Repatriacyjne wakacje podatkowe to wakacje podatkowe skierowane specjalnie do osób i firm w jednym kraju, które repatriują do tego kraju dochody uzyskane w innych krajach. Teoria wspierająca takie działanie polega na tym, że firmy międzynarodowe z siedzibą w jednym kraju, które uzyskują dochody w drugim kraju, nie będą skłonne do sprowadzania dochodów z drugiego kraju z powrotem do kraju macierzystego, jeśli po ich sprowadzeniu będą od nich naliczane wysokie podatki. Umożliwiając tym przedsiębiorstwom sprowadzenie dochodu z powrotem do kraju macierzystego przy obniżonej stawce podatkowej, do gospodarki kraju macierzystego zostaną wprowadzone pieniądze, które w przeciwnym razie pozostałyby w drugim kraju.
W 2004 r. Kongres Stanów Zjednoczonych uchwalił takie wakacje podatkowe dla amerykańskich przedsiębiorstw wielonarodowych w American Jobs Creation Act of 2004 (AJCA)) sekcja 965, umożliwiając im repatriację zagranicznych zysków do Stanów Zjednoczonych przy stawce podatkowej w wysokości 5,25%, zamiast istniejącej 35% stawki podatku od osób prawnych. Na mocy tej ustawy korporacje wniosły do amerykańskiej gospodarki 362 miliardy dolarów, głównie w celu wypłacenia dywidendy inwestorom, odkupienia akcji i zakupu innych korporacji. Największe firmy międzynarodowe, Apple Inc, Microsoft Corp, Alphabet Inc, Cisco Systems Inc i Oracle Corp, po ustawie z 2004 roku wycofały tylko 9% posiadanej gotówki. W 2011 roku senaccy Demokraci, argumentując przeciwko kolejnym wakacjom podatkowym, opublikowali raport, w którym twierdzili, że poprzednie działania kosztowały Skarb Państwa 3,3 mld dolarów, a firmy korzystające z ulg podatkowych zlikwidowały ponad 20 tys. miejsc pracy. Drugie repatriacyjne wakacje podatkowe zostały odrzucone w Senacie Stanów Zjednoczonych w 2009 r.
.