Wat zijn draadwormen?
Draadwormen zijn kleine, zeer dunne witte wormpjes van maximaal 13 millimeter lang die in de darm en rond de anus (kont) leven. Ze worden ook wel speldenwormen genoemd. Ze zien eruit als kleine draden van wit katoen, vandaar hun naam. Ze zijn wijdverspreid in Australië. Draadwormen (Enterobius vermicularis) zijn de enige soort worminfectie die in Australië algemeen voorkomt, en ze zijn wijdverspreid. Hoewel mensen van elke leeftijd ze kunnen krijgen, zijn kinderen het meest vatbaar.
Waar komen draadwormen vandaan?
Draadwormen hebben maar één gastheer – de mens. De volwassen draadwormen leven in de dikke darm en het rectum. De vrouwtjes produceren grote aantallen microscopisch kleine eitjes, die ze ’s nachts rond de anus leggen.
De eitjes kunnen van de huid rond de anus vallen en aan kleren, tapijten en beddengoed blijven kleven, waardoor ze in de lucht terechtkomen wanneer deze voorwerpen worden verschoond of verstoord, en vervolgens kunnen ze in huisstof terechtkomen.
De wormen worden gevangen door het per ongeluk inslikken van de eitjes, die vervolgens uitkomen en de darm infecteren. Ze kunnen ook worden overgedragen door direct contact met een persoon die al besmet is met wormen. Het is heel gemakkelijk voor mensen om de eitjes binnen te krijgen, omdat de wormen er zoveel van produceren en ze zo klein zijn.
Zelf herinfectie komt ook voor en is het gevolg van de microscopische eitjes die aan de vingers blijven kleven of onder de vingernagels blijven steken na het krabben van de anale streek, en dan opnieuw worden geïnfecteerd. Omdat de eitjes enkele weken kunnen overleven, kan besmetting ook plaatsvinden door contact met besmette voorwerpen, zoals beddengoed of kleding.
Nadat de eitjes zijn ingeslikt, komen ze in de dunne darm terecht waar ze uitgroeien tot larven die vervolgens naar de dikke darm migreren en volwassen worden. Een paar weken na het uitkomen kunnen deze wormen zich voortplanten – meestal ongeveer een maand later. Als de wormen volgroeid zijn, komt het vrouwtje ’s nachts op de huid rond de billen en legt daar eitjes.
Verschijnselen van de draadworm
Verschijnselen van de draadworm doen zich meestal plotseling voor, vaak ’s nachts. Het klassieke symptoom is een hevige ‘jeuk in de billen’. De wormen zijn ook vaak te zien bij de stoelgang of rond de anus, vooral ’s nachts. Het gebied rond de anus kan rood zijn en krasplekken vertonen.
Sommige mensen met een milde infectie hebben helemaal geen symptomen. Kinderen kunnen andere tekenen van een draadworminfectie vertonen, zoals:
- vermoeidheid;
- verstoorde slaap;
- irriteerbaarheid
- knarsende tanden;
- bedplassen; en
- verlies van eetlust.
Draadwormen gaan niet vanzelf weg, en mensen bouwen er geen immuniteit tegen op, dus moeten ze behandeld worden om ze volledig uit het lichaam te bannen.
Hoe ernstig zijn draadwormen?
Ze zijn meer gênant dan wat dan ook, omdat ze een onweerstaanbare drang kunnen veroorzaken om aan de billen te krabben. Ze zijn over het algemeen ongevaarlijk en veroorzaken geen schade op lange termijn. Maar krabben kan het probleem verergeren en de behandeling ervan bemoeilijken.
Diagnose
Als u denkt dat u of uw kind wormen heeft, moet u naar de dokter gaan, die tests kan doen om de aandoening te diagnosticeren en het soort worm vast te stellen. De arts kan een ‘plakbandtest’ doen, waarbij hij een doorzichtig plakband voorzichtig tegen de anale huid drukt en het plakband vervolgens onder een microscoop onderzoekt om eitjes te vinden. Dit kan het beste ’s ochtends worden gedaan, voordat eventuele eitjes worden gewassen of weggeveegd.
Als een ander soort worm wordt vermoed, kan het nodig zijn een ontlastingmonster af te geven voor onderzoek.
Behandeling van draadwormen
Gelukkig is de behandeling van draadwormen heel eenvoudig. Meestal zijn slechts een of twee doses medicatie nodig om de besmetting te doden – een eerste dosis en vervolgens een tweede dosis die 2 weken na de eerste dosis wordt herhaald.
Veel antiwormpreparaten, bijvoorbeeld pyrantel (bv. merknamen Anthel, Combantrin en Early Bird) en mebendazol (bv. Combantrin-1 met mebendazol, Vermox), zijn vrij verkrijgbaar bij de apotheek. Sommige zijn echter alleen op recept verkrijgbaar, zoals albendazol (Zentel). Sommige antiwormmiddelen zijn ongeschikt voor zwangere vrouwen of kinderen jonger dan 12-24 maanden. Suspensies (Vermox) zijn beschikbaar voor kinderen die nog geen tabletten kunnen innemen. Uw arts zal u adviseren over de meest geschikte behandeling.
Zinkzalf of milde antiseptische crème die ’s avonds en ’s morgens rond de billen wordt gebruikt, kan helpen tegen de jeuk.
Dokters adviseren het hele gezin te behandelen als één lid wormen heeft, zelfs als anderen geen symptomen hebben. De wormen verspreiden zich namelijk heel gemakkelijk, en herinfectie komt vaak voor. Als meerdere kinderen uit een schoolklas of vriendengroep besmet zijn, is het een goed idee om iedereen tegelijk te behandelen.
Herinfectie
Herinfectie kan ook optreden als u of uw kind zeer recent is behandeld. Dit komt doordat de wormen eitjes leggen rond de bodem, waardoor irritatie ontstaat en u gaat krabben. Als gevolg hiervan, of als u of uw kind uw handen niet wast na een toiletbezoek, komen de wormeitjes onder de vingernagels terecht, en kunnen ze vervolgens in de mond terechtkomen. Dan komen de eitjes terug in de darm, komen uit, en een nieuwe partij wormen wordt geproduceerd, waardoor de hele cyclus opnieuw begint.
Dus, om herinfectie te voorkomen, zorg ervoor dat:
- vingernagels, vooral die van kinderen kort geknipt worden;
- handen en onder de nagels geschrobd worden voor het eten;
- je je handen goed wast voor het eten en na een toiletbezoek;
- bedlinnen en handdoeken gewassen worden in heet water en regelmatig verschoond worden;
- harde oppervlakken regelmatig gewassen worden;
- tapijt en meubilair stofzuigen om de eitjes te verwijderen;
- ’s morgens dagelijks een bad nemen of douchen om de eitjes te helpen wegspoelen;
- de toiletbril gedurende een week na de behandeling dagelijks desinfecteren;
- kinderen dragen ’s nachts een onderbroek en pyjama om overdracht van anus naar mond te helpen voorkomen.
Komen draadwormen bij dieren voor?
Nee. Draadwormen zijn een ander soort wormen dan die bij dieren voorkomen. U kunt geen draadwormen van uw huisdier krijgen. Draadwormen kunnen niet worden overgedragen tussen mensen en dieren. Toch is het belangrijk om uw huisdieren regelmatig te ‘ontwormen’ voor hun eigen gezondheid en ook omdat kinderen andere soorten wormen van dieren kunnen krijgen.
Kan mijn kind met draadwormen naar school of naar de kinderopvang?
Uw kind kan naar school of naar de kinderopvang als het behandeld is tegen draadwormen. Als het last heeft van losse stoelgang, moet het thuisblijven.