PMC

Jama opłucnej jest potencjalną przestrzenią pomiędzy dwiema opłucnymi (trzewno-ciemieniową) płuc. Opłucna jest błoną surowiczą, która składa się z powrotem na siebie, tworząc dwuwarstwową strukturę błoniastą. Ta cienka przestrzeń nazywana jest jamą opłucnej i zawiera niewielką ilość płynu opłucnowego (kilka mililitrów u normalnego człowieka). Opłucna zewnętrzna jest przytwierdzona do ściany klatki piersiowej (1-9).

Jama opłucnej wspomaga optymalne funkcjonowanie uszu podczas oddychania. Przenosi ona ruchy ściany klatki piersiowej do płuc, szczególnie podczas ciężkiego oddychania. Ściśle przylegająca ściana klatki piersiowej przenosi ciśnienia na powierzchnię opłucnej trzewnej, a tym samym na płuca (10-19).

U człowieka nie ma anatomicznego połączenia między jamami opłucnej. Opłucna trzewna otrzymuje swoje zaopatrzenie w krew z krążenia oskrzelowego, a opłucna cielesna otrzymuje swoje zaopatrzenie w krew z tętnic międzyżebrowych. Tylko w przypadku odmy opłucnowej (napięciowo-równoległej) może dojść do zapadnięcia się kontralateralnego miąższu i naczyń krwionośnych. Normalnie opłucna trzewna ślizga się po opłucnej ciemieniowej bez dźwięku i bólu, ale kiedy opłucna jest w akcji, można osłuchać dźwięki. Jeżeli płyn wypełnia jamę, dźwięki zanikają, a płuco stopniowo przemieszcza się w kierunku serca i śródpiersia. Powietrze w jamie, pęknięcie płuca, ponieważ tkanka elastyczna płuca odwija się. Opłucna krzyżuje się z żebrem w regionie powyżej refleksu.

Struktury klatki piersiowej (wlot) składają się z dwóch grup. Te w płaszczyźnie pośrodkowej i te po każdej stronie ściśle związane z szyjnymi częściami opłucnej i płuc.

1. W pobliżu linii pośrodkowej do klatki piersiowej wchodzą najniższe części mięśni sternohyoidalnych, ślady grasicy i żyły tarczowe dolne. Z tyłu tchawica i przełyk z nerwami krtaniowymi wstecznymi. Przed kręgiem znajdują się przedkręgowe mięśnie longus colli (20-29);

2. Po każdej stronie wlot zajmuje górna część opłucnej i koniuszek płucny. Pomiędzy opłucną a szyjką pierwszego żebra znajdują się: pień współczulny, tętnica międzyżebrowa górna oraz brzuszne ramię pierwszego nerwu piersiowego. Tętnica piersiowa wewnętrzna wchodzi do klatki piersiowej pomiędzy opłucną a pierwszą chrząstką podżebrową;

3. Po prawej stronie tętnica ramienno-głowowa wychodzi z klatki piersiowej pomiędzy tchawicą a opłucną. Nerw błędny znajduje się między opłucną a tętnicą ramienno-głowową na wlocie;

4. Po stronie lewej tętnica szyjna wspólna i podobojczykowa opuszczają klatkę piersiową między opłucną a tchawicą. Lewy nerw przeponowy krzyżuje się z tętnicą piersiową wewnętrzną na wyższym poziomie, ponieważ znajduje się pomiędzy lewą żyłą ramienno-głowową a tętnicami szyjnymi wspólnymi.

Ujście klatki piersiowej jest szersze poprzecznie i opada ku dołowi, przez co wydłuża się pionowy odcinek jamy. Przepona zamyka otwór i tworzy wypukłe dno jamy. Centralnie jest ona bardziej płaska. Przepona opada ku dołowi aż do kostek i kręgów, dlatego ściana klatki piersiowej gwałtownie zwęża się ku dołowi (29-39).

Jama klatki piersiowej jest podzielona przez śródpiersie. Serce znajduje się w śródpiersiu, zamknięte przez osierdzie. Płuca zajmują miejsca po lewej i prawej stronie, a opłucna pokrywa odpowiednią połowę klatki piersiowej i tworzy boczną granicę śródpiersia. Część górna rozciąga się od wlotu klatki piersiowej, przechodząc przez dolny brzeg manubrium sterni. Część dolna jest podzielona na przednią część osierdzia. Osierdzie zawiera serce i jego najbliższe otoczenie. Znajduje się ono za corpus sterni i przed 5-8 kręgami piersiowymi. Składa się z dwóch przeciwległych powierzchni błony surowiczej (osierdzie włókniste – osierdzie surowicze). Osierdzie włókniste jest zbite z kolagenowej tkanki włóknistej. Osierdzie surowicze jest cienką warstwą komórek mezotelialnych płaskich, które łączą się z osierdziem włóknistym i tkanką mięśnia sercowego.

Śródpiersie jest przegrodą między płucami i obejmuje opłucną śródpiersia. Powszechnie stosuje się ją do przestrzeni wewnętrznej pomiędzy dwoma woreczkami opłucnowymi, mostkiem i kręgami piersiowymi, rozciągającej się do przepony.

Śródpiersie górne leży pomiędzy manubrium sterni a czterema górnymi kręgami piersiowymi. Zawiera zakończenia mięśnia sternohyoidalnego, mięśni Colli, lewej tętnicy szyjnej wspólnej, tętnicy ramienno-głowowej i łuku aorty (32,39-48).

Śródpiersie przednie leży między trzonem mostka a osierdziem. Zawiera luźną tkankę otoczkową, więzadła mostkowo-obojczykowo-sercowe, niekiedy część grasicy i gałęzie śródpiersia tętnicy piersiowej wewnętrznej.

Środkowe śródpiersie zawiera osierdzie, aortę wstępującą, żyłę główną dolną, obie żyły płucne, nerwy przeponowe i rozwidlenie tchawicy.

Śródpiersie tylne jest ograniczone z przodu przez rozwidlenie tchawicy, osierdzie i górną powierzchnię przepony, z tyłu przez kręgosłup. It contains the thoracic aorta, the vagus, the azygos-hemiazygos vein and the thoracic duct.

Each lung is invested by a delicate serous membrane and the pleura, which is arranged in the investigated sac. Część błony surowiczej zagłębia się w szczeliny między płatami – opłucna płucna. Pozostała część linii błony pokrywa przeponę – opłucna ciemieniowa. Te dwie warstwy są ze sobą ciągłe wokół i poniżej nasady płuca – jamy opłucnej. The right and left pleural sacs are entirely separate and they touch each other for a short distance in front, opposite the 2nd-3rd pieces of the sternum the interval between the two sacs-the mediastinum.

In the front of the chest, where the parietal pleura is reflected backwardium to the pericardium, the two pleural sacs are in contact. W górnej części klatki piersiowej są one oddzielone kanciastą przerwą. Od tego miejsca obie opłucne schodzą się w bliskim kontakcie do poziomu czwartej chrząstki kostnej. Dolna granica opłucnej znajduje się na znacznie niższym poziomie niż odpowiadająca jej granica płuca, lecz nie sięga do mocowania przepony. Tak więc, cienka dolna granica płuca nie sięga tak nisko jak linia odbicia opłucnej – zatoka przeponowo-żebrowa.

Pomiędzy dwoma warstwami opłucnej tworzy się zatoka kostno-śródpiersiowa.

Linia wzdłuż której prawa opłucna odbija się od ściany szachownicy do przepony zaczyna się przed i biegnie za siódmą chrząstką kostną. Odbicie lewej opłucnej podąża za częścią wstępującą szóstej chrząstki i jest niższe niż po prawej stronie. Prawa worek jest krótszy, szerszy i sięga wyżej na szyi (ryc. 1,,22,,33,,44,,55,,66,,77,,88,,99,,1010,,1111,,1212).

Anatomia układu oddechowego.

Anatomia układu oddechowego w obrębie klatki piersiowej.

Anatomia jamy opłucnej.

Dwie warstwy opłucnej kontynuują się ze sobą u nasady płuca tworząc zamkniętą potencjalną jamę: jama opłucnej.

Anatomia jamy opłucnej (szczegół mechanizmu).

Anatomia jamy opłucnej (mięśnie).

Anatomia jamy opłucnej (warstwy opłucnej).

Anatomia jamy opłucnej (układ oddechowy).

Opłucna ciemieniowa wyściela ścianę klatki piersiowej i górną powierzchnię przepony. Kontynuuje się wokół serca, tworząc boczne ściany śródpiersia. Opłucna ta rozciąga się na powierzchni płuc jako opłucna trzewna. Napięcie powierzchniowe płynu znajdującego się w jamie opłucnej zabezpiecza opłucną razem. Mogą się one przesuwać z boku na bok, ale trudno je rozdzielić.

Anatomia jamy opłucnej- wnęki opłucnej.

Typy odmy opłucnowej.

Odma opłucnowa.

Odma opłucnowa.

Odma opłucnowa.