The Smuggler’s Gambit speelt zich af in 1765 en gaat over scheepvaart en smokkelen, dus een van de belangrijkste ambachten in die lijn van werk was kuiper. In feite, wanneer Adam Fletcher zijn leertijd begint bij een lokale scheepvaarthandelaar, is het gebied waarin hij zijn opleiding begint als kuiper.
Kuipers in koloniaal Amerika waren standaard op schepen, evenals op plantages, brouwerijen, wijnmakerijen, distilleerderijen en elke andere industrie die containers nodig hadden voor de goederen die ze produceerden.
Om het in moderne termen te zeggen: Ken je die grote zeecontainers die spullen naar je plaatselijke Wal-Mart brengen? Of wat dacht je van die mooie bruine dozen die bij je thuis komen van Amazon.com? Nou, in de jaren 1700, zouden al die containers zijn gemaakt van hout, en ze zouden zijn gevormd als vaten – gemaakt door kuipers.
Ik had voorouders in de jaren 1700 die kuipers waren, en terwijl ik heb hun nalatenschap records met vermelding van alle tools die ze bezaten, tot voor kort maanden, had ik beperkt begrip van hoe ze allemaal in de praktijk werden gebracht.
Hoewel ik wist dat vaten (of vaten, zoals we ze tegenwoordig noemen) in de koloniale tijd werden gebruikt om vrijwel alles in op te slaan: gedroogde granen, gezouten vlees (varkensvlees, rundvlees, vis), wijn, rum, tabak, scheepsvoorraden (pek, teer), buskruit, diverse handelswaar, enz., wist ik niet zeker wat het typische proces zou zijn als men het kuipersvak wilde leren.
In mijn onderzoek heb ik een hele schat aan informatie gevonden over het proces van vaten maken, dus ik dacht dat ik er hier wat van zou delen.
Een van de eerste dingen die ik heb geleerd is dat niet alle dingen die er ‘vat’-vormig uitzien, ook daadwerkelijk vaten zijn. Er zijn ook tonnen, pijpen, puncheons, hogsheads, enzovoort, die allemaal een naam hebben, afhankelijk van hun grootte en doel.
Ik heb ook geleerd dat er een verschil is tussen nat kuipen en droog kuipen. Zoals te verwachten was, werden er voor het nat kuipen houders voor vloeistoffen gemaakt, terwijl voor het droog kuipen houders werden gemaakt voor droge stoffen, zoals tabak of buskruit.
Deze website geeft een gedegen beschrijving van het vak en van de wijze waarop vaten worden gemaakt.
Deze video toont een aantal van de gereedschappen van het vak in actie, en demonstreert een aantal van de processen:
Zelfs na het bekijken van de video, en het lezen van verschillende websites over kuipers en het maken van vaten, had ik nog steeds vragen. Gelukkig wist ik waar ik terecht kon voor antwoorden.
Colonial Williamsburg to the Rescue
Colonial Williamsburg is een van mijn favoriete plaatsen om in de 1700-stemming te komen. Alleen al wandelen door het historische district geeft me het gevoel dat ik terug in de tijd ben gereisd, naar de tijd toen de stichters van Amerika druk bezig waren met het opstellen van de Onafhankelijkheidsverklaring en er een revolutie aan de gang was. Er lopen veel gekostumeerde acteurs over het terrein, en door de (bijna volledige) afwezigheid van auto’s en moderne gemakken kun je je echt inleven in hoe het leven in de koloniën in die tijd zou hebben kunnen aanvoelen.
De officiële website van Colonial Williamsburg biedt een grote schat aan informatie, maar ik heb gemerkt dat als ik iets wil weten dat een beetje dieper gaat dan wat ze beschikbaar hebben op hun publieke site, er bijna altijd iemand bereid is om me meer details te geven, of me in de richting te wijzen van waar ik ze kan vinden.
Jonathan A. Hallman, een Journeyman Cooper bij de Colonial Williamsburg Foundation (CWF), was zo’n persoon. Een paar weken geleden was hij zo vriendelijk om een aantal vragen zeer gedetailleerd voor mij te beantwoorden.
Houd in gedachten dat, hoewel er veel overeenkomsten waren tussen kuipers overal, deze antwoorden vooral relevant zijn voor de plantagesamenleving in de omgeving van de James River en Colonial Williamsburg, dus er kunnen verschillen zijn afhankelijk van waar een kuiper woonde, of in welke industrie hij werkzaam was. Sommige antwoorden kunnen bijvoorbeeld niet van toepassing zijn op een scheepskabouter.
Questions and Answers with Journeyman Cooper Jonathan A. Hallman
Als een kuiper wist dat hij op een bepaalde datum een bepaalde hoeveelheid vaten moest produceren, hoe zou hij dan zijn taken organiseren om ervoor te zorgen dat hij op tijd klaar zou zijn? Zouden ze eerst al hun duigen in vorm brengen en dan de stappen voor alle vaten na elkaar doorlopen, of zouden ze gewoon doorgaan met het maken van één vat tegelijk?
In de meeste gevallen werkten individuele kuipers van begin tot eind aan één vat. Aangezien zij gewoonlijk stukloon kregen, zouden zij geen tijd willen verspillen aan het maken van afgewerkte stukken. Bovendien, omdat het werk allemaal visueel wordt gedaan (geen patronen of berekeningen), is de controle om te zien hoe de stukken in elkaar gaan. Als je duigen voor een aantal vaten zou vormen alvorens ze in elkaar te zetten, zou het gemakkelijk zijn om van de juiste vorm af te wijken, en dan zou je later met een hoop extra werk komen te zitten. De sleutel zou zijn ervoor te zorgen dat je voldoende personeel hebt om de noodzakelijke productie te halen. Dat gezegd hebbende, de meeste kuipers die vaten maakten, werkten ter plaatse voor een specifieke bedrijfstak (in een brouwerij, bijvoorbeeld), en produceerden voortdurend vaten, zodat de afgewerkte vaten gewoon uit de voorraad konden worden gehaald wanneer dat nodig was.
Was iedereen in een kuiperswerkplaats doorgaans met hetzelfde soort werk bezig? Ik bedoel, als er een paar mannen waren, zouden die dan allemaal tegelijk de duigen vormen, of zou het kunnen zijn dat ieder een ander deel van het proces van vaten maken voor zijn rekening nam?
Opnieuw, de gebruikelijke methode zou zijn “één persoon, één vat”, dus in een bepaalde winkel zou je individuen in verschillende stadia van het proces kunnen hebben, afhankelijk van hoe efficiënt ieder werkte. Een uitzondering op deze regel was te vinden op plantages met slaven kuipers, die soms werden ingezet in bendes waar de taken werden verdeeld. Dit werkte meestal alleen in het geval van de fabricage van vaten zoals tabaksvaten, die in de eerste plaats niet zo goed gemaakt hoefden te worden.
Wat betreft het verhitten en buigen van duigen – zou het waarschijnlijk zijn dat een kuiperswerkplaats meerdere schoorstenen voor dit doel had, of zou het een voor een gedaan worden?
Een grote kuiperij had gewoonlijk een zogenaamde “schoorsteenhoek”, in wezen een schoorsteen die groot genoeg was voor meerdere mensen om er een paar vaten tegelijk in te zetten (verwarmen en buigen).
Hoe lang duurt het verhittingsproces van de vaten, fusten, melasse, etc?
Het vuur dat wordt gebruikt om een vat te verhitten is even groot als het vat dat wordt gebogen, dus de verhittingstijd is ongeveer hetzelfde, ongeacht de grootte van het vat. Het zou ongeveer 20 minuten moeten duren om het hout te verhitten tot het punt waar het buigzaam genoeg is om te buigen.
Ik heb gehoord dat er maatringen waren, en dat de definitieve hoepels ter plaatse werden gemaakt. Ik neem aan dat de hoepels van ijzer waren. Van welke materialen werden de laatste hoepels meestal gemaakt? (Niet voor buskruit, maar voor handelswaar, zoals hierboven vermeld.) Als ze van ijzer waren, zou dat betekenen dat een kuiperswinkel gewoonlijk een smid in dienst had, of zouden ze die zaken uitbesteden aan een andere handelaar?
De laatste hoepels konden worden gemaakt van metaal (meestal ijzer, maar koper of messing in het geval van buskruit), of van hout. In beide gevallen was het maken van de hoepels een onderdeel van het werk van de kuiper. In het geval van ijzeren hoepels werd het materiaal geproduceerd en verkocht als kuipers hoepelijzer door molens (dezelfde molens die spijkerstangen voor smeden enz. produceerden) en gekocht door de kuiper. Het buigen en klinken om dat materiaal tot hoepels te vormen, gebeurt koud. Houten hoepels, die veel werden gebruikt voor tabakshaspels en vaten voor andere droge goederen die uit de koloniën werden geëxporteerd, werden voornamelijk gemaakt van jonge boomstammen die in tweeën werden gespleten en werden gebogen terwijl ze nog groen waren, en aan beide uiteinden werden ingekeept om de uiteinden bij elkaar te houden. Misschien kunt u de albums “Riveting” en “Wooden Hoop Making” op de Facebook-pagina bekijken om hier wat meer gevoel voor te krijgen.
Als iemand als leerling in een kuiperswinkel zou komen, wat zouden dan de eerste taken zijn waarin hij zou worden opgeleid? Of wordt er van hem verwacht dat hij meteen begint met wat voor werk er op dat moment gedaan wordt?
In de regel wordt een leerling vrij snel aan het werk gezet, omdat het de bedoeling is de leerling zo snel mogelijk op te leiden en dan zo lang mogelijk geld te verdienen aan zijn (of haar) arbeid, binnen het totale tijdsbestek van de leerlingschap. Het ontwikkelen van de vaardigheden betekende het opbouwen van de ene vaardigheid bovenop de andere, zodat de leerling gewoonlijk één bepaalde taak kreeg om mee te beginnen – duigen uithollen, bijvoorbeeld. Zodra die vaardigheid goed ontwikkeld was, werd een andere – duigen stutten – toegevoegd. Een voor een werden vaardigheden toegevoegd totdat de leerling uiteindelijk alle vaardigheden bezat die nodig waren om het eindproduct te vervaardigen. Terwijl dit leerproces gaande was, hield de handelaar die de leerling les gaf, toezicht op het werk en greep in wanneer dat nodig was om ervoor te zorgen dat het materiaal niet werd verspild en het eindproduct nog steeds verkoopbaar was.
Hoeveel kuipen kunnen er waarschijnlijk in een dag worden gemaakt in een kuiperswinkel met vier kuipers en een leerling?
Dat hangt af van het soort kuip, en het hangt af van de dag. Thomas Jefferson schreef in 1800 dat hij verwachtte dat de kuipers van zijn graanmolen elk gemiddeld 5 vaten meel per dag zouden kunnen maken. Hij specificeerde echter niet de lengte van de werkdag, en zijn commentaar suggereert (hoewel het niet duidelijk wordt vermeld) dat andere slaven de voorraad ruw vormden voordat het aan de kuipers werd gegeven om de vaten af te maken. Rum kon worden verscheept in zeven verschillende vaten, variërend in inhoud van slechts 16 gallons tot maar liefst 252 gallons – er is uiteraard een aanzienlijk verschil in productietijd. De tijd van het jaar en het weer zijn van grote invloed op de lengte van de werkdag, aangezien er in de zomer meer uren werkbaar daglicht zijn en in de winter minder. Er zijn ook meer uren werkbaar daglicht op een heldere, zonnige dag dan op een bewolkte, regenachtige dag. Afhankelijk van waar de leerling zich in de loop van het leerlingschap bevond, kon hij ofwel een aanzienlijke belemmering vormen voor de productiviteit in de beginfase, omdat zijn leertijd werd onttrokken aan de productietijd van een van de geschoolde arbeiders, ofwel kon hij even productief zijn als een van de vier andere kuipers als hij tegen het einde van het leerlingschap was. Als u een bepaald type vat in gedachten heeft, kan ik waarschijnlijk iets specifieker zijn over de productietijden. Vergeet niet dat de vaten gewoonlijk werden gemaakt waar het product dat erin ging werd geproduceerd – biervaten in de brouwerij, kruitvaten in de kruitmolen, meelvaten in de graanmolen, enzovoort. Het zou zeer ongebruikelijk zijn om kuipers te vinden die veel variatie produceerden.
Een ander ding, werden de vaten ter plaatse gemaakt, of kwamen ze van een derde partij?
Het maken van de koppen maakt deel uit van het proces van het maken van het vat.
Mr. Hallman stuurde me ook een paar Word-documenten die waren gemaakt voor gebruik daar in de kuiperij. Ik heb geen toestemming gevraagd om die documenten hier opnieuw te publiceren, maar ik zou me kunnen voorstellen dat als u specifieke vragen heeft over hoe CWF te werk gaat bij het opleiden van hun leerlingen in het vak, zij u die waarschijnlijk graag zouden toesturen.
Hoe zit het met een scheepskoper?
Zoals ik hierboven al zei, hadden de antwoorden van de heer Hallman op de vragen over het kuipersvak meer specifiek betrekking op de lokale industrie zoals die bestond langs de James River in de koloniale tijd. Er waren ook kuipers die in andere industrieën werkten, voor wie hun ambacht soms in een andere hoedanigheid werd gebruikt, of benaderd.
Een scheepstimmerman is een uitstekend voorbeeld. Tot nu toe was de beste bron die ik heb gevonden voor de functie en het ambacht van een scheepsknecht te vinden op de Scholastic website. Het ging over John Alden, die als kuiper diende aan boord van de Mayflower (1620).
Op de pagina op de Scholastic site staan verschillende vragen en antwoorden (geschreven alsof John Alden ze zelf beantwoordde), maar ik heb er hier een paar uitgekozen die specifiek betrekking hebben op het kuipersvak zoals dat aan boord van een schip werd uitgeoefend.
Waarom heb je besloten Engeland te verlaten?
Ik heb besloten Engeland te verlaten omdat ik betaald werd om kuiper te zijn op de Mayflower. Alle koopvaardijschepen hebben kuipers nodig om op hun koopwaar te passen. Het geld is erg goed in de koopvaardij. Ik verdien 21 shilling per maand.
Wat voor werk deed u in Engeland?
Ik was kuiper aan land. Ik kon niet zoveel verdienen als met varen op een koopvaardijschip. Aan land verdiende ik maar een klein deel van 20 shilling. Ik ben pas twee jaar vrij van mijn meester, en het geld dat ik als nieuwe stuurman aan land zou verdienen, zou veel minder zijn dan ik op dit schip zou kunnen verdienen.
Wat is je taak als kuiper op de Mayflower?
De Mayflower is een groot schip, en ik ben verantwoordelijk voor de bewaring van alle koopwaar. In weer en wind kan er schade ontstaan doordat de goederen tegen elkaar rollen. Als er iets beschadigd is, gebruik ik mijn houtbewerking om het te repareren.
Waarom is het werk van kuiper aan boord van een schip zo belangrijk?
De meeste voorraden die een schip vervoert, worden opgeslagen in vaten en tonnen. Kuipers als ik zijn aan boord om de vaten te repareren die beschadigd raken tijdens ruw weer. In stormen, zoals we deze reis hebben gehad, wordt er veel heen en weer gegooid – de voorraden kunnen dan flink worden omgestoten en gekneusd. Omdat ze alleen van hout gemaakt zijn, hoewel stevig Engels eiken, kunnen de duigen scheuren of de hoepels losraken. Als dit gebeurt, raken de voorraden in het vat beschadigd, hetzij doordat er water in lekt, hetzij doordat de voorraden zelf eruit lekken. Ik word aan boord gehouden om dit te voorkomen.
Heeft u vaten met water en dergelijke moeten repareren?
Ja, hoewel we aan boord weinig water hebben. Water bederft snel. Op lange reizen als deze, hebben we wat bij ons om te koken en voor het vee. De meeste vaten bevatten bier om te drinken, koekjes, graanvoorraden, gezouten rundvlees en vis, gedroogde erwten, enzovoort. Er zijn ook vaten met stof, ijzeren gereedschap, buskruit, visgerei en andere zaken die de passagiers nodig zullen hebben voor de nieuwe nederzetting.
Hoe moeilijk zal het zijn om een winkel als kuiper op te zetten als je eenmaal in de Nieuwe Wereld bent?
In Virginia verwacht ik dat er een beroep op mijn diensten zal worden gedaan. De kolonisten hopen veel winst te maken met de visvangst daar, en die vis zal gedroogd, gezouten en in vaten verpakt moeten worden alvorens terug verscheept te worden. Ik ben gewapend met mijn opleiding en gereedschap, maar ik heb goed hout nodig, gekapt en gedroogd, voordat ik kan beginnen met mijn handel in kuipen. Het hout laten drogen duurt minstens enkele maanden.