Poezja żałobna

Wiersze i wiersze na czytania pogrzebowe

Czy szukasz wiersza lub wiersza do przeczytania na pogrzebie? Może chciałbyś złożyć hołd mamie lub tacie wierszem pogrzebowym? Poniżej zebraliśmy niektóre z najlepszych wierszy na pogrzeby.

Istnieje wiele pięknych fragmentów poezji, czytań i wierszy, które mogą wzmocnić usługę pogrzebową lub ceremonię, czy jest to religijne lub niereligijne.

Górna sekcja wymienia wiersze i czytania dla humanistycznych lub niereligijnych pogrzebów.

Niższa sekcja tej strony ma religijne czytania.

Inni bardziej współcześni pisarze i poeci, których możesz chcieć rozważyć to Philip Larkin, Margaret Hansford i Cecil Day Lewis. Nie możemy włączyć nowszej poezji z powodu praw autorskich.

Zebrane wiersze z Natural Endings, Chorlton funeral directors.

Jesteśmy ekspertami w alternatywnych pogrzebach, eko pogrzebach i naturalnym pochówku w lesie.

Sprzedajemy również szeroką gamę ekologicznych i zielonych trumien.

She Is Gone (He Is Gone)

Możesz ronić łzy, że ona odeszła
Albo możesz się uśmiechnąć, bo ona żyła
Możesz zamknąć oczy i modlić się, żeby wróciła
Albo możesz otworzyć oczy i zobaczyć wszystko, co zostawiła
Twoje serce może być puste, bo nie możesz zobaczyć Możesz odwrócić się od jutra i żyć wczoraj
Albo możesz cieszyć się jutrem dzięki wczoraj
Możesz pamiętać o niej i tylko o tym, że odeszła
Albo możesz pielęgnować pamięć o niej i pozwolić jej żyć dalej
Możesz płakać i zamknąć umysł, być pustym i odwrócić się plecami
Albo możesz zrobić to, czego ona by chciała: uśmiechnąć się, otworzyć oczy, kochać i iść dalej.
David Harkins

Nie stój przy moim grobie i nie płacz

Nie stój przy moim grobie i nie płacz
Nie ma mnie tam.
Nie śpię.Jestem diamentem błyszczącym na śniegu.
Jestem światłem słońca na dojrzałym ziarnie.
Jestem łagodnym jesiennym deszczem.
Kiedy budzisz się w porannej ciszy,
Jestem szybkim podnoszącym pędem
cichych ptaków w kołowym locie.
Jestem miękkimi gwiazdami, które świecą w nocy.
Nie stój przy moim grobie i nie płacz;
Nie ma mnie tam.
Nie umarłem.
Mary Frye

Śmierć to nic takiego

Śmierć to nic takiego
Wyślizgnęłam się tylko do sąsiedniego pokoju
Jestem sobą i ty jesteś sobą
Cokolwiek byliśmy dla siebie
Ciągle jesteśmy
Wezwij mnie po moim stare znajome imię
Mów do mnie w prosty sposób, którego zawsze używałeś
Nie wprowadzaj żadnej różnicy do swojego tonu
Nie noś wymuszonej atmosfery powagi lub smutku
Śmiej się tak, jak zawsze się śmialiśmy
Z małych żartów, które zawsze razem lubiliśmy
Graj, uśmiechaj się, myśl o mnie, módl się za mnie
Niech moje imię będzie zawsze słowem domowym, którym zawsze było
Niech będzie wypowiadane bez wysiłku
Bez ducha cienia
Życie znaczy wszystko to, co zawsze znaczyło
Jest takie samo, jak zawsze było
Jest absolutna, nieprzerwana ciągłość
Czymże jest śmierć, jak tylko nieistotnym wypadkiem?
Czemu miałbym stracić pamięć
Ponieważ straciłem wzrok?
Czekam na ciebie w przerwie
Gdzieś bardzo blisko
Tuż za rogiem
Wszystko jest w porządku.
Nic nie jest przeszłe, nic nie jest stracone
Jedna krótka chwila i wszystko będzie jak dawniej
Jakże będziemy się śmiać z trudu rozstania, gdy znów się spotkamy!
Kanon Henry Scott-Holland

Instrukcje

Gdy już przejdę poza ciebie w przygodzie życia,
Zbierz się w jakimś przyjemnym miejscu i tam wspominaj mnie
Słowami mówionymi, starymi i nowymi.

Podaj łzę, jeśli zechcesz, lecz uśmiech niechaj przyjdzie szybko
Bo ja ukochałem śmiech życia.

Nie ociągaj się zbyt długo z uroczystościami.

Jedz i rozmawiaj, a kiedy możesz;
Podążaj leśnym szlakiem, wejdź na wysoką górę,
Spaceruj wzdłuż dzikiego brzegu morza,
Przeżuwaj myśli jakiejś książki
Która rzuca wyzwanie twej duszy.

Użyj swych rąk któregoś jasnego dnia
Aby zrobić coś pięknego
Albo podnieść czyjeś ciężkie brzemię.

Chociaż nie wspominasz mego imienia,
Chociaż żadna myśl o mnie nie przychodzi ci do głowy,
Będę z tobą,
Bo takie były dla mnie realia mego życia.

I kiedy z udręką stawiasz czoła jakiemuś kryzysowi.

Kiedy idziesz sam z odwagą,
Kiedy wybierasz swoją ścieżkę słuszności,
Będę bardzo blisko ciebie.

Podążałem dolinami,
Wspinałem się na wyżyny życia.

By Arnold Crompton

We Remember Him (We Remember Her)

Gdy jesteśmy zmęczeni i potrzebujemy siły,
Gdy jesteśmy zagubieni i chorzy na serce,
We remember him.
When we have a joy we crave to share
When we have decisions that are difficult to make
When we have achievements that are based on his
We remember him.
Przy powiewie wiatru i w chłodzie zimy
Przy otwarciu pąków i w odrodzeniu wiosny,
Pamiętamy o Nim.
Przy błękicie nieba i w cieple lata
Przy szeleście liści i w pięknie jesieni,
Pamiętamy o Nim.
Przy wschodzie słońca i przy jego zachodzie,
Pamiętamy o nim.
Póki my żyjemy, on też będzie żył
Bo jest teraz częścią nas,
Jak go pamiętamy.

Zaadaptowane z Yizkor Service

Przypowieść o nieśmiertelności

Staję nad brzegiem morza. Statek u mego boku rozpościera swe białe żagle na poranną bryzę i rusza ku błękitnemu oceanowi. Jest obiektem piękna i siły. Stoję i patrzę, aż w końcu zawiśnie jak plamka białej chmury dokładnie tam, gdzie morze i niebo schodzą się, aby się ze sobą połączyć. Wtedy ktoś u mego boku mówi: „Oto i ona.”

Zniknęła gdzie? Zniknęła mi z oczu… to wszystko. Jest tak samo wielka w maszcie, kadłubie i drzewcu, jak wtedy, gdy opuszczała moją burtę, i tak samo zdolna do niesienia swojego ładunku żywego towaru do miejsca przeznaczenia. Jej zmniejszona wielkość jest we mnie, nie w niej. I właśnie w chwili, gdy ktoś u mego boku mówi: „Idzie”, są inne oczy obserwujące jej nadejście i inne głosy gotowe podjąć radosny okrzyk: „Oto ona!”

Henry Van Dyke

Let Me Go

Kiedy dochodzę do końca drogi
I słońce dla mnie zaszło
Nie chcę żadnych obrzędów w pokoju wypełnionym mrokiem
Po co płakać za uwolnioną duszą?
Tęsknij za mną trochę, ale nie na długo
I nie z nisko pochyloną głową
Pamiętaj o miłości, którą kiedyś dzieliliśmy
Tęsknij za mną, ale pozwól mi odejść
Bo to jest podróż, którą wszyscy musimy odbyć
I każdy musi iść sam.
To wszystko jest częścią głównego planu
Krok na drodze do domu.
Kiedy jesteś samotny i chory na serce
Pójdź do przyjaciół, których znamy.
Śmiej się z tych wszystkich rzeczy, które kiedyś robiliśmy
Tęsknij za mną, ale pozwól mi odejść.
Gdy umrę, najdroższa
Nie śpiewaj mi smutnych pieśni
Nie sadź mi róż u wezgłowia
Ani cienistego cyprysu
Bądź zieloną trawą nade mną
W deszczu i kroplach rosy mokrą
I jeśli zechcesz, pamiętaj
I jeśli zechcesz, zapomnij.
Nie będę widziała cieni,
Nie będę się bała deszczu;
Nie będę słyszała słowika
Śpiewającego jakby w bólu;
I śniącego przez półmrok
Który nie wschodzi ani nie zachodzi,
Może będę pamiętała,
I może zapomnę.
Christina Rosetti

Remember

Pamiętaj mnie, kiedy odejdę,
Gone far away into the silent land;
When you can no more hold me by the hand,
Nor I half turn to go yet turning stay.
Pamiętaj o mnie, gdy już nie będziesz dzień po dniu
Mówisz mi o naszej przyszłości, którą zaplanowałeś:
Tylko pamiętaj o mnie; rozumiesz
Będzie za późno na rady lub modlitwy.
Jeśli jednak zapomnisz o mnie na jakiś czas
A potem przypomnisz sobie, nie smuć się:
Bo jeśli ciemność i zepsucie pozostawią
Ślad myśli, które kiedyś miałem,
Lepiej, żebyś zapomniał i uśmiechnął się
Niż żebyś pamiętał i był smutny.
Christina Rosetti

Nasze wspomnienia budują specjalny most

Kiedy bliscy muszą się rozstać
Pomagają nam poczuć, że wciąż jesteśmy z nimi
I koją pogrążone w smutku serca
Rozciągają się na lata i ogrzewają nasze życie
Przechowują więzi, które bind
Our memories build a special bridge
And bring us peace of mind
Emily Mathews

There is no night without a dawning

No winter without a spring
And beyond the dark horizon
Our hearts will once more sing ….
Dla tych, którzy opuszczają nas na chwilę
Odeszli tylko
Z niespokojnego, zużytego troską świata
W stronę jaśniejszego dnia
Helen Steiner Rice

Właśnie idziesz przede mną

I muszę zrozumieć
Musisz uwolnić tych, których kochasz
I puścić ich rękę.
Staram się radzić sobie najlepiej jak potrafię
Ale tak bardzo mi Ciebie brakuje
Gdybym tylko mogła Cię zobaczyć
I jeszcze raz poczuć Twój dotyk.
Tak, właśnie szedłeś przede mną
Nie martw się, nic mi nie będzie
Ale od czasu do czasu przysięgam, że czuję
Twoją dłoń wsuwaną w moją.

Jeśli miałbym umrzeć przed resztą z was

Jeśli miałbym umrzeć przed resztą z was
Nie zrywajcie kwiatu ani nie zapisujcie kamienia
Ale gdy odejdę, nie mówcie niedzielnym głosem,
Bądźcie zwykłymi sobą, których znałem.
Płacz, jeśli musisz
Odejście jest piekłem.
Ale życie toczy się dalej.
Więc śpiewaj także.
Joyce Grenfell

Jeśli umrę i
Zostawię cię tu na jakiś czas
Nie bądź jak inni, którzy tak bardzo są niezadowoleni,
Którzy długo czuwają
Przy cichym pyle i płaczą.
Przez wzgląd na mnie zwróć się znów
Do życia i uśmiechu
Napędzając swe serce
I drżącą rękę do zrobienia
Coś, co pocieszy
Inne serca niż twoje.
Wykonaj te drogie
Dokończone zadania moje,
A ja, być może
Mogę cię w nich pocieszyć.
Mary Lee Hall

Gdy umrę, mój najdroższy,
Nie śpiewaj dla mnie smutnych pieśni;
Nie sadzaj mi róż u wezgłowia,
ani cienistego cyprysa:
Nie zwilżaj deszczem i kroplami rosy;
A jeśli chcesz, pamiętaj,
A jeśli chcesz, zapomnij…
Nie zobaczę cieni,
Nie poczuję deszczu,
Nie usłyszę słowika
Śpiewającego, jakby w bólu,
I śniącego przez zmierzch
, który nie wschodzi ani nie zachodzi,
Może zapamiętam
I może zapomnę.
Christina Rossetti

Na każdym zakręcie mego życia
napotykałem
Dobrych przyjaciół,
Przyjaciół, którzy stali przy mnie
Nawet gdy czas mnie gonił.
Żegnajcie, żegnajcie
Przyjaciele moi
Uśmiecham się i
Żegnam Was.
Nie, nie wylewajcie łez
Bo ich nie potrzebuję
Wszystko czego mi trzeba to Wasz uśmiech.
Jeżeli będzie Wam smutno
Pomyślcie o mnie
Bo to mi się spodoba.
Kiedy żyjesz w sercach
tych, których kochasz
Pamiętaj wtedy
Nigdy nie umierasz.
Rabindranath Tagore

Nie, jak umarł, lecz jak żył?

Nie, jak umarł, lecz jak żył?
Nie, co zyskał, lecz co dał?
To są jednostki, którymi mierzy się wartość
człowieka jako człowieka, niezależnie od jego urodzenia.
Nie, jaki był jego kościół, ani jakie było jego wyznanie?
Ale czy zaprzyjaźnił się z tymi, którzy naprawdę byli w potrzebie?
Czy zawsze był gotów, słowami dobrego humoru,
Przywrócić uśmiech, wygnać łzę?
Nie to, co mówił szkic w gazecie,
Ale ilu było smutnych, gdy odszedł?
Anonymous

i carry your heart with me (noszę je w. my heart)

i carry your heart with me (i carry it in
my heart) i am never without it (anywhere
i go you go, my dear; i cokolwiek jest czynione
tylko przeze mnie, jest twoim czynem, moje kochanie)
nie boję się
żadnego losu (bo ty jesteś moim losem, moja słodka) nie chcę
żadnego świata (bo piękna ty jesteś moim światem, moim prawdziwym)
i to ty jesteś tym, co księżyc zawsze znaczył
i tym, co słońce zawsze będzie śpiewać, jesteś ty
tutaj jest najgłębszy sekret, którego nikt nie zna
(tutaj jest korzeń korzenia i pąk pąka
i niebo drzewa zwanego życiem; które rośnie
wyżej niż dusza może mieć nadzieję lub umysł może ukryć)
i to jest ten cud, który rozdziela gwiazdy
i carry your heart (i carry it in my heart)
e.e.cummings

Choć blask, który niegdyś był tak jasny
Będzie teraz na zawsze zabrany z mego wzroku,
Chociaż nic nie może przywrócić godziny
Wspaniałości w trawie, chwały w kwiecie;
Nie będziemy się smucić, raczej znajdziemy
Siłę w tym, co pozostało.
William Wordsworth, Intimations of Immortality

And when the stream that overflows has passed,
A consciousness remains upon the silent shore of memory;
Images and precious thoughts that shall not be
And cannot be destroyed.
William Wordsworth, z The Excursion

A Reflection on an Autumn Day

Podniosłem garść ziarna i pozwoliłem mu prześlizgnąć się przez palce, i powiedziałem sobie

O to właśnie chodzi. Nie ma już miejsca na udawanie. W czasie żniw ujawnia się istota – słoma i plewy zostają odłożone na bok, spełniły swoje zadanie. Liczy się tylko ziarno – worki czystego złota.

Tak samo jest, gdy człowiek umiera, ujawnia się jego istota. W chwili śmierci charakter człowieka staje się szczęśliwy dla tego, kto go dobrze wykuwał przez lata. Wtedy nie będą się liczyły wielkie osiągnięcia, ani to, ile człowiek zgromadził pieniędzy czy dóbr. Te, jak słoma i plewy, pozostaną w tyle. Liczyć się będzie to, co człowiek uczynił z siebie. Śmierć może nam odebrać to, co mamy, ale nie może nas pozbawić tego, kim jesteśmy.

Ślady stóp na piaskach czasu

Nie mów mi, w żałobnych liczbach,
Życie jest tylko pustym snem! –
Bo dusza jest martwa, która śpi,
A rzeczy nie są tym, czym się wydają.
Życie jest prawdziwe! Życie jest prawdziwe!
A grób nie jest jego celem;
Pył, którym jesteś, w proch powracasz,
Nie było powiedziane o duszy.
Nie radość, ani smutek,
Nie jest naszym przeznaczeniem, ani drogą;
Ale działanie, by każdy kolejny dzień
Dalej nas zaprowadził niż dzień dzisiejszy.A nasze serca, choć krzepkie i dzielne,
Wciąż, jak stłumione bębny, biją
Pogrzebowym marszem do grobu.
Nie ufaj przyszłości, choćby była przyjemna!
Niech martwa przeszłość pochowa swych zmarłych!
Działaj – działaj w żywej teraźniejszości!
Serce w sobie, a Bóg nad głową!Bądźmy więc gotowi i czyńmy,
Z sercem na każdy los,
Ciągle osiągając, ciągle dążąc,
Nauczmy się pracować i czekać.
Henry Wadsworth Longfellow

Moja świeca płonie na obu końcach; Nie przetrwa nocy; Lecz ach, moi wrogowie, i ach, moi przyjaciele Daje piękne światło!
Edna St.Vincent Millay

Readings With Faith

„…Chciałbyś poznać tajemnicę śmierci.odkryć tajemnicy światła.
Jeśli rzeczywiście chcesz ujrzeć ducha śmierci, otwórz szeroko swe serce na ciało życia.
Bo życie i śmierć są jednym, tak jak rzeka i morze są jednym.
W głębi twych nadziei i pragnień
leży cicha wiedza o zaświatach;
I jak nasiona śniące pod śniegiem, twe serce śni o wiośnie.
Zaufaj marzeniom, bo w nich ukryta jest brama do wieczności…

Bo czymże jest śmierć, jak nie staniem nagim na wietrze i roztopieniem się w słońcu?