As for what happens to the Indians next, this story has nothing to say. Dziedzictwem Indian jest przedstawienie Ameryki jako daru dla białych ludzi – lub innymi słowy, poddanie się kolonializmowi. Podobnie jak Pocahontas i Sacagawea, inni słynni Indianie z amerykańskiej historii, pomagają kolonizatorom, a potem schodzą ze sceny.
Wampanoagowie, którzy są Indianami w tej opowieści, od dawna twierdzą, że mit o Święcie Dziękczynienia przesłania okrucieństwo kolonialnej historii dla rdzennych mieszkańców. I tak jest. Pielgrzymi nie wkroczyli na puste pustkowia dojrzałe do wzięcia. Ludzka cywilizacja w obu Amerykach była tak samo starożytna i bogata jak w Europie. To dlatego kraj Wampanoagów był pełen wiosek, dróg, pól kukurydzy, pomników, cmentarzy i lasów oczyszczonych z zarośli. Pokolenia rdzennych ludzi zrobiły to w ten sposób z nadzieją przekazania swojej ziemi potomkom.
W przeciwieństwie do mitu o Święcie Dziękczynienia, spotkanie Pielgrzymów z Wampanoagami nie było spotkaniem pierwszego kontaktu. Nastąpiło ono raczej po serii krwawych epizodów od 1524 roku, w których europejscy odkrywcy chwytali przybrzeżnych Wampanoagów, by sprzedać ich w zamorską niewolę lub wyszkolić na tłumaczy i przewodników. Wampanoagowie dotarli do Pielgrzymów nie tylko pomimo tej brutalnej historii, ale także częściowo z jej powodu.
W 1616 roku, europejski statek przeniósł na Wampanoagów epidemię choroby, która w ciągu następnych trzech lat zebrała oszałamiające żniwo w ich populacji. Następnie, plemię Narragansett z zachodu zaczęło napadać na Wampanoagów. Aby odpowiedzieć na to zagrożenie, Ousamequin chciał, by Anglicy służyli Wampanoagom zarówno jako sojusznicy wojskowi, jak i źródło europejskiej broni. Wykorzystanie przez niego Squanto (lub Tisquantum) jako pośrednika w kontaktach z osadnikami z Plymouth również wynikało z historii najazdów Europejczyków na Wampanoagów. Squanto znał angielski, ponieważ spędził lata w niewoli w Hiszpanii i Anglii, zanim zorganizował nieprawdopodobny powrót do domu na krótko przed przybyciem Mayflower. Takie mroczne tematy nie są raczej tematem amerykańskich przedstawień z okazji Święta Dziękczynienia w szkole podstawowej.
Mit Święta Dziękczynienia również sanuje politykę władzy sojuszu Pielgrzymów i Wampanoagów. Przez kolejne lata Ousmequin groził rywalom z plemienia Wampanoagów i spoza niego przemocą ze strony swoich angielskich sojuszników. Takie zastraszanie odegrało o wiele ważniejszą rolę w sojuszu Wampanoagów z Plymouth niż pierwsze Święto Dziękczynienia.