Adenomyosis
Definicja, częstość występowania i przyczyny
Adenomyosis jest łagodną chorobą macicy, w której tkanki, które są zwykle ograniczone do endometrium (wewnętrznej wyściółki macicy), znajdują się w obrębie myometrium (warstwy mięśniowej macicy). Adenomioza najczęściej dotyka kobiety w wieku od 40 do 50 lat i jest związana z przebytym porodem. Około 80 procent kobiet z tym zaburzeniem urodziło.
Adenomiaza jest również związana z innymi zaburzeniami macicy. Ponad 80 procent kobiet z adenomiozą mają inny nieprawidłowy stan w macicy; 50 procent pacjentów ma związane z tym włókniaki (łagodne guzy mięśni gładkich macicy), około 11 procent ma endometriozę (tkanka endometrialna poza macicą, najczęściej w jajnikach), a siedem procent ma polipy endometrialne (łagodne wyrostki tkanki endometrialnej). Objawy tych warunków towarzyszących często utrudniają rozpoznanie adenomyosis.
Objawy i diagnoza
Typowa macica z adenomyosis jest rozdęta i powiększona. Objawy adenomyosis obejmują nieprawidłowe krwawienie z macicy i ból w miednicy. Około 60 procent kobiet z adenomiozą doświadcza nieprawidłowego krwawienia z macicy, a 25 procent doświadcza dysmenorrhea (ból w miednicy podczas miesiączki).
Diagnoza może być postawiona tylko przez mikroskopowe badanie próbek tkanki macicy uzyskanych podczas operacji. USG miednicy lub MRI miednicy mogą sugerować stan, ale nie mogą go pozytywnie zdiagnozować.
Leczenie
Jedynym ostatecznym leczeniem adenomiozy jest całkowita histerektomia (chirurgiczne usunięcie całej macicy). GnRH (hormon uwalniający gonadotropiny) agoniści zostały wykorzystane w kilku przypadkach, powodując tymczasowe zmniejszenie wielkości macicy, w amenorrhea (zaprzestanie cyklu miesiączkowego), a nawet w zdolności do poczęcia. Niestety, odrost adenomiozy i nawrót objawów występują zwykle w ciągu sześciu miesięcy od zaprzestania leczenia GnRH.
Polipy endometrialne
Definicja i częstość występowania
Polipy endometrialne są nadmiernymi wyrostkami endometrium (najbardziej wewnętrznej warstwy macicy) w jamie macicy.
Powszechność polipów szacuje się na 10 procent do 24 procent kobiet poddawanych histerektomii (chirurgicznemu usunięciu macicy) lub zlokalizowanej biopsji endometrium. Polipy endometrialne są rzadkie wśród kobiet młodszych niż 20 lat. Częstość występowania tych polipów wzrasta systematycznie wraz z wiekiem, osiągając szczyt w piątej dekadzie życia i stopniowo zmniejszając się po menopauzie.
Symptomy i diagnostyka
Najczęstszym objawem u kobiet z polipami endometrialnymi jest metrorrhagia (nieregularne, acykliczne krwawienia z macicy), która występuje w 50 procentach przypadków objawowych. Plamienie po miesiączce jest również powszechne. Do rzadszych objawów należą obfite krwawienia miesiączkowe, krwawienia po menopauzie oraz przełomowe krwawienia podczas terapii hormonalnej. Ogólnie rzecz biorąc, polipy endometrialne stanowią 25 procent nieprawidłowych krwawień zarówno u kobiet w okresie przedmenopauzalnym, jak i pomenopauzalnym.
Polipy endometrialne są często diagnozowane przez mikroskopowe badanie próbki uzyskanej po biopsji endometrium lub po D&C (dilation and curettage), ale mogą być również diagnozowane w badaniu ultrasonograficznym lub histeroskopii.
Leczenie
Większość przypadków polipów endometrialnych jest wyleczona przez dokładne wyłyżeczkowanie. Jednak usunięcie polipów lub innych nieprawidłowości strukturalnych może zostać przeoczone przez ślepy wyłyżeczkowanie, dlatego resekcja pod kontrolą histeroskopową jest często przydatna.
.