Pięćdziesiątnica, zwana też Niedzielą Zielonych Świątek, (Pięćdziesiątnica od greckiego pentecostē, „pięćdziesiąty dzień”) – główne święto w kościele chrześcijańskim, obchodzone w niedzielę przypadającą na 50. dzień Wielkanocy. Upamiętnia ono zstąpienie Ducha Świętego na Apostołów i innych uczniów po ukrzyżowaniu, zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu Jezusa Chrystusa (Dzieje Apostolskie, rozdz. 2) oraz wyznacza początek misji kościoła chrześcijańskiego na świecie.
Gianni Dagli Orti-REX/.com
Żydowskie święto Pięćdziesiątnicy (Szawuot) był przede wszystkim dziękczynienie za pierwsze owoce zbiorów pszenicy, ale to było później związane z pamięcią o Prawie danego przez Boga Mojżeszowi na górze Synaj. Przekształcenie przez Kościół święta żydowskiego w święto chrześcijańskie było więc związane z przekonaniem, że dar Ducha Świętego dla wyznawców Jezusa był pierwocinami nowej dyspensacji, która wypełniła i zastąpiła starą dyspensację Prawa.
Kiedy po raz pierwszy obchodzono to święto w Kościele chrześcijańskim, nie wiadomo, ale zostało ono wspomniane w dziele Kościoła wschodniego, Epistola Apostolorum, w II wieku. W III wieku zostało wspomniane przez Orygenesa, teologa i kierownika szkoły katechetycznej w Aleksandrii, oraz przez Tertuliana, chrześcijańskiego kapłana i pisarza z Kartaginy.
W pierwotnym Kościele chrześcijanie często odnosili się do całego 50-dniowego okresu rozpoczynającego się od Wielkanocy jako Pięćdziesiątnicy. Chrzest był udzielany zarówno na początku (Wielkanoc), jak i na końcu (dzień Pięćdziesiątnicy) okresu paschalnego. Ostatecznie Zielone Świątki stały się w północnej Europie bardziej popularnym czasem udzielania chrztu niż Wielkanoc, a w Anglii święto to było powszechnie nazywane Białą Niedzielą (Whitsunday) ze względu na specjalne białe szaty noszone przez nowo ochrzczonych. W The First Prayer Book of Edward VI (1549), święto zostało oficjalnie nazwane Whitsunday, i ta nazwa jest kontynuowana w kościołach anglikańskich. W kościołach katolickich i innych kościołach zachodnich księża często noszą czerwone szaty podczas Zielonych Świąt, aby symbolizować „języki ognia”, które zstąpiły na uczniów z Ducha Świętego; członkowie kongregacji również noszą czerwień w niektórych tradycjach, a ołtarz jest powszechnie ubrany w czerwoną tkaninę frontową.