- Sen. John McCain, een reus in de Amerikaanse politiek die zaterdag op 81-jarige leeftijd overleed, werd misschien wel het meest diepgaand gevormd door zijn militaire dienst en meer dan vijf jaar als krijgsgevangene tijdens de Vietnam-oorlog.
- Na bijna een jaar gevangenschap in Hanoi, werd McCain vrijlating aangeboden. Maar hij weigerde zijn medegevangenen achter te laten.
- McCain’s daaropvolgende martelingen en valse bekentenis, die hem twee keer tot een zelfmoordpoging aanzette, leverde hem in de ogen van veel Amerikanen bijzonder respect op.
Sen. John McCain, een reus van de Amerikaanse politiek die zaterdag op 81-jarige leeftijd overleed, werd misschien wel het meest diepgaand gevormd door zijn militaire dienst en meer dan vijf jaar als krijgsgevangene tijdens de Vietnam-oorlog.
En McCains overleving door jaren van bijna fatale martelingen en ontberingen in de Hanoi-gevangenis die bekend staat als het “Hanoi Hilton”, werd indrukwekkender door zijn weigering om te worden gerepatrieerd vóór de vrijlating van alle Amerikaanse krijgsgevangenen die vóór hem gevangen waren genomen.
President Donald Trump, die McCain uitgebreid bekritiseerde, heeft herhaaldelijk de militaire dienst van McCain geringschat, waarbij hij tijdens een rally in juli 2015 suggereerde dat de senator de titel van oorlogsheld niet verdiende.
“Hij was een oorlogsheld omdat hij gevangen werd genomen,” zei Trump, toen een Republikeinse presidentskandidaat. “Ik hou van mensen die niet gevangen zijn genomen.”
Maar McCain’s militaire dienst en lijden hebben hem als iets van een anomalie in de Amerikaanse politieke geschiedenis gemaakt, en een held in de ogen van velen.
- McCain werd een vervroegde vrijlating aangeboden – maar hij weigerde die
- ‘Elke man heeft zijn breekpunt. Ik had het mijne bereikt.’
- McCain’s moed versterkte zijn politieke bona fides
- DON’T MISS: ‘We weten dat zijn vlam voortleeft, in ieder van ons’: Meghan McCain herinnert zich haar vader, sen. John McCain
- NOW WATCH: Populaire Video’s van Insider Inc.
- NOW WATCH: Populaire Video’s van Insider Inc.
McCain werd een vervroegde vrijlating aangeboden – maar hij weigerde die
Afgestudeerd aan de US Naval Academy, volgde McCain zijn vader en grootvader, beiden vier-sterren admiraals, in de marine, waar hij als bommenwerperpiloot diende in de Vietnam-oorlog.
Op 26 oktober 1967, toen McCain een US Navy luitenant-commandant was, werd zijn Skyhawk duikbommenwerper neergeschoten boven Hanoi. McCain, die zijn been en beide armen verbrijzelde toen hij uit het gevechtsvliegtuig werd geslingerd, werd gevangen genomen door de Noord-Vietnamezen en bracht 5 1/2 jaar door als krijgsgevangene.
Minder dan een jaar na McCains gevangenschap werd zijn vader benoemd tot commandant van de Amerikaanse strijdkrachten in de Stille Oceaan, en de Noord-Vietnamezen zagen een kans om druk uit te oefenen door de vrijlating van de jongere McCain aan te bieden – wat zowel een propagandaoverwinning zou zijn geweest als een manier om andere Amerikaanse krijgsgevangenen te demoraliseren.
Maar McCain weigerde, vasthoudend aan de gedragscode voor krijgsgevangenen die zegt dat troepen vrijlating moeten accepteren in de volgorde waarin ze gevangen zijn genomen.
“Ik wist dat elke gevangene die de Vietnamezen probeerden te breken, degenen die voor mij waren aangekomen en degenen die na mij zouden komen, beschimpt zou worden met het verhaal hoe een admiraalszoon eerder naar huis was gegaan, een gelukkige begunstigde van Amerika’s klassenbewuste maatschappij,” herinnerde McCain zich later.
De Noord-Vietnamezen reageerden woedend en lieten McCains martelingen escaleren.
‘Elke man heeft zijn breekpunt. Ik had het mijne bereikt.’
McCain bereikte al snel wat hij later zou omschrijven als zijn dieptepunt in Vietnam, en na het overleven van hevige mishandelingen en twee zelfmoordpogingen, tekende hij een “bekentenis” van oorlogsmisdaden geschreven door zijn ontvoerders.
“Ik had geleerd wat we daar allemaal geleerd hebben: Iedere man heeft zijn breekpunt. Ik had het mijne bereikt,” schreef McCain in een verslag uit de eerste hand, gepubliceerd in US News & World Report in mei 1973.
De volgende twee weken mocht McCain herstellen van zijn slopende verwondingen – een periode die hij later omschreef als de ergste in zijn leven.
“Ik schaamde me,” schreef hij in 1999 in zijn memoires, “Faith of My Fathers.” “Ik beefde, alsof mijn schande koorts was.”
De volgende jaren werd de hooggeplaatste krijgsgevangene langdurig wreed behandeld en bracht hij twee jaar in eenzame opsluiting door in een cel van 10 bij 10 voet zonder ramen.
McCain’s moed versterkte zijn politieke bona fides
In maart 1973, twee maanden na de ondertekening van de Vredesakkoorden van Parijs, werden McCain en zijn medegevangenen vrijgelaten in de volgorde waarin ze gevangen waren genomen. Een uitgemergelde 36-jarige met een hoofd van wit haar, McCain keerde terug naar huis om zijn dienst in de marine voort te zetten.
McCain’s moed tijdens zijn brute gevangenschap versterkte zijn politieke bona fides. Zoals David Foster Wallace schreef in een profiel van McCain in 2000, toen hij nog presidentskandidaat was, bezat de voormalige kapitein van de marine het soort morele autoriteit en authentiek patriottisme dat de gemiddelde politicus ontgaat.
“Probeer je het moment voor te stellen tussen het aanbod van vervroegde vrijlating en het afwijzen daarvan,” schreef Wallace over McCains besluit om in Vietnamese gevangenschap te blijven. “Probeer je voor te stellen dat jij het was. Stel je voor hoe hard je meest basale, primaire eigenbelang je op dat moment zou hebben toegeroepen, en alle manieren waarop je zou kunnen rationaliseren om het aanbod te accepteren. Kun je het horen? Zo ja, zou u dan geweigerd hebben te gaan?”
McCain, een militaire havik, bleef voor altijd een fervent voorstander van de oorlog in Vietnam, waarbij 58.000 Amerikanen en bijna 3 miljoen Vietnamezen werden gedood. Maar hij werkte nauw samen met John Kerry, een Democraat en mede-Vietnamveteraan die tegen de oorlog pleitte, om de betrekkingen tussen de VS en Vietnam in de jaren negentig te normaliseren, waardoor het verwoestende conflict tot een einde kwam.
Amanda Macias droeg bij aan dit verslag.