Mięsień podłopatkowy jest jednym z czterech mięśni, które wyrastają z łopatki i przyczepiają się do głowy kości ramiennej. Ścięgna tych czterech mięśni tworzą mankiet rotatorów. Mięsień podłopatkowy wychodzi z przodu łopatki i pomaga sięgać za plecy. Naderwanie ścięgna mięśnia podłopatkowego nie jest tak powszechne jak naderwanie ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego. Naderwania ścięgna mięśnia podłopatkowego mogą występować pojedynczo lub w połączeniu z nadgrzebieniem i podłopatkowym naderwaniem ścięgna. Łzy ścięgna podłopatkowego są często związane z łzami lub niestabilnością głowy długiej ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia.
Łzy ścięgna podłopatkowego mogą być częściowe lub pełnej grubości. Łzy mogą być spowodowane przewlekłym przeciążeniem lub ostrym urazem. Całkowite naderwania u osób aktywnych, które powodują ból lub niepełnosprawność są rozważane do leczenia operacyjnego. Przed operacją zazwyczaj wykonuje się badanie MRI, aby ocenić wielkość rozerwania, stopień retrakcji, stopień zaniku mięśni i prawdopodobieństwo skutecznej naprawy. Rozerwanie ścięgna podłopatkowego może być naprawiane metodą artroskopową lub otwartą.
Ryzyko związane z operacją jest niewielkie, ale obejmuje infekcję, sztywność, uszkodzenie nerwów, niepowodzenie gojenia ścięgna i ponowne zerwanie.
Po zerwaniu ścięgna podłopatkowego pacjenci wymagają 6-tygodniowego unieruchomienia w temblaku. Delikatne ćwiczenia zakresu ruchu mogą być wykonywane po 6 tygodniach. Program ćwiczeń siłowych rozpoczyna się po 3 miesiącach od operacji. Korzyści z operacji mogą być w pełni odczuwalne po 6-12 miesiącach.
Niektóre zerwania ścięgna mięśnia podłopatkowego są nieodwracalne z powodu znacznej retrakcji ścięgna i zaniku mięśni. Procedura transferu ścięgna z wykorzystaniem jednostki ścięgnistej mięśnia piersiowego większego może być rozważana w przypadkach ratunkowych.
.