Geschiedenis
De grizzlybeer (Ursus arctos horribilis) is een ondersoort van de bruine beer die oorspronkelijk 50.000 – 100.000 jaar geleden via de Bering Straight landbrug vanuit Eurazië naar Noord-Amerika is gekomen. Ooit leefden bruine beren in een groot deel van Europa, Azië, het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Jarenlang werden de grizzlybeer en de bruine beer als aparte soorten beschouwd, maar naarmate de wetenschappelijke kennis verbeterde, werd het duidelijk dat de grizzlybeer gewoon een ondersoort was van de bruine beer die door het instorten van de Bering Straight was ontstaan.
In Noord-Amerika werden de vroege pioniers geconfronteerd met sterke grizzlypopulaties, vooral langs de oostkust. Noordamerikaanse Indianenstammen rapporteerden aan Lewis en Clark dat zij grizzly’s doodden met jachtpartijen van meer dan een dozijn mensen. Aanvankelijk waren Lewis en Clark sceptisch over de kracht van de grizzly tegen een met een geweer uitgeruste mens, maar zij leerden al snel de woeste kracht en agressie kennen die de beren bezaten.
De soort kreeg zijn Latijnse classificatie Ursus arctos horribilis “beer gruwelijk” van naturalist George Ord in 1815. De Engelse naam “grizzly” verwijst naar de “grizzled” vacht met zijn gouden en zilveren punten.
De houding ten opzichte van grizzlyberen is in de afgelopen eeuw sterk veranderd. Toen de plattelandsbewoners naar de steden begonnen te trekken, werd de “verschrikkelijke beer” minder een dagelijkse realiteit. De grizzlybeer, die ooit werd gezien als een verstoring van eigendom en persoonlijke veiligheid, werd nu gezien als een ver en mooi icoon voor het achterland. In sommige rechtsgebieden waren de gevolgen van de vroegere houding onomkeerbaar: de grizzlybeerpopulaties in de VS waren gedaald tot 600 à 800, en als gevolg daarvan werden zij in 1975 opgenomen in de Amerikaanse lijst van bedreigde diersoorten (Endangered Species Act). Vandaag de dag zijn er naar schatting nog 1500 grizzlyberen over ten zuiden van de grens – ze zijn uitgeroeid in 98% van hun historische verspreidingsgebied in de VS en zullen zich waarschijnlijk nooit meer herstellen gezien de mate van menselijke ontwikkeling.
Deels door het uitgestrekte en afgelegen karakter van onze provincie en deels door de vroege beschermingsinspanningen, heeft een dergelijke achteruitgang zich in British Columbia niet voorgedaan. Vandaag de dag bezetten grizzlyberen nog steeds 89% van hun historische territorium, dat overeenkomt met gebieden met een hoge menselijke concentratie, landbouw en infrastructuurontwikkeling.
Opzicht
Grizzlyberen hebben een bruine vacht met kenmerkende zilveren of gouden punten. Ze zijn gemakkelijk te onderscheiden van zwarte beren die, ondanks hun naam, niet altijd zwart zijn. Een zwarte beer in de bruine fase heeft een rechter gezichtsprofiel, terwijl grizzly’s kleinere koppen hebben en ronde, harige oren. Het meest opvallende verschil tussen een zwarte beer in de bruine fase en een grizzlybeer is de grote schouderbult van de grizzly.
Grizzlyberen variëren in gewicht, afhankelijk van hun locatie en het beschikbare voedsel, maar beren zijn meestal rond de 400-790 pond, terwijl zeugen over het algemeen 290-440 pond wegen als ze in de lente uit hun winterslaap komen. Tegen de herfst zijn ze tot 30-40% groter.
Habitat en voortplanting
Grizzly’s zijn habitatgeneralisten die zich kunnen ophouden van zeeniveau tot hooggelegen alpiene omgevingen. Het zijn alleseters die van een breed scala aan voedsel genieten, zoals zalm, hoefdieren, klein wild zoals bevers, marmotten en grondeekhoorns, kruidachtige planten, bessen, dennennoten en stinkdiertjes.
Grizzlyberen houden 7 maanden per jaar een winterslaap, waarbij ze holen graven met smalle en steile ingangen die snel worden bedekt door sneeuwval. Ze zijn kieskeurig wat hun holen betreft en bouwen er vaak meer dan een tot ze tevreden zijn.
Zeugen krijgen hun eerste worp meestal als ze 6 jaar oud zijn. De paartijd valt tussen eind mei en begin juli. Eieren die in de zomer bevrucht zijn, zullen zich pas innestelen als de beer in de herfst in winterslaap gaat. Dit uitstel zorgt ervoor dat de zeug voldoende voedingsstoffen heeft om de zwangerschap aan te kunnen. Welpen worden in januari of februari tijdens de winterslaap in het hol geboren, en blijven daar tot de lente. Een worp bestaat meestal uit 1-4 jongen. Omdat grizzly’s niet monogaam zijn, zullen de jongen vaak van verschillende vaders zijn.