2 Kronieken 7:13, 7:14

B.

… Verootmoedigen zich en bidden, en zoeken Mijn aangezicht en keren zich af van hun boze wegen … (2 Kronieken 7:14b)

De Heer vraagt vier dingen van Zijn volk om vernieuwing te vinden. We zouden kunnen denken dat vier dingen te veel is. Sommigen zouden zelfs kritisch kunnen zijn dat God iets vraagt. Deze critici zullen Zijn naam niet aanroepen. Zij zijn niet degenen die genezen zullen worden. De wanhopige ziel is degene die alles heeft geprobeerd en nu bij zijn laatste poging probeert de instructies te volgen zoals het geschreven staat.

We denken aan de blinde man die Jezus’ spuug uit zijn ogen moest wassen in de poel van Siloam. Deze man was niet van plan om risico’s te nemen. De kans om Jezus te ontmoeten was zeldzaam. Zijn verzoek was iets wat hij kon doen. Hij wilde zien en zou daarom alleen naar de poel van Siloam gaan om zijn ogen te wassen (vgl. Johannes 9). Op dezelfde manier zijn we, wanneer we wanhopig zijn, bereid alles te doen wat we kunnen om te krijgen wat we zo hard nodig hebben.

Voordat we verder gaan, moeten we ons misschien afvragen of dit dingen zijn die we kunnen doen?

(1) zich verootmoedigen
(2) bidden
(3) Mijn aangezicht zoeken
(4) zich bekeren van hun boze wegen

Zijn dit dingen die iedere gelovige kan doen?

Zeker zijn ze dat. Misschien is dit de reden dat deze belofte alleen voor de gelovige is. Als iemand een gelovige is, dan kan hij werkelijk al deze dingen doen. In feite, hoe meer wij naar deze vier voorwaarden kijken, verwondert het ons dat God de bepalingen niet groter heeft gemaakt. Godsdienst zou grote giften van geld, tijd en toewijding vereisen. Gods godsdienst eist veranderingen die in het hart plaatsvinden. Als het hart eenmaal veranderd is, komen de dingen aan de buitenkant vanzelf.

Laten we dus moed vatten. Willen wij een herlevend geestelijk leven? Hebben wij onszelf in de afgelopen jaren of weken achteruit zien gaan? Willen we dat de kerk teruggaat naar de basis? Hier zijn de vier stappen die we allemaal kunnen nemen.

Laten we eens kijken naar de vier dingen die nodig zijn om God Zijn volk uit vreselijk wanhopige omstandigheden te laten halen.

1) Verootmoedig zichzelf

Christenen denken er normaal gesproken niet aan om zichzelf te vernederen.

We horen misschien wel dat we nederig moeten zijn, maar om nederigheid te zoeken is een zelden gehoorde actie. Hoe vreemd deze actie ook mag klinken, het is wel zinvol als onze eerste stap om actie te ondernemen.

Wanneer we meer denken aan onze wegen dan aan die van God, leven we in arrogante hoogmoed. De enige oplossing is om onszelf te vernederen.

Het zijn tenslotte onze trots en koppigheid die ons in de eerste plaats in deze vreselijke omstandigheden hebben gebracht. We wilden God niet horen. We moesten vasthouden aan onze eigen wegen. De echtgenoot weet dat Gods Woord zegt dat hij niet moet scheiden, maar hij laat zijn gevoelens en zijn perceptie van zijn situatie belangrijker zijn dan Gods Woord. De vrouw vindt een excuus om zich niet aan haar man te onderwerpen, maar het vereist van haar dat zij haar trots en oordeel over God laat gelden. Het kind staat erop zijn zin te krijgen, maar hij doet dat met grote gevolgen voor zijn relatie met God en zijn ouders.

Wat betekent ‘zich vernederen’? We kunnen denken aan een man die rechtop staat. We vragen hem op de grond te vallen en zijn gezicht op het vuil aan zijn voeten te leggen. Dit is een beeld van een man die neergebogen is. Zich vernederen’ spreekt echter over het neerbuigen van het hart en de geest van de mens. Wij zullen dikwijls een neerbuigen van het lichaam aantreffen, maar het belangrijkste is de verlaging van het beeld dat men van zichzelf heeft. Jezus sprak over de verootmoediging van iemands hart als de eerste stap in het koninkrijk van God.

Humility is wanneer we onze plaats voor God juist begrijpen.

“Zalig zijn de armen van geest, want van hen is het koninkrijk der hemelen. (Matteüs 5:3, NASB).

Onze generatie wordt getypeerd door het gepraat over een hoog gevoel van eigenwaarde. Wij weten weinig van ware nederigheid. We willen betere dingen van onszelf geloven dan waar is. Mensen helpen ons zelfs door niets over onze fouten te zeggen en in feite te liegen. Zij denken dat dit goed voor ons is!

God zegt dat de eerste stap in het naderen van Hem is zichzelf te evalueren in het licht van Zijn heilig en majesteitelijk karakter. Met andere woorden, we moeten onszelf niet beoordelen op wat we van onszelf vinden, maar op wat God zegt in Zijn Woord. Zijn we gescheiden? Onderwerpt de vrouw zich daadwerkelijk aan haar man? Zijn de zoon en dochter gehoorzaam en eren zij hun ouders? Door onszelf te onderzoeken in het licht van Gods Woord, krijgen we een waar perspectief van onszelf.

We kunnen dit doen door een inventaris op te maken van de dingen die we hebben gezegd en gedaan. Zijn ze welgevallig voor God? Hebben we echt naar God geluisterd? Wanneer wij onszelf vernederen, betekent dit dat wij duidelijk bevestigen dat wij slechts uit stof gemaakt zijn. Alleen Hij is God, en Hij heeft het recht alles te doen wat Hij juist acht.

We moeten niet zeggen: “Waarom heeft God dit gedaan?” maar: “Heer, ik heb Uw weg verlaten.” Laten we niet zo hoogmoedig zijn om te denken dat God ooit iets verkeerds zou kunnen doen. Wij zijn het misschien niet met Hem eens, maar dat is dan onze mening verheffen boven de Zijne. Waarlijk, wij moeten ons verootmoedigen. Dit kan op elk moment gedaan worden. We zouden het elke dag moeten doen. We zijn hoogmoedig geweest. Laten we de waarheid spreken en toegeven dat we dwaas dachten dat onze ideeën beter waren dan die van God.

2) Bid

Zonder verootmoediging van onszelf, zullen onze gebeden een stank in Zijn neus zijn. Hij wil niets te maken hebben met onze hoogmoedige gebeden.

“Wanneer gij dan aalmoezen geeft, laat dan geen bazuin voor u klinken, zoals de huichelaars doen in de synagogen en op de straten, opdat zij door de mensen geëerd worden. Voorwaar, Ik zeg u, zij hebben hun loon ten volle. (Mattheüs 6:2, NASB).

Religie is gebouwd op het vertoon van nederigheid, maar in de meeste gevallen is het hart zeer hoogmoedig. Uw gebeden zullen verschillen naar gelang van wat men werkelijk over God gelooft. God houdt van hen die nederig voor Hem bidden en om hulp roepen. Als men niet nederig is, dan zijn gebeden werelds. Deze gebeden hebben geen effect. Men kan net zo goed niet bidden. God zoekt oprechte gebeden vanuit echte hartsnoden.

We bidden om Gods ware glorierijke aard aan te geven. Hij is machtig, ontzagwekkend en barmhartig.

We bidden zodat we onze speciale noden voor Hem naar voren kunnen brengen. 2 Kronieken 7:13 noemde drie speciale noden: droogte, invasie van insecten en ziekte onder Gods volk. De meeste mensen van vandaag begrijpen niet dat er een verband is tussen het weer, het gedrag van dieren, gezondheid en God. God zegt dat Hij het beheerst en het gebruikt om Zijn volk wakker te schudden.

Laten we bijvoorbeeld het woord pestilentie of plaag onderzoeken. Het Hebreeuwse woord komt van het werkwoord ‘spreken’. Toen Mozes naar de Farao ging, hoefde Mozes alleen maar te spreken wat God hem zei, en de plaag begon. Natuurlijk kunnen we teruggaan en zeggen dat er fysieke situaties waren die bijdroegen aan die ziekte, maar de timing en de toename waren zeker van God. Door Zijn genade terug te trekken, komt de ziekte er gewoon in. Of we kunnen het op een andere manier zeggen. Als de zonde toeneemt, wordt Gods genade teruggetrokken, waardoor allerlei problemen op onze samenlevingen afkomen. De wereld wordt nu geconfronteerd met de ‘gekke-koeienziekte’ en AIDS, om nog maar te zwijgen van een groot aantal andere SOA’s die het gevolg zijn van immorele praktijken.

Wanneer een mens voor het eerst met een gezondheidsprobleem wordt geconfronteerd, maakt hij gewoonlijk onmiddellijk plannen om naar de dokter te gaan. Als er een droogteprobleem is, bestudeert hij de weerpatronen. Als het probleem te maken heeft met een of ander duivels insect dat de gewassen verteert, gaat hij en koopt een sterker pesticide. Denkt hij aan God? Zelden. (1) Alleen wanneer iemand zich verootmoedigd heeft voor God, kan hij beginnen in te zien dat er een direct verband is. Dit is eenvoudig wat Paulus deed toen hij een patroon zag van ziekte en dood onder Gods volk te Korinthe.

Want wie eet en drinkt, eet en drinkt het oordeel over zichzelf, indien hij het lichaam niet juist oordeelt. Daarom zijn velen onder u zwak en ziek, en een aantal slaapt. (1 Korintiërs 11:29,30).

Als een mens zich eenmaal bewust is dat hij onder Gods oordeel staat, dan is hij niet alleen nederig, maar ook boetvaardig. Hij is veel meer geneigd om God om genade te smeken. Het gebed komt pas echt natuurlijk als een mens God vreest! Hij heeft misschien een lange tijd niet gebeden, maar plotseling wordt hij een expert. Zijn nood leidt hem in de juiste richting om Gods barmhartigheid en hulp te zoeken. Laten we eens kijken naar de derde voorwaarde.

3) Zoekt Mijn Aangezicht

Als we een groep volwassen christenen zouden vertellen dat er vier voorwaarden waren om een echte opwekking onder Gods volk op gang te brengen, zouden ze deze waarschijnlijk over het hoofd zien: het zoeken van Gods aangezicht. Veel christenen hebben nooit hun vinger kunnen leggen op het verschil tussen een ijverige christen en een traditionele christen. Deze uitdrukking ‘Gods aangezicht zoeken’ doet daar goed aan.

Vooreerst zien we dat God door de onpersoonlijke muur heen breekt. God is persoonlijk en moet als persoon tegemoet getreden worden. Ik kreeg vanmorgen een e-mail van een vriend die zei dat hij me ‘face to face’ moest spreken over een situatie. Er zijn veel stromingen die veel spreken over Gods onpersoonlijke aard of Zijn afstandelijke ‘onkenbaarheid’. Dit vers herinnert ons er snel aan dat God niet te ver weg is. Sterker nog, als we ons tot Hem wenden, is Hij daar.

God wil Zichzelf aan ons openbaren. Hij verstopt Zich niet zodat wij Hem niet kunnen vinden. Net als in een spelletje ‘Verstoppertje’ willen kinderen echt gevonden worden. Ze willen niet voor altijd in hun schuilplaats geïsoleerd blijven. Als een kind wordt achtergelaten, gaat het geluiden maken, zodat anderen hem komen zoeken. We moeten Hem wel zoeken. Hij zal ons toestaan Hem te vinden als we oprecht zijn geweest in de eerste twee stappen. We kunnen getest worden op onze oprechtheid om Hem te willen kennen. Misschien moeten we hier en daar wat rondneuzen voordat Hij ons toestaat Hem te vinden, maar Hij is er en wil echt dat we gemeenschap met Hem hebben.

Ten slotte moeten we begrijpen dat de uitdrukking ‘mijn aangezicht’ spreekt van een intieme relatie met God. Als wij zeggen: “Zoek Mij”, zouden wij kunnen denken dat er nog een afstand bestaat tussen Hem en ons. We kunnen Hem niet van dichtbij zien. We kunnen Hem niet aanraken. Maar als Hij zegt ‘Zoekt Mijn aangezicht’, worden we gedwongen te begrijpen dat we dicht bij Hem moeten komen totdat we Zijn aangezicht zien. Als we Hem ontmoeten, worden we getroffen door Zijn aangezicht. Hoe verbazingwekkend dat ons, de grote backsliders, wordt verteld om recht in het aangezicht van God te komen.

We weten wat er zal gebeuren als we Zijn aangezicht wel zoeken. We zullen Zijn heiligheid en liefde zien. Wij zullen plotseling verbijsterd zijn over de slechte dingen die wij hebben gedaan en de hoogmoedige houding die wij hebben aangenomen. Zijn diepe en doordringende liefde zal in contrast staan met onze goedkope zelfzuchtigheid. Het contrast zal zo groot zijn, de kloof zo diep, dat wij schijnbaar zonder einde zullen wenen. Door van een afstand te kijken, ziet men misschien niets anders dan Zijn heiligheid. Maar door dicht bij God te komen, ontdekt men ook Zijn liefde en barmhartigheid die ons al onze zonden vergeven. Dit is waar God ons wil brengen.

Onze wil is bij dit proces betrokken. We moeten Hem zoeken. We moeten Hem zoeken, de God van de Schriften. Alle andere religieuze begrippen en ideeën over wie God is moeten aan de kant in de prullenbak. Zoek de God die Zich aan u openbaarde toen u Hem voor het eerst leerde kennen. Hij is Dezelfde als Degene die Zich aan Mozes of Abraham openbaarde.

Denk eraan dat het doel van God om ons dichtbij te halen is dat wij zowel Zijn heiligheid als Zijn barmhartigheid zien. Ik beloof u dat u deze ontmoeting nooit zult vergeten. U zult Hem nooit willen verlaten. U zou een leven lang gratis topvermaak opgeven voor vijf minuten van een ontmoeting met Hem. We moeten Zijn aangezicht zoeken.

4) Keer ons af van onze boze wegen

We moeten berouw hebben. Er moet een duidelijke verandering zijn in de manier waarop wij ons leven benaderden, van voordat wij God ontmoetten en daarna. Ik heb medelijden met degenen die dicht bij God komen en toch doorgaan zonder te veranderen. Denk aan Judas die uiteindelijk zilver verkoos boven trouw aan Christus. Wij moeten de afkeer van onze boze wegen als hoogste prioriteit op onze lijst plaatsen.

Maar bewijst u daders des woords, en niet slechts hoorders, die zichzelven misleiden. Want als iemand het woord hoort en het niet doet, is hij als iemand die zijn natuurlijke gezicht in een spiegel bekijkt; want als hij naar zichzelf heeft gekeken en is weggegaan, is hij meteen vergeten wat voor iemand hij was. (Jakobus 1:22-24, NASB).

Er zijn misschien mensen die zich afvragen waarom God erop staat om iemands wegen te veranderen. Zij zouden kunnen denken dat als God zo vriendelijk was, Hij ons wel zou accepteren zoals we zijn. Zij vragen zich af waarom Zijn barmhartigheid geen verdraagzaamheid vereist en berouw dus niet belangrijk is. Er is hier zoveel te zeggen omdat er zoveel onzin aan christenen wordt verkocht. De Schriften zeggen ons ons af te keren van onze boze wegen.

Veel christelijke raadgevers doen Gods volk ernstig tekort wanneer zij suggereren dat het onmogelijk is voor een persoon om zich af te keren van zijn gewoonte zonden. Soms zeggen ze dat het in iemands genen zit; andere keren zeggen ze dat het gewoon is zoals hij is. Zij moedigen hun cliënten aan door hen te vertellen dat zij goed doen door het te proberen. Hoe goed hun bedoeling ook is, proberen niet te scheiden en er een krijgen is iets heel anders. Proberen niet dronken te worden of zijn vrouw te slaan is niet hetzelfde als nuchter zijn en lief zijn voor zijn vrouw. Er is geen hoop behalve bekering.

Een persoon vertelde me gisteren hoe een christen die onzedelijkheid pleegt, troost vindt in haar spreken in tongen. Afgezien van deze kwestie van het spreken in tongen, weten we dat God geen troostende woorden tot haar spreekt in haar situatie. Hij kan net zo goed in een vreemde taal spreken, want zij ontmoet God niet!

Verlossing komt door bekering. Heiliging komt ook door bekering, precies zoals dit vers zegt. Durven we het heiliger of liefdevoller te vinden dat God niet aandringt op een volledige breuk met iemands drugs, onzedelijk gedrag, woede of zorgen?! We hebben gewoon niet helder over de zaak nagedacht. Het is duidelijk dat de mensen die zeggen dat ze het geprobeerd hebben maar niet konden veranderen, dezelfde zijn die nooit tot stap drie zijn gekomen. Zij hebben God niet gezocht. Als zij Hem zochten, dan was het niet het juiste zoeken. Als het wel het juiste zoeken was, dan zijn ze gewoon onwillig om te veranderen!

De meeste tijd dat we niet willen veranderen heeft niets te maken met of we weten dat het verkeerd is, maar met onze onwil om te veranderen. Natuurlijk, als we onszelf werkelijk vernederden, dan zou er geen probleem zijn met onze wil. We moeten onze wil gebruiken om onze hoge dunk van onszelf te verlagen.

Er zijn ook een heleboel christenen die protesteren dat ze zich gewoon niet van hun zonde kunnen afkeren. In dit geval houden we onszelf voor de gek. Als we niet-christenen zijn, moeten we toestaan dat dit waar is, maar anders kan en is iedere christen ten volle verplicht zich af te keren van al zijn zonden, zowel in houding als in gedrag. Let op de laatste woorden van Paulus hieronder.

Maar laat onder u geen onzedelijkheid of enige onreinheid of hebzucht zelfs maar genoemd worden, zoals het hoort onder heiligen; en er mag geen vuiligheid zijn en onnozel gepraat, of grove scherts, die niet gepast zijn, maar veeleer dankzegging. Want dit weet gij met zekerheid, dat geen onzedelijk of onrein mens of hebzuchtig mens, die een afgodendienaar is, een erfdeel heeft in het koninkrijk van Christus en van God. Laat niemand u misleiden met loze woorden, want vanwege deze dingen komt de toorn van God over de zonen der ongehoorzaamheid. (Efeziërs 5:3-7).

We moeten het goed maken met God. Als we weigeren, zal God iemand aansprakelijk stellen. De mens zegt dat hij het niet kan, maar God beschuldigt die persoon die beweert Hem te kennen als een valse. Vlak nadat God gesproken heeft over het proces en de noodzaak van het tuchtigen van kinderen, laat Hij ons dit schrijven om ons te helpen beseffen hoe belangrijk het is om door te gaan.

Nastreeft vrede met alle mensen, en de heiliging zonder welke niemand de Here zal zien. (Hebreeën 12:14, NASB).

Hier volgen een paar suggesties.

We moeten ons realiseren dat we veel zonden hebben om ons van te bekeren.
We moeten ons bezighouden met die zonden die het eerst in ons opkomen. Geen zonde is onbelangrijk.
Als God het als eerste in onze gedachten brengt, dan is het belangrijk voor ons om er onmiddellijk mee om te gaan.
Als we denken dat we te extreem worden, overleg dan met een ouderling over een bepaalde actie of houding.
Bedenk wel dat we uiteindelijk volledig verantwoordelijk zijn om terug te gaan naar de Schriften en te vinden wat God erover zegt.

Bekering is belangrijk omdat het de basis is van waaruit een nieuw fundament kan worden gebouwd. Zonder dat is er geen verlossing. Zonder daadwerkelijk onze genegenheid voor onze begeerten af te breken, hebben we geen vertrouwen in eeuwige verlossing (3). Alleen ons verlangen naar Gods wegen en onze bereidheid om verder te gaan dan lippendienst en te veranderen wat we doen en hoe we denken, kunnen dit innerlijke verlangen bevestigen. Uiteindelijk onthult wat we besluiten te doen of niet te doen, wat we werkelijk geloven.

Samenvatting

Laten we deze vier stappen naar reiniging nog eens doornemen: Verootmoedigen, Bidden, Zoeken en Omkeren. We kunnen al deze dingen doen door Zijn genade. God is de bron van opwekking en leven. Dit is een feit. We zeggen niet dat het hele opwekkingsproces in onze handen ligt. Het opwekkingsproces begint bij God.

Ja, de waarheid ontbreekt; en wie zich van het kwade afwendt, maakt zichzelf tot een prooi. De HEERE nu zag, en het was Hem onwelgevallig, dat er geen gerechtigheid was. En Hij zag, dat er geen mens was, en verwonderde Zich, dat er niemand was om voorspraak te doen; toen bracht Zijn eigen arm Hem redding, en Zijn gerechtigheid hield Hem staande. (Jesaja 59:15,16, NASB).

Opwekking is in wezen het brengen van nieuw leven aan Zijn afgedwaalde volk. Wij moeten echter begrijpen dat God Zijn deel al heeft gedaan. Jezus Christus, Zijn Knecht, is reeds gestorven, levend geworden en opgevaren naar boven. Hij heeft Zijn Heilige Geest al gezonden om onder Zijn volk te werken. Hij heeft ons zelfs verteld hoe Zijn Geest onder Zijn volk zou werken (2). God heeft Zijn deel al gedaan! Nu moeten wij reageren. De hele toestand waar 2 Kronieken 7:13-14 omheen is gevormd, is gevestigd op Gods belofte.

Nu is het tijd voor Gods volk om te handelen.

Door hun eigenzinnigheid te erkennen en het verdiende oordeel van God, verootmoedigen zij zich.
Door God om hulp te vragen, geven zij hun eigen plannen op.
Door Zijn aangezicht te zoeken, doen zij alle afgoden weg en verlangen zij naar Zijn tegenwoordigheid.
Door zich af te keren van hun boze wegen, tonen zij hun ware liefde en trouw aan God.

Welke van deze stappen hebt u in uw eigen persoonlijke leven doorgemaakt? Welke van deze stappen hebt u in uw kerk gezien? Zoek naar de tekenen van Gods werk aan uw hart.

Het hakkelen van de ziel brengt verdriet over de zonde, zowel onze eigen zonde als die van anderen.
Het bidden tot God openbaart de dwaasheid van het proberen om onze problemen op te lossen op de manieren van de wereld.
Het zoeken naar Hem laat zien hoe vreselijk het is dat we andere dingen beter hebben gevonden dan Hij.
Het zich afkeren van de zonde dient als een hoogtepunt in dit proces door elke liefde of tolerantie voor de zonde af te wijzen.

Soms zijn we nogal verhard. Misschien vraag je je af hoe je werkelijk aan deze tocht kunt beginnen. Laten we eens kijken naar een paar suggesties.

1) Hoe onze ziel te vernederen?
Door te treuren over onze zonde.

Als we niet treuren over onze zonden en de zonden van anderen, dan komt dat meestal omdat we ons hart hebben verhard voor onze eigen zonde! Vraag God om te beginnen uw zonden aan u te openbaren. U kunt dit ook aan de kerk vragen, maar onthoud dat als u geen deel uitmaakt van het opwekkingsproces en rouwt over uw eigen zonde, er een goede kans is dat u trots in uw hart hebt of wrok jegens de kerk. Concentreer u op uw eigen hart. Wanneer Hij u een zonde laat zien, zeg dan niet dat het er niet toe doet. Het doet er wel toe. Daarom treurt u niet over de zonde. Neem het in plaats daarvan serieus, en begin met een eenvoudige belijdenis dat je bent afgedwaald en op dit ene punt niet naar Hem hebt geluisterd. Laat me u een voorbeeld geven.

Misschien hebt u Psalm 33:18 gelezen.