Francesco Redi, (geb. 18 febr. 1626, Arezzo, Italie-dood 1 maart 1697, Pisa), Italiaans arts en dichter die aantoonde dat de aanwezigheid van maden in bederfelijk vlees niet het gevolg is van spontane generatie maar van eitjes die door vliegen op het vlees zijn gelegd.
Hij las in het boek over generatie van William Harvey een speculatie dat ongedierte zoals insecten, wormen en kikkers niet spontaan ontstaan, zoals toen algemeen werd aangenomen, maar uit zaden of eitjes die te klein zijn om te zien. In 1668, in een van de eerste voorbeelden van een biologisch experiment met behoorlijke controles, zette Redi een reeks kolven op met verschillende vleessoorten, de helft van de kolven verzegeld, de andere helft open. Vervolgens herhaalde hij het experiment, maar in plaats van de kolven af te sluiten, bedekte hij ze voor de helft met gaas, zodat er lucht in kon komen. Hoewel het vlees in alle kolven bederf vertoonde, ontdekte hij dat alleen in de open en onbedekte kolven, waarin de vliegen vrijelijk waren binnengedrongen, het vlees maden bevatte. Hoewel hij terecht concludeerde dat de maden afkomstig waren van eitjes die door vliegen op het vlees waren gelegd, geloofde Redi, verrassend genoeg, nog steeds dat het proces van spontane generatie van toepassing was in gevallen zoals galvliegen en darmwormen. Redi is als dichter vooral bekend geworden door zijn Bacco in Toscana (1685; “Bacchus in Toscane”).