PapiermappenEdit
Bij het optimaal bewaren van foto’s wordt elke foto in een individueel mapje van gebufferd, of zuurvrij, papier geplaatst. Mapjes van gebufferd papier zijn vooral aan te bevelen wanneer een foto eerder is opgeplakt op materiaal van slechte kwaliteit of met een kleefstof die nog meer zuurvorming tot gevolg heeft. Bewaar foto’s van 8×10 inch of kleiner verticaal langs de lange zijde van de foto in de map van gebufferd papier, in een grotere archiefdoos, en voorzie elke map van een etiket met relevante informatie om de map te identificeren. De stevige aard van de map beschermt de foto tegen inzakken of kreuken, zolang de doos niet te dicht op elkaar is gepakt of te weinig is gevuld. Map grotere foto’s of broze foto’s plat gestapeld in archiefdozen met andere materialen van vergelijkbare grootte.
Polyester omhulselsEdit
De meest stabiele van de kunststoffen die worden gebruikt voor het conserveren van foto’s, polyester, genereert geen schadelijke chemische elementen, maar het heeft ook geen vermogen om zuren te absorberen die door de foto zelf worden gegenereerd. Polyester hoezen en inkapseling zijn geprezen voor hun vermogen om de foto te beschermen tegen vocht en milieuvervuiling, door de reactie tussen het voorwerp en de atmosfeer te vertragen. Dit is waar, maar het polyester houdt deze elementen net zo vaak vast naast het materiaal dat het moet beschermen. Dit is vooral riskant in een opslagomgeving met drastische schommelingen in vochtigheid of temperatuur, wat kan leiden tot ferrotyping, oftewel het vastkleven van de foto aan het plastic. Foto’s die in polyester zijn ingepakt of ingekapseld, kunnen niet verticaal in dozen worden bewaard, omdat ze dan in de doos naast elkaar schuiven, buigen en vouwen, en de archivaris niet rechtstreeks op het polyester kan schrijven om de foto te identificeren. Daarom moeten de met polyester beschermde foto’s horizontaal in een doos worden gestapeld of in een drieringenband worden ingebonden. Als de foto’s horizontaal in een platte doos worden gestapeld, zijn ze veel minder gemakkelijk toegankelijk, en in ordners worden drie zijden van de foto blootgesteld aan de inwerking van licht en wordt de foto aan beide zijden niet gelijkmatig ondersteund, waardoor de foto in de ordner gaat inzakken en buigen. Het plastic dat voor de omhulsels wordt gebruikt, is zo wrijvingsloos mogelijk vervaardigd om te voorkomen dat foto’s tijdens het inbrengen in de omhulsels krassen oplopen. Helaas genereert de gladde aard van de omhulling een opeenhoping van statische elektriciteit, die stof- en pluisdeeltjes aantrekt. De statische elektriciteit kan het stof ook naar de binnenkant van de hoes trekken, waar het krassen op de foto kan veroorzaken. Evenzo kunnen de bestanddelen die helpen bij het inbrengen van de foto, de zogenaamde slipmiddelen, afbreken en van het plastic op de foto overgaan, waar zij als een olieachtige film neerslaan en nog meer pluisjes en stof aantrekken. Op dit moment bestaat er geen test om de langetermijneffecten van deze bestanddelen op foto’s te evalueren. Bovendien kunnen in de plastic hoesjes knikken of vouwen in het oppervlak ontstaan, waardoor de emulsie tijdens het hanteren wordt weggekrast.
Behandeling en verzorgingEdit
Het is het beste om foto’s plat op tafel te laten liggen als u ze bekijkt. Pak hem niet op uit een hoek, of zelfs van twee kanten en houd hem op ooghoogte. Elke buiging van de foto, al is het maar een klein beetje, kan de emulsie afbreken. Het feit dat een foto in plastic is verpakt, moedigt gebruikers aan de foto op te pakken; gebruikers hebben de neiging foto’s die in plastic zijn verpakt minder voorzichtig te behandelen dan foto’s die niet in plastic zijn verpakt, eenvoudigweg omdat zij het gevoel hebben dat de plastic behuizing de foto ondoordringbaar maakt voor elke vorm van verkeerd gebruik. Zolang een foto in zijn mapje zit, hoeft hij niet te worden aangeraakt; haal het mapje uit de doos, leg het plat op tafel en open het mapje. Als de onderzoeker of archivaris om een of andere reden toch de foto zelf moet aanraken, bijvoorbeeld om de verso op teksten te onderzoeken, kan hij of zij handschoenen gebruiken als er een risico lijkt te bestaan door olie of vuil op de handen.