Rush jest słusznie postrzegany jako jeden z najbardziej kompletnych zespołów, instrumentalnie, jaki świat rocka kiedykolwiek znał. Nie tylko są obdarzeni ostrymi gitarowymi licencjami Alexa Lifesona, ale również mają The Professor, Neila Pearta, jako swojego człowieka za zestawem perkusyjnym. To para, która w każdym innym zespole miałaby wystarczająco dużo miejsca do popisu dzięki prostemu, ale metodycznemu basiście. Jednakże Geddy Lee jest kimś więcej niż prostym.
Często uważany za najlepszego basistę w historii muzyki rockowej, Lee stał się synonimem swojego instrumentu w taki sam sposób, w jaki Jimi Hendrix był synonimem swojej gitary – to jest poziom ikonografii, z którym mamy tutaj do czynienia. Jest to status, który osiągnął w dużej mierze dzięki spójności swojej gry, a nie obfitości dzikich występów, jak to czynił wspomniany wcześniej chłopiec z plakatu kontrkultury. Jednym z utworów, w którym Lee naprawdę daje z siebie wszystko, jest genialny 'Limelight’, a dzięki wyizolowanemu nagraniu basu, otrzymujemy bliskie i osobiste przypomnienie jego talentu.
„W moich czasach nikt nie wybierał bycia basistą”, powiedział kiedyś Lee, wspominając swoją własną decyzję o porzuceniu splendoru gitary czy śpiewu na rzecz czegoś, co przemawiało do niego na bardziej fundamentalnie muzycznej podstawie. „Zawsze byłeś gitarzystą, a ktoś powiedział: 'Cóż, potrzebujemy basisty’, więc zrobiono głosowanie i zostałeś basistą. Tak właśnie zostałem basistą: Zostałem wybrany w głosowaniu. Myślę, że było to dość powszechne w tamtym okresie, ponieważ każdy chciał być Jimim Hendrixem; każdy chciał być Ericiem Claptonem; każdy chciał być Jimmym Page’em.”
While zostanie basistą w zespole jest nadal dość niskie na liście aspiracji w pierwszych chwilach gwiezdnego uwielbienia rock 'n’ rolla, które doświadcza się jako dziecko, istnieje dobry argument, aby zasugerować, że Geddy Lee jest teraz przynajmniej zapewniając ikonę dla fanów, aby patrzeć w górę. Podobnie jak Hendrix, Clapton i Page przed nim, Geddy Lee stał się de facto liderem basu i to takim, który zasługuje na szczególną uwagę.
W przeciwieństwie do większości basistów, Lee zawsze starał się prowadzić zespół i nie wpaść w tę samą pułapkę stania się częścią muzycznego mebla – coś, co z czasem dotknęło wielu basistów. Zamiast tego ładuje melodię poprzez swój instrument i często stara się poprowadzić linię melodyczną utworu. Jest to niezwykły układ, ale dzięki niemu Rush stał się jednym z największych zespołów na świecie. Jednym z utworów, w którym słychać to najlepiej jest genialny 'Limelight’.
W wywiadzie z 1988 roku na temat tej piosenki Lee rzucił nieco światła na utwór i jego pochodzenie jako część niezdolności Pearta do radzenia sobie ze sławą: „’Limelight’ był prawdopodobnie bardziej piosenką Neila niż wiele piosenek na tym albumie w tym sensie, że jego uczucia dotyczące bycia w świetle reflektorów i jego trudności z pogodzeniem się ze sławą i poszukiwaczami autografów i nagłym brakiem prywatności i nagłymi wymaganiami dotyczącymi jego czasu… miał bardzo trudny czas, aby sobie z tym poradzić.”
While Lifeson i Lee byli lepiej wyposażeni z notorycznością, Peart zmagał się z łowcami autografów i tym podobnymi. „Będąc osobą, która potrzebuje samotności,” kontynuował Lee, „mieć kogoś, kto ciągle do ciebie podchodzi i prosi o autograf, to poważne zakłócenie w twoim własnym małym świecie.”
Geddy Lee może być zawsze pewny jednego, że przeniósł myśli Neila Pearta do muzyki z niebywałą łatwością. To atrybut, który sprawił, że Rush szybko stał się jednym z najwspanialszych zespołów na świecie. Duża część tej genialności pochodzi z basu Lee i na tym wyizolowanym utworze, można z pewnością docenić jego geniusz.
Posłuchaj poniżej wyizolowanej ścieżki basu Geddy’ego Lee w utworze Rush 'Limelight’.
