Stosunek insuliny do węglowodanów do obliczania dawek insuliny w posiłkach przy cukrzycy typu 1

Niektóre dzieci i nastolatki chcą lub potrzebują opcji w planowaniu posiłków. Stosowanie stosunku insuliny do węglowodanów jest sposobem na uzyskanie odpowiedniej ilości insuliny w stosunku do spożywanych węglowodanów, jeśli nie trzymasz się schematu węglowodanowego. Wtedy możesz jeść różne ilości węglowodanów przy każdym posiłku.

Używaj stosunku insuliny do węglowodanów, jeśli:

• Nie jesteś pewien, że Twoje bardzo małe dziecko zje wszystkie węglowodany w posiłku
• Nie jesteś głodny
• Nie lubisz niektórych pokarmów podawanych z posiłku
• Jedzą posiłek z dużą ilością węglowodanów
• Jedzą posiłek o niskiej zawartości węglowodanów
• Potrzebują lub chcą większej przekąski

Stosunek insuliny-do węglowodanów oznacza, że będziesz przyjmować 1 jednostkę insuliny na określoną ilość węglowodanów.

Na przykład, jeśli twój stosunek insuliny do węglowodanów wynosi 1 jednostka insuliny na każde 10 gramów węglowodanów (zapisane 1:10), będziesz przyjmować 1 jednostkę insuliny na każde 10 gramów węglowodanów, które spożywasz.

Aby stosować stosunek insuliny do węglowodanów, musisz:

• Zaplanować z wyprzedzeniem i zjeść cały posiłek.
• Przyjmować szybko działającą insulinę 15 minut przed jedzeniem.
  • Jedynym przypadkiem, w którym dobrze jest przyjmować szybko działającą insulinę po jedzeniu, są bardzo małe dzieci, które mogą nie zjeść wszystkiego. Jeśli dziecko przyjmuje insulinę po jedzeniu, musi ją przyjąć zaraz po zakończeniu jedzenia, w ciągu 30 minut od pierwszego kęsa pokarmu.

Przyjmowanie insuliny po jedzeniu zawsze spowoduje wysoki poziom cukru we krwi kilka godzin później.

Przyjmowanie insuliny przed jedzeniem, a następnie niezjedzenie wszystkich zaplanowanych węglowodanów spowoduje niski poziom cukru we krwi, gdy szybko działająca insulina osiągnie szczyt.

Jeśli będziesz używać stosunku insuliny do węglowodanów do obliczania dawek szybko działającej insuliny, będziesz musiał być dokładny w liczeniu węglowodanów i matematyce, aby obliczyć swoją dawkę.

Praktyka używania stosunku insuliny do węglowodanów

Podczas używania stosunku insuliny do węglowodanów, dzielisz całkowitą ilość gramów węglowodanów przez ilość podaną w stosunku.

Praktyka 1

• Twoja dawka szybko działającej insuliny na śniadanie wynosi 1:10.
• Planujesz zjeść łącznie 55 gramów węglowodanów na śniadanie.

1. Podziel całkowite gramy węglowodanów przez swoją proporcję wynoszącą 10. Zatem 55 ÷ 10 = 5,5
2. Twoja dawka śniadaniowa wyniesie 5,5 jednostki insuliny szybkodziałającej.

Praktyka 2

• Twoja dawka obiadowa insuliny szybkodziałającej wynosi 1:20.
• Planujesz zjeść 55 gramów węglowodanów.

1. Podziel całkowitą ilość gramów węglowodanów przez stosunek 20. Zatem 55 ÷ 20 = 2,75
2. Zaokrąglij w górę do najbliższej pół jednostki. 2,75 zaokrąglone do najbliższej pół jednostki to 3.
3. Twoją dawką obiadową będą 3 jednostki insuliny szybko działającej.

Twój stosunek może być taki sam lub inny przy każdym posiłku. Zastosowanie stosunku insuliny do węglowodanów wynoszącego 1:10 daje więcej insuliny niż w przypadku zastosowania stosunku 1:20.

Podejmując decyzję o zaokrągleniu w górę lub w dół, zastanów się:

• Zaokrąglenie w górę, jeśli poziom cukru we krwi jest wysoki
• Zaokrąglenie w dół, jeśli poziom cukru we krwi jest niski
• Co będziesz robić w ciągu następnych kilku godzin, np. być aktywnym lub siedzieć

Na początku może to być mylące, ale wykonanie obliczeń pomoże ci lepiej to zrozumieć.

Zmiana stosunku insuliny do węglowodanów

Będziesz musiał wykonać pewne obliczenia matematyczne, aby dowiedzieć się, jak zmienić swój stosunek. Pielęgniarki diabetologiczne nauczą Cię, jak to zrobić. Na początku nie będzie to idealne rozwiązanie. Zajmie to trochę czasu.

Rzeczy do zapamiętania w celu zmiany dawek insuliny:

• Jeśli wzór występuje przy kontroli poziomu cukru we krwi przed śniadaniem, zmień dawkę insuliny długo działającej o 10 procent.
• Jeśli wzór występuje przy kontroli poziomu cukru we krwi przed obiadem, zmień dawkę insuliny szybko działającej przy śniadaniu o 10 procent.
• Jeśli wzorzec występuje podczas badania poziomu cukru we krwi 2-3 godziny po obiedzie, należy zmienić dawkę szybko działającej insuliny podczas obiadu o 10 procent.
• Jeśli wzorzec występuje podczas badania poziomu cukru we krwi 2-3 godziny po kolacji (przed przekąską na dobranoc), należy zmienić dawkę szybko działającej insuliny podczas kolacji o 10 procent.
• Jeśli poziom cukru we krwi przekracza 180 dwie do trzech godzin po posiłku, należy zadać sobie pytanie, co było tego przyczyną.
  • Częstymi przyczynami wysokiego poziomu cukru we krwi 2 do 3 godzin po jedzeniu są:
    1. Nieprzyjęcie insuliny co najmniej 15 minut przed jedzeniem
    2. Zjedzenie zbyt dużej ilości węglowodanów lub zbyt dużej ilości szybkodziałających węglowodanów
    3. Nieprzyjęcie wystarczającej ilości insuliny do pokrycia węglowodanów
    4. Niezjedzenie białka lub tłuszczu w posiłku
    5. Zjedzenie posiłku o bardzo wysokiej zawartości tłuszczu

Jeśli wykluczysz numery 1. i 2, to może następnym razem trzeba będzie wziąć więcej insuliny.

• Jeśli wzorem jest wysoki poziom cukru we krwi, zwiększysz dawkę insuliny, która wpływa na tę kolumnę cukrów we krwi.
• Jeśli wzorem jest niski poziom cukru we krwi, zmniejszysz dawkę insuliny, która wpływa na tę kolumnę cukrów we krwi.

.