Wat waren de zwarte namen toen?
De onderzoekers waren geïnteresseerd om te leren dat de zwarte namen van eind 1800 en begin 1900 niet dezelfde zwarte namen zijn die we vandaag de dag herkennen.
De historische namen die opvallen zijn grotendeels bijbels, zoals Elia, Isaäk, Jesaja, Mozes en Abraham, en namen die lijken te duiden op empowerment, zoals Prince, King en Freeman.
Deze namen zijn heel anders dan de zwarte namen van vandaag, zoals Tyrone, Darnell en Kareem, die tijdens de burgerrechtenbeweging in populariteit toenamen.
Toen de onderzoekers wisten dat zwarte namen al lang voor het tijdperk van de burgerrechten werden gebruikt, vroegen ze zich af hoe zwarte namen ontstonden en wat ze vertegenwoordigden. Om daar achter te komen, wendden ze zich tot het antebellumtijdperk – de tijd vóór de Burgeroorlog – om te zien of de historische Zwarte namen bestonden vóór de emancipatie van slaven.
Omdat de volkstelling de namen van tot slaaf gemaakte Afrikanen niet registreerde, leidde dit tot een zoektocht naar namenregisters van slavenmarkten en scheepsmanifesten.
Met behulp van deze nieuwe gegevensbronnen ontdekten ze dat namen als Alonzo, Israël, Presley en Titus zowel voor als na de emancipatie populair waren onder zwarte mensen. Ze leerden ook dat ruwweg 3% van de zwarte Amerikanen zwarte namen had in de antebellumperiode – ongeveer hetzelfde percentage als in de periode na de Burgeroorlog.
Maar wat het meest opvallend was, is de trend in de tijd tijdens de slavernij. Logan en zijn collega’s ontdekten dat het aandeel van zwarte Amerikanen met zwarte namen toenam gedurende het antebellumtijdperk, terwijl het aandeel van blanke Amerikanen met diezelfde namen afnam, van meer dan 3% ten tijde van de Amerikaanse Revolutie tot minder dan 1% tegen 1860.
Aan de vooravond van de Burgeroorlog was het raciale naamgevingspatroon dat zij vonden voor de late jaren 1800 een verankerd kenmerk in de Verenigde Staten.
Waarom is dit belangrijk?
Zwarte namen vertellen ons iets over de ontwikkeling van de zwarte cultuur, en de stappen die blanken namen om zich daarvan te distantiëren.
Onderwijzers van de Afro-Amerikaanse cultuurgeschiedenis, zoals Lawrence W. Levine, Herbert Gutman en Ralph Ellison, hebben lang gesteld dat de ontwikkeling van de Afro-Amerikaanse cultuur zowel familie- als sociale banden tussen mensen van verschillende etnische groepen in de Afrikaanse diaspora impliceert.
Met andere woorden, mensen uit verschillende delen van Afrika kwamen samen om de Zwarte cultuur te vormen zoals we die vandaag de dag herkennen. Eén manier om die cultuur door te geven is via voornamen, aangezien achternamen tijdens de slavernij werden gestolen.
Hoe deze cultuur zich ontwikkelde en standhield in een systeem van chattelslavernij is een unieke historische ontwikkeling. Terwijl de slavernij voortduurde tot in de jaren 1800, omvatte de Afro-Amerikaanse cultuur naamgevingspraktijken die tegen de tijd van de emancipatie een nationale reikwijdte hadden en nauw verband hielden met de slavenhandel.
Omdat geen van deze zwarte namen van Afrikaanse oorsprong is, zijn zij een afzonderlijke Afro-Amerikaanse culturele praktijk die begon tijdens de slavernij in de Verenigde Staten.
Terwijl het land blijft worstelen met de verstrekkende gevolgen van de slavernij in de geschiedenis van de natie, zegt Logan dat we niet kunnen – en niet mogen – vergeten dat de slavernij een cruciale rol heeft gespeeld in de ontwikkeling van de zwarte cultuur zoals we die vandaag de dag begrijpen.