Begrafenisgedichten en -lezingen - Natural Endings

Verzen en gedichten voor begrafenislezingen

Bent u op zoek naar een vers of gedicht om voor te lezen op een begrafenis? Misschien wilt u uw vader of moeder eren met een rouwgedicht? Hieronder hebben we een aantal van de beste gedichten voor begrafenissen verzameld.

Er zijn veel mooie gedichten, voordrachten en versjes die een uitvaartdienst of -ceremonie kunnen opluisteren, of die nu religieus of niet-religieus is.

De bovenste sectie bevat gedichten en lezingen voor humanistische of niet-religieuze begrafenissen.

De onderste sectie van deze pagina bevat religieuze lezingen.

Andere meer hedendaagse schrijvers en dichters die u zou kunnen overwegen zijn Philip Larkin, Margaret Hansford en Cecil Day Lewis. We kunnen niet opnemen nieuwere poëzie vanwege copyright.

Gezamelde gedichten van Natural Endings, Chorlton begrafenisondernemers.

Wij zijn experts in alternatieve begrafenissen, eco begrafenissen en natuurlijke bos begrafenis.

Wij verkopen ook een breed scala van eco-vriendelijke en groene doodskisten.

She Is Gone (He Is Gone)

Je kunt tranen laten omdat ze er niet meer is
Of je kunt glimlachen omdat ze geleefd heeft
Je kunt je ogen sluiten en bidden dat ze terugkomt
Of je kunt je ogen openen en alles zien wat ze heeft achtergelaten
Je hart kan leeg zijn omdat je haar niet kunt zien
haar
Of je kunt vol zijn van de liefde die jullie deelden
Je kunt morgen de rug toekeren en gisteren leven
Of je kunt blij zijn voor morgen vanwege gisteren
Je kunt haar herinneren en alleen dat ze er niet meer is
Of je kunt haar herinnering koesteren en laten voortleven
Je kunt huilen en je gedachten sluiten, leeg zijn en je rug toekeren
Of je kunt doen wat zij zou willen: glimlach, open je ogen, heb lief en ga verder.
David Harkins

Do Not Stand At My Grave and Weep

Do not stand at my grave and weep
I am not there.
I do not sleep.
Ik ben duizend winden die waaien.
Ik ben de glinstering van diamanten op sneeuw.
Ik ben het zonlicht op gerijpt graan.
Ik ben de zachte regen van de herfst.
Wanneer je ontwaakt in de stilte van de morgen,
Ik ben de vlugge, verheffende haast
van stille vogels in hun omcirkelde vlucht.
Ik ben de zachte sterren die ’s nachts schijnen.
Sta niet bij mijn graf te huilen;
Ik ben daar niet.
Ik ben niet gestorven.
Mary Frye

Death Is Nothing At All

Death is nothing at all
Ik ben slechts weggegleden naar de volgende kamer
Ik ben ik en jij bent jij
Wat we ook voor elkaar waren
Dat zijn we nog steeds
Call me by my oude vertrouwde naam
Spreek tot mij op de gemakkelijke manier die je altijd gebruikte
Geef geen verschil in je toon
Draag geen geforceerde air van plechtigheid of verdriet
Lach zoals we altijd lachten
Om de kleine grapjes die we altijd samen leuk vonden
Speel, glimlach, denk aan mij, bid voor mij
Laat mijn naam altijd het begrip zijn dat het altijd was
Laat het zonder moeite uitgesproken worden
Zonder de geest van een schaduw erin
Het leven betekent alles wat het ooit betekende
Het is hetzelfde als het ooit was
Er is absolute ononderbroken continuïteit
Wat is de dood anders dan een te verwaarlozen ongeluk?
Waarom zou ik uit het oog verloren zijn
Omdat ik uit het oog verloren ben?
Ik wacht op je in een interval
Ergens heel dichtbij
Juist om de hoek
Alles is goed.
Niets is voorbij; niets is verloren
Eén kort moment en alles zal weer zijn zoals het was
Hoe zullen we lachen om de moeite van het afscheid als we elkaar weerzien!
Kanunnik Henry Scott-Holland

Instructies

Wanneer ik u in het avontuur van het leven ben ontstegen,
Kom op een aangename plaats bijeen en gedenk mij daar
Met gesproken woorden, oude en nieuwe.

Laat een traan als je wilt, maar laat een lach snel komen
Want ik heb de lach van het leven liefgehad.

Blijf niet te lang hangen bij je plechtigheden.

Ga eten en praten, en als je kunt;
Volg een bospad, beklim een hoge berg,
Wandel langs de wilde zeekust,
Kauw op de gedachten van een of ander boek
Wat je ziel uitdaagt.

Gebruik je handen op een stralende dag
Om iets moois te maken
Of om iemands zware last te tillen.

Hoewel je mijn naam niet noemt,
Hoewel je niet aan mij denkt,
Ik zal bij je zijn,
Want dit zijn voor mij de realiteiten van mijn leven geweest.

En wanneer je een of andere crisis met angst tegemoet treedt,

Wanneer je alleen wandelt met moed,
Wanneer je je pad van recht kiest,
zal ik heel dicht bij je zijn.

Ik heb de dalen gevolgd,
Ik heb de hoogten van het leven beklommen.

Door Arnold Crompton

We gedenken hem (We gedenken haar)

Wanneer we vermoeid zijn en kracht nodig hebben,
Wanneer we verloren zijn en ziek van hart,
We gedenken hem.
Wanneer we een vreugde hebben die we verlangen te delen
Wanneer we beslissingen moeten nemen die moeilijk zijn
Wanneer we prestaties hebben die op de zijne zijn gebaseerd
We gedenken hem.
Bij het waaien van de wind en in de kilte van de winter
Bij het opengaan van de knoppen en in de wedergeboorte van de lente,
Denken wij aan hem.
Bij het blauw van de hemel en in de warmte van de zomer
Bij het ruisen van de bladeren en in de schoonheid van de herfst,
Denken wij aan hem.
Bij het opkomen van de zon en bij haar ondergang,
Denken wij aan hem.
Zolang wij leven, zal ook hij leven,
Want hij is nu een deel van ons,
Zoals wij aan hem denken.

Opgenomen uit de Jizkor-dienst

Parabel over onsterfelijkheid

Ik sta op de zeekust. Een schip aan mijn zijde spreidt haar witte zeilen voor de ochtendbries en zet koers naar de blauwe oceaan. Ze is een object van schoonheid en kracht. Ik sta erbij en kijk ernaar tot het eindelijk hangt als een witte wolk op de plek waar de zee en de lucht zich met elkaar vermengen. Dan zegt iemand aan mijn zijde, “Daar gaat ze.”

Waarheen? Verdwenen uit mijn zicht… dat is alles. Ze is net zo groot in mast en romp en rondhout als toen ze mijn zijde verliet en net zo in staat om haar lading levende vracht naar de plaats van bestemming te dragen. Haar verminderde grootte zit in mij, niet in haar. En juist op het moment dat iemand aan mijn zijde zegt: “Daar gaat ze”, zijn er andere ogen die haar zien aankomen en andere stemmen die klaar staan om de blijde kreet “Daar komt ze!”

Henry Van Dyke

Let Me Go

Als ik aan het eind van de weg kom
En de zon is voor mij ondergegaan
Ik wil geen rituelen in een met somberheid gevulde kamer
Waarom huil ik om een ziel die bevrijd is?
Mis me een beetje, maar niet voor lang
En niet met gebogen hoofd
Herinner de liefde die we eens deelden
Mis me, maar laat me gaan.
Want dit is een reis die we allen moeten maken
En ieder moet alleen gaan.
Het is allemaal deel van het meesterplan
Een stap op de weg naar huis.
Wanneer je eenzaam bent en ziek van hart
Ga naar de vrienden die we kennen.
Lach om alle dingen die we vroeger deden
Mis me, maar laat me gaan.
Als ik dood ben, mijn liefste
Zing geen droevige liederen voor mij
Plant gij geen rozen aan mijn hoofd
Neem geen schaduwrijke cipresboom
Ben het groene gras boven mij
Met regen en dauwdruppels nat
En als gij wilt herinneren
En als gij wilt, vergeten.
Ik zal de schaduwen niet zien,
Ik zal de regen niet vrezen,
Ik zal de nachtegaal niet horen
Zingen alsof hij pijn heeft,
En dromend door de schemering
Die niet opkomt noch ondergaat,
Misschien zal ik het me herinneren,
En misschien vergeten.
Christina Rosetti

Herinner

Herinner mij als ik weg ben,
ver weg in het stille land;
Als je mij niet meer bij de hand kunt houden,
Niet ik half omkeer om te gaan maar toch omkeer om te blijven.
Denk aan mij als je me niet meer dag na dag
vertelt over onze toekomst die je gepland hebt:
Denk aan mij, dat begrijp je
Het zal dan te laat zijn om raad te geven of te bidden.
Maar als je me een tijdje vergeet
En je daarna herinnert, treur dan niet:
Want als de duisternis en de corruptie een spoor achterlaten
van de gedachten die ik eens had,
Beter dat je vergeet en glimlacht
Dan dat je herinnert en bedroefd bent.
Christina Rosetti

Onze herinneringen bouwen een speciale brug

Wanneer geliefden afscheid moeten nemen
Om ons te helpen voelen dat we nog steeds bij hen zijn
En een rouwend hart te verzachten
Ze overbruggen de jaren en verwarmen ons leven
Behouden banden die binden
Onze herinneringen bouwen een speciale brug
En brengen ons gemoedsrust
Emily Mathews

Er is geen nacht zonder dageraad

Geen winter zonder lente
En voorbij de donkere horizon
Ons hart zal weer zingen ….
Voor hen die ons voor een tijdje verlaten
Zijn slechts weggegaan
Uit een rusteloze, zorgeloze wereld
In een helderder dag
Helen Steiner Rice

Je bent net voor me uitgelopen

En ik moet begrijpen
Je moet degenen die je liefhebt loslaten
En hun hand loslaten.
Ik probeer er zo goed mogelijk mee om te gaan
Maar ik mis je zo erg
Kon ik je maar zien
En je nog maar eens aanraken.
Ja, je bent net voor me uitgelopen
Maak je geen zorgen, ik red me wel
Maar af en toe zweer ik dat ik
Je hand in de mijne voel glijden.

Als ik eerder sterf dan de rest van jullie

Als ik eerder sterf dan de rest van jullie
Breek geen bloem en schrijf geen steen
Niet, als ik er niet meer ben, spreek met een zondagse stem,
Maar wees de gewone ik die ik heb gekend.
Wen als je moet
Verlaten is de hel.
Maar het leven gaat door.
Zing dus ook.
Joyce Grenfell

Als ik sterf en
je hier een poosje achterlaat
Ben niet als anderen die pijnlijk ongedaan zijn gemaakt,
die lang waken
bij het stille stof en wenen.
Voor mij keer weer terug
naar het leven en glimlach
Naar uw hart
En bevende hand om iets te doen
Om andere harten dan het uwe te troosten.
Voltooi deze dierbare
Onvoltooide Taken van mij,
En ik, misschien
Mag U daardoor troosten.
Mary Lee Hall

Wanneer ik dood ben, mijn liefste,
Zing geen droevige liederen voor mij;
Plant gij geen rozen aan mijn hoofd,
Niet een schaduwrijke cipresboom:
Met regen en dauwdruppels nat;
En als gij wilt, herinner,
En als gij wilt, vergeet..
Ik zal de schaduwen niet zien,
Ik zal de regen niet voelen,
Ik zal de nachtegaal niet horen
Zingen alsof hij pijn heeft,
Dromend door de schemering
Die niet opkomt noch ondergaat,
Misschien zal ik het me herinneren,
En misschien zal ik het vergeten.
Christina Rossetti

Bij elke wending van mijn leven
kwam ik
Goede vrienden tegen,
Vrienden die me bijstonden
Zelfs als de tijd me voorbij raasde.
Vaarwel, vaarwel
Mijn vrienden
Ik glimlach en
Bid jullie vaarwel.
Nee, vergiet geen tranen
Want ik heb ze niet nodig
Alleen jullie glimlach heb ik nodig.
Als je verdrietig bent
Denk dan aan mij
Want dat is wat ik graag zal willen.
Wanneer je leeft in de harten
van degenen die je liefhebt
Denk dan
je sterft nooit.
Rabindranath Tagore

Niet, hoe is hij gestorven, maar hoe heeft hij geleefd?

Niet, hoe is hij gestorven, maar hoe heeft hij geleefd?
Niet, wat heeft hij gewonnen, maar wat heeft hij gegeven?
Dit zijn de eenheden om de waarde
van een mens als mens te meten, ongeacht zijn geboorte.
Niet, wat was zijn kerk, noch wat was zijn geloofsovertuiging?
Maar was hij bevriend met hen die werkelijk in nood verkeerden?
Was hij ooit bereid, met opgewekte woorden,
een glimlach terug te brengen, een traan te verbannen?
Niet wat de schets in de krant zei,
Maar hoeveel mensen waren bedroefd toen hij overleed?
Anoniem

I carry your heart with me (ik draag het in. mijn hart)

ik draag je hart met me mee (ik draag het in
mijn hart) ik ben nooit zonder (overal
waar ik ga ga jij, mijn liefste; and whatever is done
by only me is your doing, my darling)
i fear
no fate (for you are my fate, my sweet) i want
no world (for beautiful you are my world, mijn ware)
en jij bent wat een maan altijd heeft bedoeld
en wat een zon altijd zal bezingen ben jij
hier is het diepste geheim dat niemand kent
(hier is de wortel van de wortel en de knop van de knop
en de hemel van een boom die leven heet; die
hoger groeit dan de ziel kan hopen of de geest kan verbergen)
en dit is het wonder dat de sterren uit elkaar houdt
I carry your heart (ik draag het in mijn hart)
e.e.cummings

Wat al is de glans die eens zo helder was
nu voorgoed uit mijn zicht verdwenen,
Hoewel niets het uur kan terugbrengen
Van pracht in het gras, van glorie in de bloem;
Wij zullen niet treuren, maar eerder
Kracht vinden in wat achterblijft.
William Wordsworth, Intimations of Immortality

En wanneer de stroom die overstroomt voorbij is,
blijft er een bewustzijn achter op de stille oever van het geheugen;
Images and precious thoughts that shall not be
And cannot be destroyed.
William Wordsworth, uit The Excursion

A Reflection on an Autumn Day

Ik nam een handvol graan op en liet het door mijn vingers glijden, en ik zei tegen mezelf

Dit is waar het allemaal om draait. Er is geen ruimte meer voor schijn. In de oogsttijd wordt de essentie onthuld – het stro en het kaf worden terzijde gelegd, zij hebben hun werk gedaan. Alleen het graan telt – zakken van puur goud.

Zo wordt ook bij de dood van een mens de essentie van die mens geopenbaard. Op het moment van de dood komt iemands karakter gelukkig naar voren voor degene die het door de jaren heen goed heeft gesmeed. Dan zal niet de grote prestatie van belang zijn, noch, hoeveel geld of bezittingen iemand heeft vergaard. Deze zullen, net als het stro en het kaf, worden achtergelaten. Het is wat hij van zichzelf heeft gemaakt dat er toe zal doen. De dood kan ons afnemen wat we hebben, maar hij kan ons niet beroven van wie we zijn.

Voetafdrukken op het zand der tijden

Vertel mij niet, in treurige getallen,
Het leven is slechts een lege droom!
Want de ziel is dood die slaapt,
En de dingen zijn niet wat ze lijken.
Het leven is echt! Het leven is serieus!
En het graf is niet zijn doel.
Stof zijt gij, tot stof zult gij wederkeren,
Werd niet gesproken over de ziel.
Niet genot, en geen verdriet,
Is ons voorbestemd einde of weg;
Maar handelen, dat elke morgen ons verder brengt dan de dag van vandaag.
Kunst is lang, en tijd is vluchtig,
En onze harten, hoewel sterk en dapper,
slaan nog steeds, als gedempte trommels,
begrafenismarsen naar het graf.
Vertrouw geen toekomst, hoe aangenaam ook!
Laat het dode verleden zijn doden begraven!
Act, – act in the living Present!
Heart within, and God o’erhead!
De levens van grote mannen herinneren ons eraan
We kunnen ons leven subliem maken,
En, vertrekkende, achter ons laten
Voetafdrukken op het zand van de tijd;
Voetafdrukken, dat misschien een ander,
zeilend over de plechtige hoofdzee van het leven,
een eenzame en schipbreuk lijdende broeder,
ziend, weer moed zal vatten.
Laat ons dan opstaan en doen,
met een hart voor elk lot;
stil bereikend, nog steeds nastrevend,
lerend te werken en te wachten.
Henry Wadsworth Longfellow

Mijn kaars brandt aan beide uiteinden; Het zal de nacht niet duren; Maar ah, mijn vijanden, en oh, mijn vrienden Het geeft een mooi licht!
Edna St.Vincent Millay

Readsings With Faith

“…Je zou het geheim van de dood willen kennen.
Maar hoe zul je het vinden, tenzij je het zoekt in het hart van het leven?
De uil wiens aan de nacht gebonden ogen blind zijn voor de dag, kan het mysterie van het licht niet ontsluieren.
Als je inderdaad de geest van de dood wilt aanschouwen,
open dan je hart wijd voor het lichaam van het leven.
Want leven en dood zijn één, zoals de rivier en de zee één zijn.
In de diepte van je hoop en verlangens
ligt je stille kennis van het hiernamaals;
En zoals zaadjes dromen onder de sneeuw, droomt je hart van de lente.
Trouw de dromen, want daarin is de poort naar de eeuwigheid verborgen…

Wat is sterven anders dan naakt in de wind staan en smelten in de zon?
En wat is het om te stoppen met ademen, dan de adem te bevrijden van zijn rusteloze getijden,
zodat hij zich kan verheffen en uitbreiden en God onbelemmerd kan zoeken?

Alleen wanneer je drinkt uit de rivier van stilte, zul je inderdaad zingen.
En wanneer je de bergtop hebt bereikt, zul je beginnen te klimmen.
En wanneer de aarde je ledematen zal opeisen, dan zul je waarlijk dansen…”
Kahlil Gibran

We lijken ze aan U terug te geven, 0 God die ze ons gaf.
Zoals Gij ze niet verloor door ze te geven,
zo verliezen wij ze niet door ze terug te geven.
Zoals de wereld geeft, geeft Gij niet, o Beminde der zielen.
Wat Gij geeft, neemt Gij niet weg,
Want wat van U is, is ook van ons, als wij van U zijn.
En het leven is eeuwig en de liefde is onsterfelijk,
En de dood is slechts een horizon,
En een horizon is niets anders dan de grens van ons gezichtsvermogen.
Lift ons op, sterke Zoon van God opdat wij verder zien,
reinig onze ogen opdat wij helderder zien,
trek ons dichter naar U toe
Om ons dichter bij onze geliefden te weten die bij U zijn.
En terwijl Gij een plaats voor ons bereidt, bereid ons ook voor op die gelukkige plaats,
Dat waar Gij zijt wij ook mogen zijn tot in eeuwigheid.
Opgesteld door Bisschop Brent

Een schip vaart uit en ik sta te kijken tot ze vervaagt aan de horizon en iemand aan mijn zijde zegt: Ze is weg

Waarheen? Verdwenen uit mijn ogen, dat is alles. Ze is nu net zo groot als toen ik haar voor het laatst zag. Haar verkleinde omvang en totale verlies uit mijn zicht zit in mij, niet in haar.

En juist op het moment dat iemand aan mijn zijde zegt dat ze weg is, zijn er anderen die haar over hun horizon zien komen en andere stemmen slaken een blijde kreet Daar komt ze!

Dat is wat sterven is. Een horizon en net de grens van ons zicht. Til ons op, o Heer, dat we verder mogen zien
Bisschop Brent

Ierse zegen

Moge de wegen zich verheffen om je te ontmoeten,
Moge de wind je altijd in de rug zijn,
Moge de zon warm op je gezicht schijnen,
Moge de regen zacht op de velden vallen
En tot we elkaar weerzien
Moge God je in de palm van zijn hand houden.
Anon

Het zijn alleen wij die treuren
Ze gaan niet weg
Ze zijn niet weg
Ze kijken nog steeds naar ons
Ze lopen nu tussen de dalen
Ze schrijden op de heuvel
Hun glimlach is aan de zomerhemel
Hun gratie is in de bries
Hun herinneringen fluisteren in het gras
Hun rust is in de bomen
Hun licht is in de wintersneeuw
Hun tranen zijn in de regen
Hun vrolijkheid stroomt in de beek
Hun gelach in de laan
Hun zachtmoedigheid is in de bloemen
Ze zuchten in de herfstbladeren
Ze gaan niet weg
Ze zijn niet weg
Het zijn alleen wij die treuren
Konden we maar de pracht van het land zien
waarnaar onze geliefden van jou en mij geroepen zijn
We zouden begrijpen
Als we het welkom konden horen dat ze krijgen
Van oude vertrouwde stemmen die ons zo dierbaar zijn
We zouden niet treuren
Als we de reden konden weten waarom ze zijn gegaan
We zouden glimlachen en de tranen wegvegen die vloeien
En tevreden wachten.
Anon

Wanneer we een geliefde verliezen
Onze wereld valt gewoon uit elkaar
We denken dat we niet verder kunnen
Met dit gebroken hart
Alles is anders nu
Je bent boos en je ergert je
Jouw wereld lijkt verbrijzeld
Er is zo’n vreselijke leegte
Er moet een reden zijn
En we moeten begrijpen
God heeft ons gemaakt en op elk moment
kan de hel naar onze hand grijpen
Er is misschien geen waarschuwing
We weten niet waar of wanneer
Het enige waar we zeker van zijn
Is dat we ze weer zullen ontmoeten.
Anon

Responsies voor een begrafenis

In de duisternis en de warmte van de aarde
We leggen je neer
In het verdriet en de glimlach van onze herinneringen
We leggen je neer
In de cyclus van leven en sterven en weer opstaan
We leggen je neer
Moge je rusten in vrede, in vervulling, in liefde
Mag je recht naar huis lopen in Gods omhelzing
Ruth Burgess

Respons voor een Crematie

In de vrijheid van wind en zonneschijn
We laten je gaan
In de dans van de sterren en de planeten
Wij laten je gaan
In de adem van de wind en de handen van de sterrenmaker
Wij laten je gaan
Wij houden van je, we missen je, we willen dat je gelukkig bent
Ga veilig, ga dansen, ga rennend naar huis
Ruth Burgess

God keek rond in zijn tuin
En vond een lege plek,
Toen keek hij neer op de aarde
En zag jouw vermoeide gezicht.
Hij sloeg zijn armen om je heen
En tilde je op om te rusten.
Gods tuin moet mooi zijn
Hij neemt altijd het beste.
Hij wist dat je leed
Hij wist dat je pijn had.
Hij wist dat je het nooit meer goed zou krijgen op aarde.
Hij zag dat de weg ruw werd
En dat de heuvels moeilijk te beklimmen waren.
Dus sloot hij je vermoeide oogleden
En fluisterde: ‘Vrede zij U’.
Het brak onze harten je te verliezen
Maar je ging niet alleen,
Want een deel van ons ging met je mee
Op de dag dat God je naar huis riep.