The Victoria, jeden z najstarszych nieprzerwanie działających teatrów na kontynencie, został otwarty dla publiczności jako Turner Opera House w Nowy Rok 1866, kosztem 225 000 dolarów. Na początku wystawiono dramat Jamesa Sheridana Knowlesa „Virginius” z Edwinem Forrestem w roli głównej – sztukę silnie związaną ze słynnym aktorem. Według wycinków prasowych z tamtych czasów, teatr był określany jako „najlepszy teatr na zachód od Filadelfii”. Ogólny wstęp wynosił $1, a najlepsze miejsca w teatrze kosztowały od $10 do $12. Obecność teatru w Dayton zainspirowała nawet wydanie muzycznego marsza autorstwa Edwarda Spotha zatytułowanego „Turner’s Opera House March”.
Podejrzewano, że podpalenie było przyczyną pożaru 16 maja 1869 roku, który zniszczył teatr ze stratą 500 000 dolarów, z czego ubezpieczenie pokryło tylko 128 000 dolarów.
W 1871 roku gmach został ponownie otwarty – jego odbudowa opierała się częściowo na części ocalałej fasady, choć zbudowano trzy piętra zamiast sześciu. Opera wznowiła działalność jako „The Music Hall”. W 1885 roku stał się „The Grand Opera House”. 18 września 1899 roku stał się „Victoria Opera House”, a w 1903 roku stał się Victoria Theatre, dwa lata po śmierci Królowej Wiktorii z Wielkiej Brytanii.
Naruszenia ponownie dotknęły The Victoria podczas katastrofalnej Wielkiej Powodzi Dayton w 1913 roku, która poważnie uszkodziła region Dayton wraz z parterem teatru. Wnętrze teatru zostało odbudowane i przebudowane. Jednak 16 stycznia 1918 roku pożar uderzył ponownie i strawił część budynku. Odbudowa opóźniła się z powodu braków materiałowych podczas I Wojny Światowej. Tak więc, po zawieszeniu broni, Victoria przeszła gruntowną przebudowę wnętrza i w 1919 roku została ponownie otwarta jako „The Victory Theatre” – nazwa upamiętniająca amerykański wysiłek wojenny i jego wynik. Przez dekady teatr prosperował jako główny krajowy punkt startowy dla podróżujących teatrów i zespołów akcyjnych. Występowali tu między innymi Al Jolson, Bracia Marx, Helen Hayes, Fannie Brice, George M. Cohan, Lynn Fontayne, Gertrude Lawrence, Alfred Lunt, Harry Houdini i wiele innych nazwisk.
W 1930 roku teatr Victory został przystosowany do wyświetlania obrazów mówionych, starając się kontynuować działalność jako kino z pełną obsługą. Teatr posiadał sieć tuneli dostępowych rozciągających się pod ulicami miasta na kilka przecznic. Mówiło się, że w czasach wodewilu tunele te pozwalały na rozładunek zwierząt cyrkowych z wagonów kolejowych w odległości kilku przecznic od teatru i trzymanie ich pod ziemią do czasu przedstawienia. Jeszcze w 1979 roku duża część sieci tuneli była dostępna dla pracowników, chociaż niektóre sekcje były zablokowane przez miejskie rury parowe. Scena nosiła również pozostałości swoich oryginalnych reflektorów gazowych. Przez całe lata 70-te, teatr działał jako „The Victory Theater”. Wystawiano w nim legalne spektakle teatralne, koncerty rockowe i filmy. Teatr był również domem dla znanego w całym kraju zespołu baletowego Dayton Ballet Company. Główną atrakcją w tym okresie były pokazy „Midnight Movies”, oferowane przez lokalnego niezależnego producenta, w piątkowe i sobotnie wieczory, które przyciągały głównie nastoletnią publiczność na filmy o tematyce kontrkulturowej. Podczas rewitalizacji w późnych latach 70-tych, kierownik sceny, Gary Kuzkin, wyremontował większość możliwości technicznych sceny. Załogi z lokalnego związku zawodowego Stagehands Union (IATSE) odrestaurowały większość starożytnej konopnej i piaskowej kuchni teatru, wymieniając kilkaset tysięcy stóp liny wraz z kilometrami przewodów elektrycznych. W 1978 roku teatr bardzo skorzystał na darowiźnie sprzętu i draperii scenicznych z audytorium National Cash Register (NCR), które było przeznaczone do rozbiórki. Firma NCR podarowała również Victory swoje historyczne, pięciograniaste organy Estay, które zostały odnowione i zainstalowane przez pasjonatów. W 1986 roku Virginia Kettering przekazała 7 milionów dolarów na sfinansowanie centrum sztuki w centrum miasta, warunkując swoją darowiznę wymogiem, aby centrum obejmowało Teatr Zwycięstwa i znajdowało się w tym samym obszarze jednego bloku. Odbudowa teatru w 1989 roku była rozległa. Obejmowała ona zrównanie z ziemią wewnętrznej przestrzeni komercyjnej w części budynku zwróconej w stronę głównej ulicy, jak również budynku sceny, przy jednoczesnym starannym zachowaniu i przywróceniu fasady z lat 1866-71 oraz audytorium z 1919 roku. W tym samym czasie całkowicie odnowiono wewnętrzną część budynku przeznaczoną dla widowni. Cała przestrzeń handlowa na poziomie ulicy została odzyskana na potrzeby nowego, okazałego lobby. W rezultacie powstał całkowicie nowy Teatr Victoria (jak go teraz nazwano) zaprojektowany specjalnie z myślą o sztukach teatralnych. Audytorium zachowało swój oryginalny wygląd z całkowicie odrestaurowanymi tynkami, draperiami, marmurami, złoceniami i detalami fresków. Dodatkowo, dom otrzymał najnowocześniejszą modernizację okablowania, oświetlenia i systemów dźwiękowych, a teraz pomieścił nadajniki dźwięku na podczerwień dla słuchawek. Obecny teatr mieści 1,154, z 635 miejscami w orkiestrze i 519 na balkonie. Proscenium ma wymiary 37’7″ szerokości, 29’0″ wysokości i 39’3″ głębokości. Pełnowymiarowy kanał dla orkiestry znajduje się tuż pod krawędzią sceny. Dziesięć garderób, mieszczących do 18 osób, znajduje się po lewej stronie sceny, w piwnicy i na poziomie sceny. W 2003 roku, Benjamin and Marian Schuster Performing Arts Center, pod zarządem Victoria Theatre Association, zostało otwarte jako kolejne miejsce, w którym można wystawiać większe produkcje broadwayowskie, jak również duże akty. Filharmonia w Dayton, Opera w Dayton i Balet w Dayton również wynajmują budynek na swoje występy. Te dwa miejsca wraz z Metropolitan Arts Center, który jest odrestaurowanym budynkiem byłego domu towarowego obok Victoria Theatre, są w stanie pomieścić różne przedstawienia każdej wielkości i są sercem dzielnicy sztuk widowiskowych w Downtown Dayton. .