Alcoholgehalte. Wat is dat? Is het verschillend in verschillende landen? Hoe komt het aan die naam? Voor antwoorden ben je hier aan het juiste adres.
Overzicht
I. Buskruit test
II. Alcoholproef varieert
III. Gelijkwaardigheid van alcohol
IV. Cullen-Harrison
V. Middelen
I. Buskruit test
Wat is alcohol bewijs? In het begin van de 17e eeuw mat men het alcoholgehalte van gedistilleerde dranken met behulp van buskruit. Dat wil zeggen, men “bewees” dat de drank aanvaardbaar was.
Daartoe goot men wat op buskruit en stak het aan. Als het goed brandde met een blauwe vlam, was het 100 graden “proof” en was het gelijk aan 57,15 ethanol. Als het niet brandde, was het “underproof”. En als het te snel brandde, was het “overproof.”
II. Alcohol Proof Varies
Verenigd Koninkrijk
In het Verenigd Koninkrijk is 100 alcohol proof gelijk aan 57,1% ethanol per volume. De buskruitproef is de oorsprong van deze definitie van proof.
Verenigde Staten
In de Verenigde Staten is alcohol proof het dubbele van het percentage alcohol in een oplossing. Dat is wanneer de oplossing 60 graden Fahrenheit of 15,6 graden Celsius is. Zo zou 150 proof 75% alcohol zijn en 100 proof 50% alcohol.
Trivia
Pure alcohol (200 proof alcohol) bestaat zelden buiten een laboratorium. Want als zuivere alcohol aan de lucht wordt blootgesteld, neemt hij vocht uit de atmosfeer op. Zo zal het zelfverdunnen tot ongeveer 194 proof.
Frankrijk
In Frankrijk wordt het alcoholgehalte uitgedrukt in graden Gay-Lussac (GL). Een technicus test de oplossing met een hydrometer. Vervolgens drukt hij het alcoholgehalte uit in delen alcohol per 100 delen van het mengsel. Zo is een gedistilleerde drank met 40% alcoholvolumegehalte gelijk aan 40 graden GL.
International
De Internationale Organisatie voor Wettelijke Metrologie beveelt aan hoe het alcoholgehalte moet worden gemeten. Een technicus destilleert alle alcohol weg, condenseert het, en weegt het. Vervolgens drukt hij het resultaat uit in procenten alcohol per gewicht (ABW).
Aternatief meet de technicus het volume van de gedistilleerde alcohol en drukt dit uit in procenten alcohol per volume (ABV). De persoon voert de meting uit bij 20 graden Celsius of 68 graden Fahrenheit. Door ABW door .079 te delen, wordt het ABV.
III. Alcohol Equivalentie
Het alcoholpromillage van standaarddranken bier, wijn en sterke drank (likeur) verschilt. Toch bevatten ze elk een gelijkwaardige hoeveelheid alcohol. Dat wil zeggen, 0,6 ons elk.
Dit feit is zeer belangrijk. Mensen hebben de neiging zichzelf voor de gek te houden. Ze weten niet dat standaard porties bier, wijn en sterke drank dezelfde hoeveelheid alcohol bevatten. In feite zijn ze allemaal hetzelfde voor een blaastest.
IV. Cullen-Harrison
Congress nam de Cullen-Harrison “non-intoxicating beverage act” aan toen de intrekking van de Prohibition naderde. De wet verhoogde de waarde van “niet-bedwelmende dranken” van 0,5% tot 4% ABV (3,2% ABW).
Meer Trivia!
Mississippi kende een staatsbreed verbod op alle alcoholische dranken gedurende een derde van een eeuw na de intrekking van de Nationale Drooglegging. In de Verenigde Staten bestaan honderden verboden of droge graafschappen. Ze maken bijna 10% van het grondgebied uit.
Daarmee werden dranken met een laag alcoholpercentage gelegaliseerd. Echter, staten konden specifiek hun eigen verbod handhaven. Als gevolg daarvan begonnen 20 staten en het District Columbia de verkoop van alcoholische dranken met een laag alcoholpercentage toe te staan. Zij deden dat op 7 april 1933, toen de wet van kracht werd.
Het 21ste Amendement trok het 18de Amendement (en de Nationale Drooglegging) in op 5 december 1933. Natuurlijk maakte de intrekking de Cullen-Harrison Act zinloos. Het 21e Amendement geeft de staten echter het recht om alcoholische dranken binnen hun grenzen te definiëren en te reguleren.
Tegenwoordig hanteren zes staten nog steeds de oude Cullen-Harrison definitie. Dat wil zeggen, dat 3,2% ABW of minder “niet-bedwelmend” zijn. Dat zijn Colorado, Kansas, Minnesota, Missouri, Oklahoma, en Utah.