W Narodowym Kodeksie Elektrycznym (NEC) z 2002 r. wprowadzono szereg zmian dotyczących kabli metalowo-kadmowych (Typ MC), z którymi należy się zapoznać przed realizacją kolejnego projektu elektrycznego. W NEC 1999, artykuł 334 dotyczył kabli typu MC, jednakże w NEC 2002, kable typu MC zostały przeniesione do artykułu 330. Do czasu zapoznania się z nową lokalizacją w NEC, odnalezienie jej może wymagać pewnych poszukiwań. Istnieją jednak bardziej znaczące zmiany niż tylko przeniesienie artykułu do rozdziału 3.
Metal-Clad Cable is a factory assembly of one or more insulated circuit conductors, with or without optical fiber members, enclosed in an armor of interlocking metal tape or a smooth or corrugated metallic sheath. Każda żyła elektryczna w kablu jest indywidualnie izolowana i może być miedziana, aluminiowa pokryta miedzią lub aluminiowa.
Sekcja 330.116 wymaga, aby powłoka metaliczna kabla typu MC była jednego z trzech typów: powłoka metaliczna gładka (rurkowa), powłoka metaliczna falista oraz pancerz z blokującej taśmy metalowej. Kabel MC z pancerzem z taśmy metalowej blokującej musi posiadać gołą lub izolowaną żyłę uziemiającą oprócz innych żył w kablu.
Przewód uziemiający sprzętu może być jednym przewodnikiem lub może być podzielony na więcej niż jeden przewód, co pozwala na to, aby kabel miał mniejszą średnicę całkowitą niż kabel, który zawiera tylko jeden przewód uziemiający sprzętu. Przewód uziemiający sprzętu w kablu i zewnętrzny pancerz kabla z odpowiednim złączem tworzą razem ścieżkę uziemienia dla usterki i zapewniają wszelkie niezbędne wiązanie dla sprzętu.
Tam, gdzie nie są narażone na nadużycia fizyczne, kable typu MC mogą być instalowane jako kable serwisowe, zasilające i odgałęźne dla obwodów oświetleniowych, energetycznych, sterowniczych i sygnalizacyjnych. Kable typu MC bez zewnętrznej powłoki niemetalicznej mogą być instalowane w „innych pomieszczeniach używanych do powietrza atmosferycznego” zgodnie z sekcją 300.22(C).
Kable te mogą być instalowane zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz oraz w miejscach odkrytych i ukrytych. Mogą być bezpośrednio zakopane w ziemi, jeżeli są do tego przystosowane. Mogą być instalowane w korytku kablowym lub w dowolnym korytku.
Kable mogą być instalowane jako otwarte ciągi lub jako kabel antenowy na przewodzie komunikacyjnym. W przypadku instalacji w pomieszczeniach wilgotnych, osłona metalowa musi być odporna na wilgoć lub żyły izolowane muszą być dopuszczone do stosowania w pomieszczeniach wilgotnych. Kabel typu MC z powłoką niemetaliczną może być również stosowany w miejscach o podwyższonej wilgotności.
Sekcja 330.10(A)(13), dotycząca dozwolonych zastosowań kabli typu MC, zawiera istotną zmianę w NEC 2002. Ten nowy podsekcja zezwala na stosowanie jednożyłowych kabli typu MC. W przypadku stosowania jednożyłowych kabli typu MC, wszystkie przewody fazowe oraz przewód neutralny, jeśli jest wymagany w danym obwodzie, muszą być zgrupowane razem, aby zminimalizować możliwość wystąpienia napięcia indukowanego na powłoce.
Sekcja 330.116 została również zmodyfikowana w celu wprowadzenia wymogu, aby każdy jednożyłowy kabel typu MC był produkowany z niemagnetyczną powłoką lub pancerzem. Ta niemagnetyczna powłoka zapewni, że linie strumienia magnetycznego nie będą powodować przepływu prądu na powłoce kabla, a tam gdzie kable są zgrupowane razem, powinna pomóc zapewnić anulowanie linii strumienia z jednego przewodnika do drugiego.
Sekcja 330.80(B) zawiera nowy tekst dotyczący określania obciążalności prądowej dla jednożyłowych kabli typu MC. Przewody jednożyłowe typu MC mogą być zgrupowane w konfiguracji trójkątnej lub kwadratowej i zainstalowane na przewodzie pomocniczym. Mogą też być zgrupowane w konfiguracji trójkątnej lub kwadratowej jako otwarte ciągi z zachowaniem wolnej przestrzeni powietrznej o wartości co najmniej 2,15 średnicy zewnętrznej największej żyły w konfiguracji, przy czym przestrzeń ta jest zachowana pomiędzy pierwszą konfiguracją a każdą kolejną konfiguracją.
Tablica 310.20 może być stosowana do przewodów o napięciu znamionowym od zera do 2 000 woltów, a tablice 310.67 i 310.68 do przewodów o napięciu znamionowym powyżej 2 000 woltów.
Jedna dodatkowa zmiana w NEC 2002 dla kabli typu MC dotyczy sekcji 310.15(B)(2)(a) i współczynników korekcyjnych w tabeli 310.15(B)(2)(a) dla tabel amperażu od 310.16 do 310.21. Zazwyczaj, jeżeli kable są połączone w wiązki o długości większej niż 24 cale, a liczba żył przekracza trzy, obciążalność prądowa żył w każdym kablu musi być zmniejszona w zależności od liczby żył przewodzących prąd w wiązce. Dodano nowy pkt 310.15(B)(2)(a), wyjątek nr 5 w celu wyłączenia współczynników wyrównawczych dla kabli typu AC i MC bez całkowitej powłoki zewnętrznej w następujących warunkach:
(a) Każdy kabel nie może mieć więcej niż trzy żyły przewodzące prąd.
(b) Przewodniki są miedziane o minimalnym przekroju 12 AWG.
(c) Nie więcej niż 20 przewodników przewodzących prąd jest połączonych w wiązki, ułożonych w stos lub podtrzymywanych w pierścieniach mostkowych.
Jednakże w przypadku, gdy kable są ułożone w stos lub wiązkę o długości większej niż 24 cale bez zachowania odstępów, a liczba przewodników przewodzących prąd przekracza 20, należy zastosować 60-procentowy współczynnik korekcyjny w celu dostosowania obciążalności prądowej przewodów w tabelach.
Jak widać, w NEC 2002 wprowadzono kilka bardzo użytecznych i interesujących zmian dla kabli typu MC. EC
ODE jest pracownikiem inżynieryjnym w Underwriters Laboratories, Inc. w Research Triangle Park, N.C. Można się z nim skontaktować pod numerem telefonu (919) 549-1726 lub adresem e-mail [email protected].
.