Hoe werkt het
Deelnemers springen zonder hulp en gaan met één voet over een vier meter lange horizontale balk.
Alle deelnemers hebben drie pogingen per hoogte, hoewel ze ervoor kunnen kiezen om te “passen”, d.w.z. naar een grotere hoogte te gaan ondanks het feit dat ze de huidige hoogte niet hebben gehaald. Drie opeenvolgende mislukkingen op dezelfde hoogte, of combinatie van hoogtes, leiden tot eliminatie van een deelnemer.
Als deelnemers gelijk staan op dezelfde hoogte, zal de winnaar de minste mislukkingen hebben gehad op die hoogte. Als de concurrenten nog steeds gelijk staan, zal de winnaar de minste fouten hebben gehad over de gehele competitie. Daarna beslist een barrage over de winnaar.
Geschiedenis
Hoogspringwedstrijden waren populair in Schotland in het begin van de 19de eeuw, en het evenement werd opgenomen in de eerste moderne Olympische Spelen in 1896.
Van de veldwedstrijden heeft het hoogspringen misschien wel de meest radicale veranderingen van techniek ondergaan. De Eastern Cut-off, Western Roll en Straddle zijn methodes die vroeger door de wereldelite werden gebruikt. De Fosbury Flop, waarbij de springer met zijn rug naar de lat gaat en die mogelijk werd door de invoering van schuimrubberen landingsbedden in het begin van de jaren zestig en die populair werd gemaakt door de Olympisch kampioen van 1968 Dick Fosbury, is nu echter bij uitstek geschikt.
Wist U DAT
In 1956 en 1957 werden door veel topspringers opgebouwde schoenen gebruikt, met zolen tot vijf centimeter. Yuriy Stepanov uit de Sovjet-Unie versloeg in 1957 met dergelijk schoeisel de toenmalige wereldrecordhoogte van 2,16 m, maar de IAAF verbood deze schoenen het jaar daarop.
Gouden standaard
Ruth Beitia werd de eerste Spaanse Olympische atletiekgoudwinnares voor vrouwen, en de oudste eventwinnares, toen ze won op de Olympische Spelen van Rio 2016.