haitańskich i haitańsko-kubańskich imigrantów do Nowego Orleanu i od tego czasu znacząco na nią wpłynęły.
W ziołolecznictwie Hoodoo, „lekarstwo-wszystko” było bardzo popularne wśród zwolenników. Lekarstwo-wszystko było mieszanką Hoodoo, która mogła rozwiązać wszystkie problemy. Hoodoo’s ziołowy system uzdrawiania obejmował różne składniki dla cure-alls; jeden przepis był do mieszania jimson weed z siarką i miodem. Mieszankę umieszczano w szklance, którą pocierano o czarnego kota, a następnie powoli popijano.
Lalka Hoodoo jest formą gris-gris i przykładem magii współczującej. W przeciwieństwie do powszechnego przekonania, lalki Hoodoo są zwykle używane do błogosławienia i nie mają mocy do przeklinania. Według Jerry’ego Gandolfo, celem wbijania szpilek w lalkę nie jest wywołanie bólu u powiązanej z nią osoby, ale raczej przypięcie do lalki zdjęcia osoby lub imienia, które tradycyjnie reprezentuje ducha. Gris-gris jest wykonywana z jednej z czterech kategorii: miłość; moc i dominacja; szczęście i finanse; i uncrossing.
Hoodoo praktycy używali różnych narzędzi w całej historii praktyki do rozwiązywania dolegliwości swoich klientów. Ogólna nazwa dla przedmiotów jest „gris-gris”-talismans, amulety, uroki voodoo, zaklęcia, lub zaklęcia „uważa się zdolne do odpędzania zła i przynosząc szczęście do siebie lub przynosząc nieszczęście do innego” (zgodnie z definicją Mirriam Webster Dictionary). Przykłady obejmują: Five Finger Grass, Dragon Blood Sticks, Dixie Love Perfume i Brimstone. Wyjaśnienia w książce z 1946 roku mówiły, że Five Finger Grass to liść podzielony na pięć części. Wiara polegała na tym, że jeśli powiesi się go w domu, to odpędzi wszelkie zło. Pałeczki Smoczej Krwi miały przynosić szczęście w pieniądzach, interesach i miłości. Trzymanie kija blisko osoby miało przynieść szczęście. Dixie Love Perfume był zauważony dla zapachu, aby zachęcić romans. Brimstone jest używany do utrzymania z dala od złych duchów i przeciwdziałać zaklęcia rzucone na gospodarstw domowych, i został spalony w pomieszczeniach, które muszą być dezodoryzacji. Były one tradycyjnie dostępne w lokalnych sklepach.
Użytkownik często musiał podjąć dodatkowe kroki w procesie przed użyciem takich przedmiotów, takich jak mycie rąk w „Two Jacks Extract.” Tylko sklepy hoodoo były znane ze sprzedaży tych dostaw. Uważano, że wielu praktykujących voodoo boi się tych przedmiotów hoodoo.
W amerykańskim Południu, hoodoo jest praktykowane głównie przez protestanckich chrześcijan.
Voodoo i spirytualizmEdit
Kościoły spirytystyczne Nowego Orleanu czczą ducha Czarnego Jastrzębia, wodza wojennego Sauk, który był wpływowy na początku XIX wieku w Illinois i Wisconsin. Spirytualistyczna religia Nowego Orleanu jest mieszanką spirytualizmu, Vodun, katolicyzmu i zielonoświątkowców. Kościoły spirytystyczne z wpływami Voodoo, które przetrwały w Nowym Orleanie są wynikiem synkretyzmu tych i innych praktyk duchowych.