5 Mythes Over Depersonalisatie-Derealisatiestoornis

Depersonalisatie-Derealisatiestoornis, soms ook gewoon derealisatiestoornis genoemd, is een psychische aandoening die iemands perceptie van de werkelijkheid aantast, waardoor ze zich afvragen wat echt is. Een persoon met deze aandoening kan zich losgekoppeld voelen van zijn eigen lichaam, geest en gevoelens (depersonalisatie) of zijn omgeving (derealisatie).

Als een relatief ongewone en onbegrepen aandoening zijn er veel misvattingen over depersonalisatie-derealisatiestoornis. Mythes over de aandoening kunnen schadelijk zijn en mensen ervan weerhouden de hulp te krijgen die ze nodig hebben. Kennis van de feiten over depersonalisatie-derealisatiestoornis kan helpen deze mythen te ontkrachten en mensen die met de aandoening te maken hebben beter te ondersteunen.

Mythe: Er zijn verschillende soorten depersonalisatie.

Feit: Er is maar één soort depersonalisatie-derealisatiestoornis.

Geen twee gevallen van depersonalisatie-derealisatiestoornis zijn identiek. Iedereen ervaart de aandoening en de symptomen ervan anders. Er zijn echter genoeg overeenkomsten tussen gevallen dat deskundigen geen subtypen van de ziekte hebben geïdentificeerd.

Depersonalisatie en derealisatie werden vroeger beschouwd als twee verschillende stoornissen. Psychologen ontdekten echter dat de twee dezelfde kenmerken hadden. In 2013 heeft de American Psychiatric Association beide samengevoegd tot één stoornis. Zij stellen in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 5th Edition (DSM-5): “Er is geen bewijs voor enig onderscheid tussen individuen met overwegend depersonalisatie- versus derealisatie-symptomen. Daarom kunnen personen met deze stoornis depersonalisatie, derealisatie of beide hebben.”

Mythe: Depersonalisatie kan overgaan in schizofrenie.

Feit: Depersonalisatie-derealisatiestoornis en schizofrenie zijn twee verschillende ziekten, en de een gaat niet over in de ander.

Niet iedereen die een depersonalisatie- of derealisatie-episode ervaart, heeft een depersonalisatie-derealisatiestoornis. In feite zal ongeveer de helft van alle Amerikanen tijdens hun leven zo’n episode meemaken, hoewel slechts ongeveer 2% de stoornis daadwerkelijk heeft.

Mensen met schizofrenie ervaren vaak depersonalisatie-episoden, vooral eerder in hun ziekte, die vervagen naarmate de ziekte vordert. Deze episoden maken echter geen deel uit van de depersonalisatie-derealisatiestoornis. Per definitie zijn de symptomen van depersonalisatie-derealisatie “niet beter te verklaren door een andere stoornis”, zoals middelengebruik of schizofrenie. Verder wordt schizofrenie veroorzaakt door een organische aandoening in de hersenen, terwijl depersonalisatie-derealisatie zich kan ontwikkelen door levenservaringen zoals trauma. Daarom kan depersonalisatie-derealisatiestoornis niet veranderen in schizofrenie.

Mythe: Depersonalisatie is een permanente aandoening.

Feit: Veel mensen herstellen van depersonalisatie-derealisatiestoornis, vaak zonder behandeling.

Sommige psychische aandoeningen worden beschouwd als levenslange aandoeningen, maar dit is niet het geval bij depersonalisatie-derealisatie. Vaak is het slechts een voorbijgaande of tijdelijke aandoening die verband houdt met stressvolle perioden in het leven en die bij verschillende mensen gedurende verschillende perioden aanhoudt. Bij velen worden de episoden van depersonalisatie na verloop van tijd minder ernstig en minder frequent. Behandeling kan zeer succesvol zijn en leiden tot een volledige beëindiging van de symptomen.

Mythe: Depersonalisatie-derealisatie kan worden behandeld met medicijnen.

Feit: Psychotherapie is momenteel de enige goedgekeurde methode voor de behandeling van depersonalisatie-derealisatiestoornis.

Er zijn momenteel geen medicijnen die effectief zijn bij de behandeling van depersonalisatie-derealisatiestoornis. Een paar zijn geprobeerd, maar toonden geen verbeteringen bij patiënten. Sommige farmaceutische middelen, zoals antidepressiva, kunnen echter samen voorkomende stoornissen behandelen, wat kan helpen bij depersonalisatie-symptomen. Veel patiënten hebben naast depersonalisatie-derealisatie ook andere psychische aandoeningen, zoals depressie of angst, die met medicatie kunnen verbeteren.

Psychotherapie is de belangrijkste kuur voor depersonalisatie-derealisatiestoornis. In het bijzonder kan psychodynamische therapie zeer nuttig zijn. Dit type therapie kan patiënten helpen om normaal te leren functioneren wanneer ze episoden hebben en de stressoren te beheersen die episoden kunnen triggeren.

Mythe: herstel is onmogelijk.

Feit: het is mogelijk om te herstellen van depersonalisatie-derealisatiestoornis.

De meeste mensen herstellen uiteindelijk volledig van depersonalisatie-derealisatiestoornis. Terwijl sommigen vanzelf herstellen, hebben anderen jaren therapie nodig. De meeste ervaren uiteindelijk een afname of totale beëindiging van de symptomen.

Episodes van depersonalisatie of derealisatie kunnen worden uitgelokt door drugs- of alcoholmisbruik. Als u of een dierbare worstelt met een stoornis in het gebruik van middelen en depersonalisatie-derealisatie, is er gespecialiseerde hulp beschikbaar. Neem vandaag nog contact op met The Recovery Village voor informatie over de beschikbare hulpbronnen.

Medical Disclaimer: The Recovery Village streeft ernaar de kwaliteit van leven te verbeteren voor mensen die worstelen met een stoornis in het gebruik van middelen of geestelijke gezondheid met op feiten gebaseerde inhoud over de aard van gedragsgerelateerde gezondheidsaandoeningen, behandelingsopties en hun gerelateerde uitkomsten. Wij publiceren materiaal dat is onderzocht, geciteerd, bewerkt en beoordeeld door bevoegde medische professionals. De informatie die wij verstrekken is niet bedoeld als vervanging voor professioneel medisch advies, diagnose of behandeling. Het mag niet worden gebruikt in plaats van het advies van uw arts of andere gekwalificeerde zorgverlener.