De Rode Lijst van de IUCN van 2008 heeft 17% van de chondrichthyesoorten (181/1044) ingedeeld als met uitsterven bedreigd. De meeste daarvan behoren tot de laagste risicocategorie (kwetsbaar), maar 42 soorten zijn bedreigd, en 25 zijn ingedeeld in de hoogste risicocategorie (ernstig bedreigd). De Squatiniformes (Engelenhaaien) vormen de orde van de Chondrichthyes die het grootste risico loopt: meer dan de helft (12/22) van de soorten wordt met uitsterven bedreigd (3x ernstig bedreigd, 5x bedreigd en 4x kwetsbaar). Zeven van de resterende tien soorten hebben te weinig gegevens, en kunnen dus zelf ook bedreigd zijn.
Chondrichthyes zijn een oude en succesvolle clade, die 400 miljoen jaar van veranderende milieus heeft overleefd. Toch zijn ze door de aanwezigheid en het ingrijpen van de mens in gevaar gekomen. De levensgeschiedenis van Chondrichthyes maakt hen kwetsbaar voor uitsterven. Als K-selectiesoort baren ze na een lange draagtijd slechts enkele jongen, die langzaam groeien en pas laat geslachtsrijp worden (Fowler et al., 2005). Hoewel hun overlevingskans meestal groot is, kan een snelle uitputting van de populaties een moeilijk en langdurig herstel betekenen.
De belangrijkste bedreiging voor haaien, roggen en chimaera’s is de visserij (Fowler et al. 2005). De commerciële vraag naar haaienvlees en -vinnen is groot en de visserij wordt niet beheerd, waardoor de populatieniveaus tot gevaarlijk lage aantallen worden opgedreven. Veel soorten worden ook vaak gedood als bijvangst van bodemtrawlers.
Verlies van habitat is ook een belangrijke bedreiging, en de soorten die leven in gebieden die het dichtst bij menselijke activiteit liggen, lopen het meeste risico door aantasting van habitat en vervuiling. Estuaria, waarvan de ondiepe wateren onschatbare kraamkamers voor chondrichthyes vormen, worden vernietigd of verontreinigd. Ook bepaalde zoetwatersystemen worden steeds meer aangetast door vervuiling, waardoor ze onherbergzaam worden voor inheemse soorten.
Features:
- Skeletten gevormd uit verkalkt kraakbeen – geen been.
- Bedekt met placoïdschubben – een structuur zoals tanden, met een dentinekroon bedekt met een glazuurachtig materiaal, een gevasculariseerde pulpaholte, en een benige basis. Ze worden soms aangeduid als dentikels.
- Tanden, die bij moderne soorten worden afgestoten en regelmatig worden vervangen.
- Themales van alle behalve de oudste fossiele soorten hebben een pelvic clasper, gebruikt in balts en paring. Hij wordt gevormd door het bekkenmeta-pterygium – het basale kraakbeen van de bekkenvin.