How Racial Stereotypes in Popular Media Affect People – and What Hollywood Can Do to Become More Inclusive

author
5 minutes, 21 seconds Read

In 2015 consumeerde de gemiddelde inwoner van de V.S. ongeveer 15,5 uur per dag traditionele en digitale media. In datzelfde jaar consumeerden acht- tot twaalfjarige kinderen gemiddeld zes uur media per dag en tieners negen uur. Deze verbijsterende hoeveelheid mediaconsumptie bepaalt hoe de inwoners van de VS de wereld zien, en raciale beelden in de media hebben cumulatieve effecten op de samenleving. Vaak bevooroordeelde mediaportretten van raciale groepen kunnen niet worden afgedaan als louter entertainment, vooral niet als hun impact op de jeugd serieus wordt genomen.

Schade door portrettering van raciale en etnische minderheden in de media

Onderzoekers hebben ontdekt dat langdurige blootstelling aan televisie een afname van het gevoel van eigenwaarde voorspelt voor alle meisjes en voor zwarte jongens, maar een toename van het gevoel van eigenwaarde voor blanke jongens. Deze verschillen correleren met de raciale en genderpraktijken in Hollywood, waarin voornamelijk blanke mannen als helden worden gecast, terwijl andere groepen worden uitgewist of ondergeschikt gemaakt als schurken, sidekicks en seksuele objecten. Studies tonen ook aan hoe mediabeelden van inheemse Amerikaanse mascottes het gevoel van eigenwaarde verlagen en de gemoedstoestand beïnvloeden van inheemse Amerikaanse adolescenten en jonge volwassenen (die lijden aan hoge zelfmoordcijfers).

Afgezien van specifieke effecten op bepaalde groepen kijkers, kunnen raciale beelden verpakt als entertainment de manier waarop alle kijkers mensen begrijpen en categoriseren scheef trekken. Populaire media kunnen een negatieve invloed hebben op het beeld dat blanken hebben van gekleurde mensen en raciale stereotypen in film en televisie kunnen reeds bestaande racistische angsten verergeren. Uit één studie blijkt dat de weergave van non-verbale kenmerken van gekleurde mensen in populaire media, waaronder gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal, van invloed is op raciale vooroordelen bij blanke kijkers.

Wanneer er een gebrek aan contact is tussen raciale groepen, hebben mensen de neiging om te vertrouwen op stereotypen in de media om ideeën te formuleren over mensen buiten hun eigen ras. Zo kunnen stereotiepe voorstellingen van Latino’s in de media ertoe leiden dat het publiek immigratie associeert met meer werkloosheid en criminaliteit. Bovendien kan de neiging van de media om raciale mispercepties aan te wakkeren bijdragen tot publieke steun voor hardere straffen voor mensen van kleur.

Hoe Hollywood krachtige corrigerende maatregelen kan nemen

Diversiteit mag dan een modewoord zijn in Hollywood, maar de volledige participatie van mensen van kleur blijft achter bij die van blanke mannen. Hollywood heeft betere strategieën nodig. Studio’s kunnen werken aan het diversifiëren van de werkgelegenheid en de inhoud van Hollywood door verantwoordelijkheidsstructuren op te zetten, waaronder specifieke commissies, staffuncties en aanwervingsplannen die zijn gewijd aan het vergroten van de vertegenwoordiging van gekleurde mensen. Onderzoek toont aan dat dit de rassendiversiteit op de werkvloer kan bevorderen, met name op managementniveau.

Hollywood zou personeelsleden moeten aannemen die een staat van dienst hebben op het gebied van het creëren van inhoud voor mensen van kleur en het casten van hen in gevarieerde en complexe rollen. De meeste bedrijven maken gebruik van professionele recruiters, en Hollywood zou hetzelfde moeten doen in alle rangen. Elke studio en elk netwerk zou minstens één vaste recruiter voor divers talent achter de schermen moeten hebben en één vaste castingdirector die getraind is in het vinden van gekleurde acteurs en in antiracistische praktijken. Zij moeten ervaring hebben met het werken met en werven van diverse bevolkingsgroepen.

Studio’s moeten doelen stellen voor het werven van gekleurde mensen – zowel in zichtbare als achter de schermen posities – in overeenstemming met hun aandeel in de bevolking van de VS. Onderzoek toont aan dat het stellen van specifieke aannamedoelstellingen gericht op het vergroten van het aantal gekleurde mensen een van de meest effectieve manieren is om werkplekken te diversifiëren. Om het aantal mensen van kleur in de pijplijn te verhogen, zou nieuwe aanwerving halfjaarlijks of zelfs driemaandelijks moeten plaatsvinden. Hoewel veel netwerken diversiteitsprogramma’s en showcases organiseren voor acteurs, schrijvers en regisseurs uit ondervertegenwoordigde groepen, zouden netwerken verder kunnen gaan en een deel van de banen reserveren voor ondervertegenwoordigde groepen.

De huidige diversiteitsprogramma’s behoeven verbetering, omdat de meeste diversiteitsschrijvers uit hun shows worden ontslagen nadat ze zijn aangenomen om aan de quota te voldoen. Studio’s moeten dergelijke aanwervingen begeleiden, opleiden en een langere proefperiode bieden, zoals ze dat voor elke andere gewaardeerde werknemer zouden doen. Met andere woorden, studio’s en tv-netwerken moeten de uitbreiding van hun gekleurde medewerkers voldoende waarderen om hen ook na de eerste aanwervingsperiode te ondersteunen. Bovendien moeten studio’s en netwerken de naam “diversity hire” heroverwegen, omdat een stigma van lagere kwalificaties of gratis arbeid vaak wordt geassocieerd met dergelijke labels.

Naast werving, moeten netwerken en studio’s zich richten op retentie. Zij moeten netwerken en mentoring programma’s voor mensen van kleur, die onderzoek toont aan dat een positief effect op retentie hebben. Zij moeten nieuw aangeworven gekleurde mensen koppelen aan belangrijke ervaren mensen. Deze praktijk bestaat al; ABC heeft bijvoorbeeld Shonda Rhimes, die geen televisie-ervaring had voor haar eerste show, Grey’s Anatomy, laten koppelen aan de meer ervaren James Parriott. Deze praktijk zou in alle rangen en standen kunnen worden ingevoerd, omdat dergelijke koppelingen niet alleen de binnenkomende gekleurde mensen ten goede komen in termen van opleiding en mentorschap, maar ook de veteranen, die worden blootgesteld aan frisse perspectieven en nieuwe ideeën.

Door inclusieve sociale netwerken te genereren, zou Hollywood meer talent van kleur aantrekken en vasthouden. Chris Rock schrijft zijn eigen succes toe aan de hulp van gevestigde zwarte acteurs, zoals Eddie Murphy, Keenen Ivory Wayans, en Arsenio Hall, die “kansen” op hem namen. Hij helpt op zijn beurt andere zwarte acteurs te ontwikkelen, zoals Leslie Jones. Meer gekleurde mensen op sleutelposities en in de pijplijn zal de raciale inclusie in de industrie helpen versnellen.

In een wereld die steeds diverser van ras wordt, is het vermogen van Hollywood om verschillende raciale en etnische groepen op te nemen van cruciaal belang. Industrieleiders moeten verantwoordelijkheid nemen voor diversiteitsproblemen, en blanke elites moeten tekortkomingen niet verbergen achter een façade van kleurenblinde tolerantie. Demografische veranderingen en een steeds groter wordende internationale kassa zullen Hollywood onder druk zetten om te diversifiëren, maar niet noodzakelijk om de al lang bestaande raciaal relevante barrières te slechten – tenzij er meer gecoördineerde inspanningen worden geleverd. Zoals Viola Davis verklaarde in haar 2015 Emmy award acceptatie toespraak: “Als ze bestaan in het leven, dan moeten we het zien op tv. We zouden het op het podium of op het scherm moeten zien. Zoveel mensen zijn er zijn zoveel verhalen die verteld zouden moeten worden.”

Similar Posts

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.