Albert Ellis przez wielu uważany jest za dziadka terapii poznawczo-behawioralnych. Jest on uznawany za jednego z najbardziej wpływowych psychoterapeutów w historii. Ellis założyłAlbert Ellis Institute.
Albert Ellis
Albert Ellis (27 września 1913 – lipiec 2007) jest amerykańskim terapeutą poznawczo-behawioralnym, który w 1955 roku opracował Racjonalną Terapię Emocjonalno-Behawioralną (REBT).
Następujące informacje zostały zaadaptowane ze strony internetowej Wikipedii.
Ellis urodził się w żydowskiej rodzinie w Pittsburghu, w Pensylwanii. Był najstarszym z trojga dzieci, z bratem dwa lata młodszym i siostrą, która była cztery lata młodsza. Ojciec Ellis był biznesmenem, który doświadczył minimalny sukces w sukcesji przedsięwzięć biznesowych, pokazał tylko skromne uczucia do swoich dzieci i był często z dala od domu na podróże służbowe w ich wczesnym dzieciństwie.
W swojej autobiografii, Ellis scharakteryzował swoją matkę jako pochłoniętą sobą kobietę z zaburzeniami dwubiegunowymi.*** Czasami, według Ellis, była „bustling papla, który nigdy nie słuchał”. Wygłaszała swoje silne opinie na większość tematów, ale rzadko podawała faktyczne podstawy tych poglądów. Podobnie jak jego ojciec, matka Ellisa była emocjonalnie odległa od swoich dzieci. Ellis wspominał, że spała, kiedy wychodził do szkoły, i zazwyczaj nie było jej w domu, kiedy wracał.Zamiast zgłaszać rozgoryczenie, wziął na siebie odpowiedzialność za opiekę nad rodzeństwem. Za własne pieniądze kupił budzik, budził i ubierał młodszego brata i siostrę. Kiedy uderzył Wielki Kryzys, wszystkie trzy dzieci szukały pracy, aby pomóc rodzinie.
Ellis był chorowity jako dziecko i cierpiał na liczne problemy zdrowotne w młodości. W wieku pięciu lat był hospitalizowany z chorobą nerek. Był również hospitalizowany z zapaleniem migdałków, co doprowadziło do poważnej infekcji paciorkowcowej wymagającej nagłej operacji. Podał, że między piątym a siódmym rokiem życia miał osiem hospitalizacji. Jedna z nich trwała prawie rok. Jego rodzice zapewnili mu niewielkie lub żadne wsparcie emocjonalne w tych latach, rzadko go odwiedzając lub pocieszając. Ellis stwierdził, że nauczył się stawiać czoła swoim przeciwnościom, ponieważ „rozwinął rosnącą obojętność wobec tego zaniedbania”.
Ellis wszedł na pole psychologii klinicznej po tym, jak najpierw zdobył tytuł licencjata w biznesie na City University of New York. Rozpoczął krótką karierę w biznesie, a następnie jeden jako pisarz. Te przedsięwzięcia miały miejsce podczas Wielkiego Kryzysu, który rozpoczął się w 1929 roku, a Ellis stwierdził, że biznes był słaby i nie odniósł sukcesu w publikowaniu swojej fikcji. Odkrywając, że potrafi dobrze pisać literaturę faktu, Ellis badał i pisał na temat ludzkiej seksualności. Jego świeckie doradztwo w tym temacie przekonało go do poszukiwania nowej kariery w psychologii klinicznej.
W 1942 roku Ellis rozpoczął studia doktoranckie z psychologii klinicznej na Uniwersytecie Columbia, który szkolił psychologów głównie w zakresie psychoanalizy.
Ukończył studia magisterskie z psychologii klinicznej w Teachers College na Uniwersytecie Columbia w czerwcu 1943 roku i rozpoczął prywatną praktykę w niepełnym wymiarze godzin, pracując jeszcze nad doktoratem – prawdopodobnie dlatego, że w tym czasie w Nowym Jorku nie było licencji dla psychologów. Ellis zaczął publikować artykuły jeszcze przed uzyskaniem doktoratu; w 1946 roku napisał krytykę wielu powszechnie stosowanych ołówkowych i papierowych testów osobowości. Stwierdził, że tylko Minnesota Multiphasic PersonalityInventory*** spełnia standardy instrumentu opartego na badaniach naukowych.
Po ukończeniu doktoratu Ellis szukał dodatkowego szkolenia w zakresie psychoanalizy. Jak większość psychologów tamtych czasów, interesował się teoriami Zygmunta Freuda.
Krótko po otrzymaniu doktoratu w 1947 roku, Ellis rozpoczął osobistą analizę i program superwizji u Richarda Hulbecka (którego własnym analitykiem był Hermann Rorschach, wiodący analityk szkoleniowy w Instytucie Karen Horney). Karen Horney będzie miała największy wpływ na myślenie Ellisa, chociaż pisma Alfreda Adlera, Ericha Fromma i Harry’ego Stacka Sullivana również odegrały rolę w kształtowaniu jego modeli psychologicznych. Ellis przypisuje Alfredowi Korzybskiemu i jego książce „Science and Sanity” rozpoczęcie filozoficznej drogi do stworzenia terapii racjonalno-emotywnej.
Do stycznia 1953 roku jego zerwanie z psychoanalizą było całkowite, a on sam zaczął nazywać siebie racjonalnym terapeutą. Ellis był teraz zwolennikiem nowego, bardziej aktywnego i dyrektywnego typu psychoterapii. Do 1955 roku nazwał swoje nowe podejście RationalTherapy (RT). RT wymagała, aby terapeuta pomógł klientowi zrozumieć – i działać w oparciu o to zrozumienie – że jego osobista filozofia zawiera przekonania, które prowadzą do jego własnego bólu emocjonalnego. To nowe podejście kładło nacisk na aktywną pracę nad zmianą samozniszczających przekonań i zachowań klienta poprzez wykazanie ich irracjonalności i sztywności. Ellis wiązał wszystko z tymi podstawowymi irracjonalnymi przekonaniami, takimi jak „muszę być doskonały” i „muszę być kochany przez wszystkich”. Ellis wierzył, że poprzez racjonalną analizę, ludzie mogą zrozumieć swoje błędy w świetle rdzeń irracjonalnych przekonań, a następnie skonstruować bardziej racjonalne position.
W 1954 Ellis zaczął uczyć swoją nową technikę do innych terapeutów, a przez 1957 formalnie ustawić pierwszy terapii poznawczo-behawioralnej, proponując, że terapeuci pomóc ludziom dostosować swoje myślenie i zachowanie jako treatmentfor nerwic. Dwa lata później Ellis opublikował książkę How to Live with a Neurotic, w której rozwinął swoją nową metodę. W 1960 roku Ellis przedstawił referat na temat swojego nowego podejścia na zjeździe Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego w Chicago. Nie było łagodne zainteresowanie, ale niewielu uznało, że paradygmat, który w pokoleniu stanie się zeitgeist został ustawiony.
W tym czasie dominujące zainteresowanie w psychologii eksperymentalnej był behawioryzm, podczas gdy w psychologii klinicznej to było psychoanalityczne szkoły notabli, takich jak Freud, Jung, Adler i Perls. Pomimo tego, że Ellis kładł nacisk na metody poznawcze, emocjonalne i behawioralne, jego silny akcent poznawczy prowokował niemal wszystkich, z wyjątkiem zwolenników Alfreda Adlera. W konsekwencji, był często odbierane z wrogością na profesjonalnych konferencjach i w print.
Despite powolne przyjęcie jego podejścia, Ellis założył własny instytut. The Institute for Rational Living został założony jako organizacja non-profit w 1959 roku. Do 1968 roku został zarejestrowany przez New York State Board of Regents jako atraining instytutu i kliniki psychologicznej. Nie był to trywialny wyczyn, ponieważ stan Nowy Jork miał ustawę o higienie psychicznej, która nakazywała psychiatryczne zarządzanie klinikami zdrowia psychicznego. Ellis złamał grunt przez założenie instytutu wyłącznie na podstawie psychologicznej kontroli i zasad.
W 2003 roku Albert Ellis otrzymał nagrodę od Stowarzyszenia Racjonalnej Terapii Zachowania Emotywnego (UK) za sformułowanie i rozwój REBT. Jest Honorowym Członkiem tego Stowarzyszenia. W tym samym czasie obchodził swoje 90. urodziny, w których uczestniczyli tacy luminarze jak Bill Clinton i Dali Lama.
W 2004 roku zachorował na poważne problemy jelitowe, które doprowadziły do hospitalizacji i usunięcia jelita grubego. Wrócił do pracy po kilku miesiącach bycia pielęgnowanym z powrotem do zdrowia przez Debbie Joffe, jego asystentkę, która później została jego żoną. W 2005 roku został poddany usunięciu z wszystkich swoich obowiązków zawodowych, a z zarządu własnego instytutu po sporze na temat polityki zarządzania instytutu.
The Essence of Rational Emotive Behavior Therapy: Kompleksowe podejście do leczenia przez Albert Ellis, Ph.D. (Poniższe zostały dostosowane z TheEssence of Rational Emotive Behavior Therapy stronie internetowej).
Rational Emotive Behavior Therapy jest kompleksowe podejście do leczenia psychologicznego, które zajmuje się nie tylko emocjonalne i behawioralne aspekty zaburzeń człowieka, ale kładzie duży nacisk na jego składnik myślenia.Człowiek jest istotą wyjątkowo złożoną i nie wydaje się, aby istniał jakiś prosty sposób, w jaki staje się on „emocjonalnie zaburzony”, ani też nie istnieje jeden sposób, w jaki można mu pomóc, aby stał się mniej destrukcyjny. Ich problemy psychologiczne wynikają z ich błędnych wyobrażeń i mylnych przekonań na temat tego, co postrzegają; z ich emocjonalnych niedoreakcji lub nadreakcji na normalne i niezwykłe bodźce; oraz z ich nawykowo dysfunkcyjnych wzorców zachowań, które umożliwiają im powtarzanie nieadekwatnych reakcji nawet wtedy, gdy „wiedzą”, że zachowują się źle.
KONDYCJONOWANIE FILOZOFICZNE
REBT opiera się na założeniu, że to, co nazywamy naszymi reakcjami „emocjonalnymi” jest w dużej mierze spowodowane przez nasze świadome i nieświadome oceny, interpretacje i filozofie. Tak więc, czujemy się niespokojni lub przygnębieni, ponieważ usilnie przekonujemy samych siebie, że to straszne, kiedy coś nam się nie udaje lub że nie możemy znieść bólu odrzucenia. Czujemy się wrogo nastawieni, ponieważ energicznie wierzymy, że ludzie, którzy zachowują się wobec nas niesprawiedliwie, absolutnie nie powinni zachowywać się w sposób, w jaki bezsprzecznie to robią, i że jest to całkowicie nieznośne, kiedy nas frustrują.
Jak stoicyzm, szkoła filozofii, która istniała około dwa tysiące lat temu, racjonalna terapia zachowania emocjonalnego utrzymuje, że nie ma praktycznie żadnych dobrych powodów, dla których istoty ludzkie muszą robić sobie bardzo neurotyczne, bez względu na to, jaki rodzaj negatywnych bodźców nakłada się na nich. Ja daje one pełną swobodę odczuwać silne negatywne emocje, takie jak smutek, żal, niezadowolenie, irytacja, bunt, determinacja zmieniać społeczne warunki. Uważa jednak, że kiedy doświadczają pewnych samozniszczających i niezdrowych emocji (takich jak panika, depresja, bezwartościowość czy wściekłość), zazwyczaj dodają nierealistyczną i nielogiczną hipotezę do swojego empirycznie opartego poglądu, że ich własne czyny lub czyny innych są naganne lub nieefektywne i że lepiej byłoby coś zrobić, aby je zmienić.
Racjonalni terapeuci zachowań emocjonalnych – często w ciągu pierwszej sesji lub dwóch widząc klienta – prawie zawsze mogą umieścić ich palec na kilku centralnych irracjonalnych filozofii życia, które ten klient gwałtownie wierzy.Mogą pokazać klientom, jak te idee nieuchronnie prowadzą do problemów emocjonalnych, a tym samym do prezentowania objawów klinicznych, mogą dokładnie zademonstrować, jak szczerze kwestionują i podważają te idee, i często mogą skłonić ich do pracy, aby je wykorzenić i zastąpić naukowo testowalnymi hipotezami na temat siebie i świata, które prawdopodobnie nie doprowadzą ich do przyszłych trudności neurotycznych.
12 IRRACJONALNYCH IDEI, KTÓRE POWODUJĄ I PODTRZYMUJĄ NEUROZĘ
Terapia racjonalna utrzymuje, że pewne podstawowe irracjonalne idee, które zostały klinicznie zaobserwowane, leżą u podstaw większości zaburzeń nerwicowych. Są to:
(1) Idea, że jest to straszna konieczność dla dorosłych, aby być kochanym przez znaczących innych za prawie wszystko, co robią – zamiast ich koncentrowania się na ich własnym szacunku do siebie, na zdobywaniu aprobaty dla praktycznych celów i na kochaniu, a nie na byciu kochanym.
(2) Idea, że pewne czyny są okropne lub niegodziwe, i że ludzie którzy je popełniają powinni być surowo potępieni – zamiast idei, że pewne czyny są samozniszczające lub antyspołeczne, i że ludzie którzy je popełniają zachowują się głupio, ignorancko lub neurotycznie, i lepiej byłoby im pomóc się zmienić. Złe zachowania ludzi nie czynią z nich zgniłych jednostek.
(3) Idea, że to straszne, kiedy rzeczy nie są takie, jakie chcielibyśmy, aby były – zamiast idei, że to zbyt złe, że lepiej spróbować zmienić lub kontrolować złe warunki tak, aby stały się bardziej zadowalające, a jeśli to nie jest możliwe, lepiej tymczasowo zaakceptować i z wdziękiem zrzucić ich istnienie.
(4) Idea, że ludzkie nieszczęście jest niezmiennie zewnętrznie spowodowane i jest na nas wymuszone przez zewnętrznych ludzi i wydarzenia – zamiast idei, że nerwica jest w dużej mierze spowodowana przez pogląd, który przyjmujemy na nieszczęśliwe warunki.
(5) Idea, że jeśli coś jest lub może być niebezpieczne lub przerażające, powinniśmy być strasznie zdenerwowani i bez końca obsesyjnie o tym myśleć – zamiast idei, że lepiej szczerze stawić temu czoła i uczynić to nie-niebezpiecznym, a kiedy to nie jest możliwe, zaakceptować nieuniknione.
(6) Idea, że łatwiej jest unikać niż stawić czoła trudnościom życiowym i odpowiedzialności za siebie – zamiast idei, że tak zwana łatwa droga jest zazwyczaj o wiele trudniejsza na dłuższą metę.
(7) Idea, że bezwzględnie potrzebujemy czegoś innego, silniejszego lub większego od nas samych, na czym moglibyśmy się oprzeć – zamiast idei, że lepiej jest podjąć ryzyko myślenia i działania mniej zależnego.
(8) Idea, że powinniśmy być na wskroś kompetentni, inteligentni i osiągający we wszystkich możliwych aspektach – zamiast idei, że lepiej byśmy robili niż zawsze musieli robić dobrze i akceptować siebie jako całkiem niedoskonałą istotę, która ma ogólne ludzkie ograniczenia i specyficzne ułomności.
(9) Idea, że ponieważ coś kiedyś silnie wpłynęło na nasze życie, to powinno wpływać na nie bez końca – zamiast idei, że możemy uczyć się z naszych przeszłych doświadczeń, ale nie być do nich nadmiernie przywiązanym lub uprzedzonym.
(10) Idea, że musimy mieć pewną i doskonałą kontrolę nad rzeczami – zamiast idei, że świat jest pełen prawdopodobieństwa i przypadku i że możemy nadal cieszyć się życiem pomimo tego.
(11) Idea, że ludzkie szczęście może być osiągnięte przez inercję i bezczynność – zamiast idei, że mamy tendencję do bycia najszczęśliwszymi, kiedy jesteśmy witalnie pochłonięci twórczymi dążeniami, lub kiedy poświęcamy się ludziom lub projektom poza nami samymi.
(12) Idea, że nie mamy praktycznie żadnej kontroli nad naszymi emocjami i że nie możemy nic poradzić na to, że czujemy się zaniepokojeni z powodu rzeczy – zamiast idei, że mamy prawdziwą kontrolę nad naszymi destrukcyjnymi emocjami, jeśli zdecydujemy się pracować nad zmianą hipotez, które często stosujemy, aby je stworzyć.
GŁÓWNE RÓŻNICE W STOSUNKU DO INNYCH SZKÓŁ
1. Podkreślenie znaczenia wczesnego dzieciństwa. Podczas gdy REBT akceptuje fakt, że stany neurotyczne są czasami pierwotnie wyuczone lub pogłębione przez wczesne nauczanie lub irracjonalne przekonania ze strony rodziny i społeczeństwa, utrzymuje, że te wcześnie nabyteirracjonalności nie są automatycznie podtrzymywane przez lata same z siebie. Zamiast tego, są one bardzo aktywnie i twórczo przywrócone przez same jednostki. W wielu przypadkach terapeuta poświęca bardzo mało czasu rodzicom klienta lub jego wychowaniu w rodzinie; a mimo to pomaga im doprowadzić do znaczących zmian w ich zaburzonych wzorcach życia. Terapeuta demonstruje, że bez względu na to, co klienci podstawową irracjonalną filozofię życia, ani kiedy i jak nabyli, są one obecnie zaburzone, ponieważ nadal wierzą, że ten samozniszczenia światopogląd i siebie. Jeśli będą obserwować dokładnie to, co irracjonalnie myślą w teraźniejszości, i będą kwestionować te stwierdzenia, zazwyczaj znacznie się poprawią.
2. Nacisk na głęboką filozoficzną zmianę i naukowe myślenie. Ze względu na swoje przekonanie, że ludzkie zaburzenia nerwicowe jest w dużej mierze ideologicznie lub filozoficznie oparte, REBT dąży do gruntownej filozoficznej reorientacji ludzi na światopogląd na życie, a nie tylko usunięcie jakichkolwiek ich psychicznych lub psychosomatycznych objawów. Uczy klientów, na przykład, że dorośli ludzie nie muszą być akceptowani lub kochani, chociaż jest to bardzo pożądane, aby byli. REBT zachęca jednostki do zdrowego smutku lub żalu, gdy są odrzucone, sfrustrowane lub pozbawione. Ale stara się nauczyć ich, jak przezwyciężyć uczucia silnego zranienia, deprecjacji siebie i depresji. Podobnie jak w nauce, klientom pokazuje się, jak kwestionować wątpliwe hipotezy, które konstruują na temat siebie i innych. Jeśli wierzą (jak niestety miliony z nas), że są bezwartościowi, ponieważ źle wykonują pewne czynności, nie tylko uczy się ich pytać: „Co jest naprawdę złego w moich działaniach?” i „Gdzie są dowody na to, że są one złe lub nieetyczne?”. Co ważniejsze, pokazuje się im, jak zadać sobie pytanie: „Zakładając, że moje czyny mogą być błędne, dlaczego jestem całkowicie złą osobą za to, że je wykonuję? Gdzie jest dowód na to, że muszę mieć zawsze rację, aby uważać się za godnego? Zakładając, że jest dla mnie korzystniej postępować dobrze niż źle, dlaczego muszę robić to, co jest korzystniejsze?”
Podobnie, kiedy ludzie dostrzegają (załóżmy, że prawidłowo) błędne i niesprawiedliwe czyny innych, i stają się rozwścieczeni na tych innych, pokazuje się im, jak się zatrzymać i zadać sobie pytanie: „Dlaczego moja hipoteza, że ludzie, którzy popełnili te błędy i niesprawiedliwości, nie są cholernie dobrzy, jest prawdziwą hipotezą? Przyznaję, że byłoby lepiej, gdyby działali bardziej kompetentnie lub sprawiedliwie, ale dlaczego mieliby robić to, co byłoby lepsze?”. REBT uczy, że bycie człowiekiem to bycie omylnym,i że jeśli mamy sobie poradzić w życiu z minimalnym zdenerwowaniem i dyskomfortem, lepiej zaakceptować tę rzeczywistość – a potem bez wytchnienia ciężko pracować, by stać się trochę mniej omylnym.
3. Stosowanie psychologicznych zadań domowych. REBT zgadza się z większością szkół freudowskich, neofreudowskich, adlerowskich i jungowskich, że uzyskanie wglądu, zwłaszcza tzw. wglądu emocjonalnego, w źródło nerwicy jest najważniejszą częścią korekcyjnego nauczania człowieka. Odróżnia ona jednak wyraźnie tzw. wgląd intelektualny od wglądu emocjonalnego i operacyjnie definiuje wgląd emocjonalny jako poznanie lub dostrzeżenie przez jednostkę przyczyny swoich problemów oraz pracę, w sposób zdecydowany i energiczny, nad zastosowaniem tej wiedzy do rozwiązania tych problemów. Racjonalny terapeuta zachowań emocjonalnych pomaga klientom uznać, że zazwyczaj nie ma innego sposobu na to, aby się poprawić, ale przez ich ciągłą obserwację, kwestionowanie i podważanie ich własnych systemów przekonań oraz przez ich pracę i praktykę, aby zmienić ich własne irracjonalne przekonania poprzez werbalne i behawioralne działania kontrpropagandowe. W REBT, rzeczywiste zadania domowe są często uzgadniane w terapii indywidualnej i grupowej. Zadania mogą obejmować umawianie się na randki z osobą, którą klient boi się poprosić o randkę; szukanie nowej pracy; eksperymentalny powrót do życia z mężem, z którym wcześniej ciągle się kłócił; itp. Terapeuta dość aktywnie stara się zachęcać klientów do podejmowania takich zadań jako integralnej części procesu terapeutycznego.
W wielu bardzo ważnych aspektach, racjonalna terapia emocjonalno-behawioralna wykorzystuje metody ekspresyjno-eksperymentalne i techniki behawioralne. Ja no, however, pierwotnie interesujący w pomagać ludzie wentylować emocje i czuć lepiej, ale w pokazywać one jak mogą naprawdę dostawać lepszy, i prowadzić szczęśliwy, non-self-defeating, self-actualized życie.
Dodatkowe informacje
Aby uzyskać więcej informacji na temat Alberta Ellisa i leczenia zdrowia psychicznego, proszę kliknąć na strony internetowe wymienione poniżej.
Terapia behawioralna
Fundacja Alberta Ellisa
Strona internetowa Alberta Ellisa
Dialog z Aaronem T. Beck i Albert Ellis
Esencja Racjonalnej Terapii Zachowania Emotywnego
Internetowy Przewodnik po Racjonalnej Terapii Zachowania Emotywnego &Poznawcza
Czy chciałbyś uzyskać osobistą pomoc?
Jeśli naprawdę chcesz pomocy w radzeniu sobie ze swoimi uczuciami i emocjami, zmianie zachowania i poprawie swojego życia, a podejście i godziny pracy typowych terapeutów i doradców nie pasują do Twojego stylu życia lub osobistych potrzeb, mogę mieć rozwiązanie.
Używając bardzo elastycznych terminów spotkań w biurze, konsultacji telefonicznych, poczty elektronicznej, telekonferencji oraz chęci podróżowania i spotykania się z Tobą osobiście w Twoim domu, biurze lub innym miejscu, mogę być dostępny, aby Ci pomóc zawsze i wszędzie.
Nie krępuj się skontaktować ze mną teraz, aby uzyskać darmową wstępną konsultację. Gdy zostaniesz moim obecnym klientem, otrzymasz numer pagera, pod którym będziesz mógł się ze mną skontaktować, kiedy tylko będziesz tego potrzebował.
.