In het begin was er oorlog, en de mensen doodden elkaar met stenen en puntige stokken. En de mens keek hiernaar en zei: “Dit is niet goed. We moeten te dicht bij onze vijanden komen voordat we ze kunnen doden”. Dus vond de mens de pijl en boog uit. En hij keek hiernaar en zei: “Dit is goed”. Dus maakte hij het vuurwerk zodat hij kon vieren. Na verloop van tijd keek de mens naar de pijl en boog, en dacht, “dit is goed. Ik kan snel doden van op een afstand. Maar het is nog steeds niet goed genoeg”. Dus bevestigde hij zijn vuurwerk aan zijn pijlen, en merkte dat de pijlen nu veel verder en sneller vlogen. En hij dacht bij zichzelf, “dit is goed”, en ging verder met het verbeteren van het ontwerp, het maken van grotere raketten die verder konden vliegen en meer mensen konden doden.
Op een dag kwam er een man langs die bij zichzelf dacht “Wacht! Raketten vliegen ver en snel, waarom kunnen ze niet iets anders vervoeren dan vernietigingstoestellen?” Dus hij zette een hond op een raket en lanceerde hem in een baan om de aarde. En hij dacht bij zichzelf “Dit is goed! De hond van mijn buren zal me niet langer ’s nachts wakker houden met zijn gekef!” Uiteindelijk kwam de man op een briljant idee. Als hij raketten kan gebruiken om een hond in de ruimte te brengen, waarom dan niet die vervelende vent van drie deuren verder? En dus werden raketten gebruikt om een man in de ruimte te brengen. Maar hij kwam uiteindelijk terug, dus werden er raketten gebruikt om een man op de maan te zetten. Dit hield hem langer weg, maar hij keerde nog steeds binnen korte tijd terug.
Dus de mens dacht na over de situatie, en ging toen over tot het gebruik van raketten om een huis in de ruimte te zetten, waar hij de man dan voor maanden aan een stuk heen kon sturen. En om hem tevreden te houden gaven ze hem allerlei wetenschappelijke experimenten om aan te werken, en stuurden ze hem om de paar weken raketten vol met voedsel. En de mens keek hiernaar en noemde het goed.