STATEGIA
Informacje ogólne
-
Istnieją wystarczające dane uzasadniające prowadzenie badań interwencyjnych w celu zapobiegania cukrzycy typu 1.
-
Interwencję w celu zapobiegania cukrzycy typu 1 należy podejmować wyłącznie w kontekście określonych badań klinicznych z nadzorem Institutional Review Board.
-
Badania interwencyjne w zapobieganiu cukrzycy typu 1 najlepiej realizować za pomocą randomizowanych badań kontrolowanych.
-
Należy prowadzić rejestr badań interwencyjnych, a wszystkie planowane badania należy zgłaszać do organu koordynującego.
Badania przesiewowe
-
Odradza się badania przesiewowe jakiejkolwiek populacji poza kontekstem zdefiniowanych badań naukowych.
-
Badania przesiewowe osób z grupy wysokiego ryzyka (np, krewnych pierwszego stopnia pacjentów z cukrzycą typu 1), pod warunkiem że osoby, u których uzyskano wynik dodatni, zostaną skierowane do ośrodków uczestniczących we wspólnych badaniach interwencyjnych lub innych badaniach naukowych. Informacje o trwających badaniach powinny być łatwo dostępne.
-
Wszystkim pacjentom poddanym badaniom przesiewowym, którzy nie zostali włączeni do badań, należy udzielić porady dotyczącej ich ryzyka zachorowania na cukrzycę oraz zaproponować kontynuację badań.
-
Badania przesiewowe polegające na określeniu typu HLA nie są obecnie uzasadnione poza kontekstem określonych badań.
Wielośrodkowe badanie sponsorowane przez NIH, Diabetes Prevention Trial 1 (DPT-1), którego celem było ustalenie, czy można zapobiec lub opóźnić rozwój cukrzycy typu 1, zostało właśnie częściowo zakończone. Celem badania DPT-1 było ustalenie, czy insulina w małej dawce, podawana we wstrzyknięciach lub doustnie, może opóźnić rozwój cukrzycy typu 1 lub jej zapobiec u osób z istotnie zwiększonym ryzykiem rozwoju choroby w ciągu 5 lat. To duże, wieloośrodkowe badanie opierało się na badaniach na zwierzętach i niewielkim badaniu u ludzi wskazującym, że podawanie insuliny może zapobiegać cukrzycy typu 1. W badaniu DPT-1 losowo przydzielono 339 osób, u których stwierdzono wysokie ryzyko (>50% ryzyka) rozwoju choroby na podstawie objawów autoimmunologicznego niszczenia komórek β i małej odpowiedzi na insulinę po dożylnym podaniu glukozy, do otrzymania insuliny lub do grupy kontrolnej. Częstość rozwoju cukrzycy była identyczna (60%) w obu grupach, co wskazuje, że wstrzyknięcie małej dawki insuliny nie opóźnia rozwoju cukrzycy typu 1 ani jej nie zapobiega. Trwa druga część badania DPT-1 z zastosowaniem doustnej insuliny u osób uznanych za grupę umiarkowanego ryzyka (25-50% ryzyka) rozwoju cukrzycy.
Ufundowano organ koordynujący, którego zadaniem jest ocena i sponsorowanie nowych inicjatyw interwencyjnych oraz prowadzenie rejestru takich prób.
.