Niagara Falls is een geologisch wonder en een van de beroemdste watervallen ter wereld. De waterval, die de grens tussen de Verenigde Staten en Canada vormt, is al meer dan 200 jaar een populaire toeristische attractie en een belangrijke bron van hydro-elektrische energie.
Geografie
Niagara Falls vindt plaats op de Niagara River, een 36 mijl (58 kilometer) lang kanaal dat Lake Erie en Lake Ontario met elkaar verbindt en New York van Ontario scheidt. Het hoogteverschil tussen de twee meren is ongeveer 99 meter, en de helft van die hoogte komt voor bij de watervallen, volgens Niagara Parks.
Niagara bestaat uit drie afzonderlijke watervallen: Horseshoe Falls (of Canadian Falls), American Falls en Bridal Veil Falls. Volgens de World Waterfall Database heeft Horseshoe Falls een hoogte van ongeveer 51 meter en strekt het zich uit over 823 meter aan de top; American Falls heeft een val van 27,5 tot 36,5 meter en strekt zich uit over 286,5 meter aan de top; Bridal Veil Falls heeft ook een val van 90 tot 120 meter maar is slechts 14 meter breed. Samen is de gemiddelde breedte van de gehele waterval 1.204 m.
De drie watervallen vormen de op een na grootste waterval ter wereld (na de Victoria Falls in Afrika), volgens het Travel Channel. Meer dan 6 miljoen kubieke voet (168.000 kubieke meter), of ongeveer 70 zwembaden ter grootte van een olympisch bad, stroomt elke minuut over de watervallen. Volgens het New York State Museum (NYSM) raast het water met een snelheid van ongeveer 25 km/u over de watervallen. Het diepste punt van de Niagara-rivier ligt net onder de Horseshoe Falls, op 51 meter diepte – even hoog als de watervallen, aldus Niagara Parks. De Niagara Gorge begint aan de voet van de watervallen en eindigt 11 km stroomafwaarts bij Lake Ontario. De kliffen zijn 366 m hoog en zijn gevormd door duizenden jaren erosie.
Evolutie van Niagara Falls
De geologische krachten die de Niagara Falls hebben gevormd, begonnen ongeveer 16.000 jaar geleden tijdens de laatste ijstijd hun werk te doen. Een gletsjer van meer dan een mijl dik bedekte de noordelijke regio’s van het Noord-Amerikaanse continent van Ohio tot New York, volgens de NYSM. Toen het ijs zich terugtrok, sneed het de Grote Meren uit.
Zo’n 12.000 jaar geleden vond het water dat de meren afwaterde een laaggelegen weg en groef een kanaal uit – de Niagara rivier. Lake Erie en Lake Ontario werden verdeeld tussen hoger en lager gelegen meren en het water stroomde van het hoger gelegen meer naar het lager gelegen over de Niagara Escarpment en creëerde uiteindelijk een waterval.
Toen de Niagara Falls ontstonden, was het ongeveer 11 km stroomafwaarts van waar het nu is. Zelfs nu duwt erosie de waterval verder stroomopwaarts met een snelheid van ongeveer een voet per jaar. Volgens sommige schattingen zal de rivier over ongeveer 50.000 jaar terug eroderen tot aan het Eriemeer, waarbij zij een steile wand en zachte leisteen zal doorsnijden en het Eriemeer zal beginnen af te wateren.
Geschiedenis van de Niagara Falls
Inheemse Amerikanen vestigden zich tussen 1300 en 1400 na Christus in het gebied, aldus Niagara Falls Info. Een van de eerste inheemse stammen noemde zichzelf de Onguiaahra, wat Franse ontdekkingsreizigers veranderden in “Niagara.” Onder de vroegere kolonisten was ook een Iroquois groep, de Atiquandaronk, die door de Franse ontdekkingsreizigers de “Neutralen” werden genoemd vanwege de vredeshandhavende inspanningen van de stam tussen naburige strijdende stammen. In de vroege jaren 1600 hadden de Neutralen een bevolking van 20.000 tot 40.000 mensen.
De eerste Europeaan die de watervallen bezocht was waarschijnlijk Étienne Brûlé, een Franse ontdekkingsreiziger die in 1626 onder de Neutrale Natie leefde. Hij liet echter geen geschreven verslag na, maar bracht wel verslag uit aan zijn beschermheer, Samuel de Champlain, die over de watervallen schreef. In 1632 was Champlain de eerste die een kaart van de Niagara tekende en publiceerde. Het eerste ooggetuigenverslag werd geschreven door Louis Hennepin, een priester die Robert de La Salle vergezelde naar de watervallen in 1678, volgens American Journeys.
De Fransen bouwden het eerste fort boven de Niagara Falls in 1679, bekend als Fort Conti, volgens Old Fort Niagara. Het fort hield niet lang stand en in plaats daarvan werd in 1687 Fort Denonville gebouwd. Dat fort hield het maar ongeveer een jaar uit. Fort Niagara, het eerste permanente fort, werd in 1726 gebouwd.
De Britten veroverden Niagara Fort in 1759 tijdens de Frans-Indiaanse Oorlog, die in 1754 uitbrak en in de hele Niagara-regio woedde. Niagara Fort kwam in 1796 in Amerikaanse handen, werd in 1813 door de Britten heroverd en na de oorlog van 1812 weer aan de Verenigde Staten afgestaan. Tussen 1813 en 1963 diende Niagara Fort als een vredige grenspost en als kazerne en opleidingsstation voor Amerikaanse soldaten. Vandaag de dag is Niagara Fort een populaire plek waar toeristen doorheen kunnen wandelen tijdens hun bezoek aan de watervallen.
In het begin van de jaren 1800 nam het aantal bezoekers aan de watervallen toe, evenals de vraag naar extra voorzieningen. Hotels, resorts en andere toeristische attracties begonnen te ontstaan aan de Canadese kant van de Niagara Falls, terwijl aan de Amerikaanse kant fabrieken en molens werden gebouwd, aldus New York Waterfalls.
Het gebied bouwde zich snel op. De eerste door mensen aangedreven veerboot werd in 1820 geopend om passagiers over de Niagara Gorge te vervoeren. Het Niagara Falls Museum opende in 1827, en de Maid of the Mist opende in 1846 om passagiers, vee en vracht over de kloof te vervoeren. De eerste hangbrug werd in 1848 geopend, een spooruitbreiding bracht in 1854 stoommachines naar de watervallen, en in 1855 werd een hangbrug geopend om treinen door de kloof te laten rijden. Een kanaal om water van de rivier af te leiden naar elektriciteitscentrales werd gebouwd in 1861, en de eerste elektrische tram begon te rijden in 1887.
Niagara Falls diende ook als een deel van de Underground Railroad in het midden van de jaren 1800, volgens Niagara Falls Underground Railroad Heritage Area. Veel bewoners waren anti-slavernij en maakten deel uit van een gevestigd netwerk in het gebied om ontsnapte slaven te helpen. Veel hotels in het gebied boden werkgelegenheid aan de groeiende Afro-Amerikaanse bevolking, waaronder een groot aantal van hen die onlangs aan de slavernij waren ontsnapt.
Volgens Niagara Falls State Park werd het Niagara Reservation, dat de Niagara Falls omvat, in 1885 opgericht als het eerste staatspark in de Verenigde Staten. Het park beslaat meer dan 400 hectare, waarvan ongeveer 140 hectare onder water.
Nikola Tesla en George Westinghouse ontwierpen en bouwden in 1895 de eerste waterkrachtcentrale ter wereld, die schone elektriciteit naar de groeiende omgeving bracht, volgens de Tesla Memorial Society of New York. Volgens de Buffalo Library werd de stroom zelfs binnen een jaar naar Buffalo, New York, getransporteerd.
De steden Niagara Falls in New York en in Ontario werden respectievelijk in 1892 en 1903 ingelijfd, volgens New York Waterfalls.
De gebieden aan zowel de Amerikaanse als Canadese kant van de Niagara Falls zijn voortdurend volgebouwd en zijn grotendeels gebouwd op toerisme. Tegenwoordig bezoeken ongeveer 12 miljoen bezoekers de watervallen per jaar, volgens Niagara Falls Canada.
Stunts
Vanaf de eerste geplande en vastgelegde toeristische stunt in 1827 hebben tientallen mensen geprobeerd geschiedenis te schrijven door over de watervallen te gaan of door deze op een onconventionele manier over te steken. Sommigen zijn in hun pogingen geslaagd, maar, helaas, anderen niet.
De eerste bekende stunt werd in 1827 georganiseerd door William Forsyth van het Pavilion Hotel. Hij versierde een boot als een piratenschip en zette een aantal dieren aan boord – waaronder een bizon, twee beren, twee wasberen, een hond en een gans – en stuurde die over de watervallen, aldus New York Waterfalls. De twee beren ontsnapten voordat de boot over de watervallen ging, maar de rest ging met de boot over de watervallen naar beneden.
De eerste persoon die van de watervallen sprong was Sam Patch (ook bekend als de Yankee Leaper) in 1829 toen hij 85 voet (26 meter) naar beneden dook bij de Horseshoe Falls. Hij overleefde de duik, evenals een andere de week daarop van een hoogte van 135 voet (41 m).
Charles Blondin was de eerste die in 1859 op een koord over de kloof liep, volgens New York Waterfalls. Hij liep in ongeveer 20 minuten over een 335 m lang koord dat zich op een hoogte van 49 m boven de kloof net voorbij de watervallen bevond. Daarna deed hij nog vele andere stunts, waaronder geblinddoekt koorddansen en een kruiwagen naar de overkant duwen.
De Italiaanse koorddanseres Maria Spelterini was de eerste en nog steeds de enige vrouw die in 1876 op een koord over de kloof liep. Ze herhaalde haar stunt geblinddoekt, met manden aan haar voeten, en zelfs een keer met gebonden handen en voeten, aldus New York Waterfalls.
Kapitein Matthew Webb was de eerste die in 1883 probeerde zonder hulpmiddelen de Whirlpool stroomversnellingen over te zwemmen. Helaas, volgens New York Waterfalls, haalde hij het niet en zijn lichaam werd een paar dagen later gevonden.
Annie Edson Taylor, een onderwijzeres uit Michigan, was de eerste persoon die in 1901 in een ton over de watervallen ging, volgens New York Waterfalls. Ze overleefde het met lichte verwondingen.
In 1951, kort na een andere mislukte poging om over de watervallen te gaan, maakte de regering van Ontario elk stuntelen binnen de grenzen van het park illegaal. Dit decreet heeft de enkeling er echter niet van weerhouden om op de een of andere manier over de watervallen te gaan of deze over te steken.