Het bezoek aan Davida vorig weekend in Las Vegas was een van de beste spontane beslissingen die ik ooit heb genomen.
Ik had zoveel lol met haar. We hebben veel gelachen, rondgewandeld in Las Vegas, en lekker gegeten en niet de rotzooi van Heart Attack Grill. En ja, zoals een aantal van jullie me hebben gevraagd, er was wat romantiek bij betrokken. Sorry, dames, er is iemand aan de andere kant van het land die een nieuwe bijnaam heeft: Vriendin van de Pizzle.
Hoe dan ook, je bent hier om te zien hoe ik mezelf mogelijk om zeep help met mijn dieet voordat ik haar weer zie, dus laten we doorgaan met mijn gebruikelijke shitshow.
Toen ik op de middelbare school zat, had ik een zomerbaantje in de schoenenwinkel van de vader van mijn beste vriend.
Als je in de meeste winkels werkt, heb je te maken met veel dozen, pakjes en pakjes pinda’s. Op een dag liep een van de andere werknemers naar me toe met een pinda, keek me recht in de ogen en at hem op.
Ik keek hem aan en zei: “Neem je me in de maling?”
Hij zei: “Probeer maar eens!”
Ik stopte voorzichtig een pinda in mijn mond en tot mijn verbazing loste hij vrijwel meteen op. Het smaakte niet naar veel, afgezien van een beetje zetmeel. Blijkt dat ze in feite gemaakt zijn van maïszetmeel. Ik at er die zomer veel, recht uit de doos. En kijk waar ik nu ben. Ik ben de grootste voedsel schrijver die ooit op deze planeet rondliep. Dat zegt niet veel.
Dus ik zei tegen mezelf, “Dannis Ree, gezwollen Cheetos zijn een echt goed tussendoortje als je eigenlijk een zoute kaasbom in je gat wilt. Maar ze zijn onmogelijk om thuis te maken. Denk je dat je deze verpakkingspinda’s kunt gebruiken om een eigenzinnige versie te maken die aspirant-mamabloggers kunnen gebruiken om hun strontkinderen te vergiftigen?”
Het antwoord is ja. Mijn recepten kunnen iedereen vergiftigen. Behalve voor mij. Ik ben de Raspoetin onder de foodbloggers.
Voor het experiment van vandaag heb ik een grote zak Eco-Flow maïszetmeelkorrels, Kraft Macaroni and Cheese, Kernel Seasons Nacho Cheese-poeder en zuiver mononatriumglutamaat (MSG) gekocht.
Je kunt een grote zak Eco-Flow Maïszetmeel Pellets kopen op plaatsen zoals The Container Store voor ongeveer vijf dollar. Omdat ik geen zin had om de grote zak mee te nemen in het openbaar vervoer, heb ik Uber gebeld voor een chauffeur.
“Hey, man,” zei hij. “Are you moving?”
Ik keek hem met enige verwarring aan, totdat ik me realiseerde wat er in de gigantische tas naast me zat.
“Nee,” zei ik lachend. “Dit is voor mijn foodblog. Ik probeer puffy Cheetos thuis te maken. ” Ik bedoel, kom op. Het was duidelijk waar ik ze voor ging gebruiken.
“Meen je dat?” vroeg hij, terwijl hij me wantrouwig aankeek. Ik stopte er een in mijn mond en at het op. Toen gaf ik hem er een en hij nam voorzichtig een hap.
“Huh,” zei hij. “Het smaakt als een Japanse rijstcracker.”
Ik zou waarschijnlijk zeggen dat het laten eten van pinda’s door een volslagen vreemde een van de grootste prestaties van mijn leven is.
Hoewel het niet precies dezelfde poepvormige lekkernij is, zijn biologisch afbreekbare pindanetjes niet ver verwijderd van gezwollen Cheetos.
Plus, deze pindanetjes zijn gemaakt van maïs, net als Cheetos – maar alleen met zetmeel en niet met maïsmeel.
Als je me niet gelooft, deze dingen lossen echt op in water.
Ik heb ze ongeveer een minuut laten zitten en één keer rondgedraaid.
Het resultaat ziet eruit als uiteengevallen toiletpapier.
Als je het nog langer laat zitten, lossen ze bijna helemaal op. Wordt je verondersteld deze dingen op te eten? Nee. Heeft me dat ooit tegengehouden? Nee. Ze zijn technisch niet giftig, maar dat is stoepkrijt ook. Maar dat bewaar ik voor een andere dag, als ik echt dartel ben en weinig calcium heb.
Om het knapperige en toch lichte van de Cheetos na te bootsen, besloot ik de pinda’s te frituren met plantaardige olie.
Ik heb geen frituurpan, want als ik die had, zou ik potloden of zo proberen te frituren en mijn hele flatgebouw met mij erin verbranden. Het zou geen groot verlies voor de wereld zijn, want in het algemeen zijn schrijvers van voedingsmiddelen vrij nutteloos als je erover nadenkt. We schrijven over calorieën die de volgende dag uit onze reet worden geperst. Zoals ik al eerder heb gezegd, neem een eetschrijver nooit te serieus. We maken gewoon reclame voor een levensstijl die jij denkt te willen.
Ik doe duidelijk goed werk met de mijne.
Het bakken van pinda’s is niet erg gemakkelijk.
Deze kleine herrieschoppers drijven en flippen niet. Elke keer als ik probeerde een pinda om te draaien, rolde hij gewoon weer terug, met de gebakken kant naar beneden, omdat hij via de onderkant olie had opgezogen. Mensen raken geïrriteerd door mijn onophoudelijke grappen over je moeder, maar als ik er hier een zou invoegen, zou ik het waarschijnlijk ook hebben over haar bovennatuurlijke vermogen om olie op te zuigen via haar onderkant.
Ik denk dat ik me vanaf nu op je vader richt. Vaders krijgen gewoon niet genoeg olie over hun billen.
Als smaakmaker heb ik twee soorten kaaspoeder gekocht.
Een daarvan was nacho-kaaspoeder dat je thuis op popcorn kunt strooien, van een bedrijf dat Kernel Season’s heet. Het wordt geleverd in een shaker voor infantiele smaakpapillen die niet tegen de gewone smaak van popcorn kunnen.
Als je gefrituurde items met kruiden bestrijkt, moet je dat meteen doen nadat ze uit de olie komen, anders blijft de kruiden niet kleven.
Als je gefrituurde pakpinda’s met in de winkel gekocht nachokaaspoeder bestrijkt, zou ik me echt niet te veel zorgen maken over de juiste techniek.
Zowel Harvey als Mr Bee werden een beetje boos dat mijn blog experimenten zover waren gekomen.
Zoals je kunt zien, heb ik de pinda’s heel goed gefrituurd, want ze zien er precies uit als Cheetos, als Cheetos kleine gefrituurde hondendrollen waren. De textuur was niet helemaal verkeerd, maar pinda’s zuigen een ton olie op (gezien het feit dat ze eigenlijk luchtsponzen zijn, is dat geen grote verrassing).
Gepofte maïszetmeel brandt heel gemakkelijk, waardoor elke hap scherp smaakt, en nacho kaaspoeder smaakt helemaal niet naar Cheetos – het is gekruid met dingen zoals gedehydrateerde knoflook en ui, en uiteindelijk smaakt het iets meer naar Doritos dan Cheetos, maar het feit dat de soesjes verbrand waren, deed echt afbreuk aan de hele gefrituurde verpakking pinda ervaring.
Ik vroeg mezelf af waarom ik dit opnieuw probeerde en ik had geen goed antwoord.
Omdat de frituurmethode niet zo goed werkte, besloot ik de pinda’s vervolgens in de pan te bakken, voor een lichtere textuur.
Net als bij de frituurmethode bleven de pinda’s omrollen, met de zware kant naar beneden, zodat slechts één kant gebakken werd, hoe hard ik de pan ook probeerde te schudden.
In plaats van popcornkruiden te gebruiken, besloot ik dit keer Kraft Macaroni and Cheese-poeder te gebruiken.
Nadat ik er een heleboel van had opgesnoven, realiseerde ik me dat Kraft Macaroni and Cheese-poeder helemaal niet zo naar kaas smaakt. Het smaakt naar een zoutig vaag zuivelproduct dat van je vaders harige kont afkomt.
Zinnen als die laatste maken van mij al snel een legende.
Kraft Macaroni and Cheese poeder blijft niet zo goed aan pakpinda’s plakken.
Dit zijn echt interessante levenslessen. Het is soms erg moeilijk om dit soort dingen persoonlijk aan mensen uit te leggen. Iedereen kijkt me met afgrijzen aan als ik vertel dat ik een biefstuk in mijn droger probeerde te bereiden.
De kleur kwam een stuk dichter bij de werkelijkheid.
Smaaktechnisch? Het was nog steeds een beetje anders. Cheetos hebben zo’n aparte smaak dat het moeilijk is om de smaak na te maken van goedkope winkel-gekochte hacks. Kraft Macaroni en Cheese poeder is als een wazige herinnering aan kaas als de Apocalyps zou gebeuren en kaas niet meer zou bestaan.
De sleutel tot puffy Cheetos, heb ik gevonden, ligt in de textuur. Terwijl pan-frituren de verpakking pinda’s niet helemaal nagel het, de textuur was veel dichter. De buitenste textuur had de juiste knapperigheid in een dunne schil, en de binnenkant bleef zacht, maar ik had het gevoel dat was ongeveer zo dicht als ik zou krijgen.
Om de zelfgemaakte gepofte Cheetos die echt verslavende smaak te geven, besloot ik het macaroni kaaspoeder te kruiden met een dosis pure MSG.
Het staat in de winkel niet op het etiket als MSG, maar je kunt mononatriumglutamaat in feite kopen in shakers bij het zout in de supermarkt. Ik kocht McCormick’s Accent Flavor Enhancer, en ondanks wat iedereen zegt, is er geen bewezen verband tussen MSG en gezondheidscomplicaties.
Na het bakken van een andere partij pinda’s, mengde ik de nacho kaas met Kraft Macaroni and Cheese poeder en MSG, en gooide alles goed door elkaar.
Jouw vader is ook erg goed in dingen door elkaar gooien. Vooral salades. Hij geeft de voorkeur aan gemengde greens zoals rucola en baby boerenkool, maar hij is uitstekend met buttholes. Ik wed dat jullie nu spijt hebben van het klagen over de grappen van de moeder.
Het poedermengsel plakte weer niet zo goed, maar na meerdere batches van gebakken pinda’s in plantaardige olie, kon het me niets meer schelen. Voornamelijk over het leven in het algemeen.
Het eindproduct kwam denk ik het dichtst in de buurt van het maken van zelfgemaakte Cheetos (met uitzondering van de pinda’s).
Ik weet dat de foto naakte pinda’s lijkt te tonen, maar ze bleven omrollen, zelfs op de plaat. De onderkant van de namaak Cheetos waren daadwerkelijk bedekt met het zoute kaasmengsel, althans zo goed als kon worden verwacht. Was het super nauwkeurig? Niet echt – maar het was dichterbij dan mijn laatste pogingen. Een combinatie van generische kaas samen met gekruid nachopoeder en extra mononatriumglutamaat hielp me dichter bij de heilige graal van sponzige, knapperige Cheetos. De textuur was nog ver te zoeken, maar ik deed wat ik kon. Ik bedoel, kom op. Ik probeerde te koken met biologisch afbreekbare verpakkingsmaterialen die niet bedoeld zijn om op te eten.
Ik was nog steeds teleurgesteld, maar ach. Uiteindelijk zal de zon een supernova worden en alle sporen van de aarde wegblazen, samen met deze blog.
Doe jezelf een plezier en eet in plaats daarvan de verslavende puffy Cheetos.
Braad geen verpakkingsmateriaal en smeer het niet in met iets dat als “kaasproduct” wordt bestempeld. In plaats daarvan, begin een gesprek met iemand aan de andere kant van het land. Besluit dat je ze leuk vindt, ga dan spontaan op bezoek, alsof je in een twee romantische film zit met Joseph Gordon Leavitt en Zooey Deschanel in de hoofdrol. Heb de beste tijd van je leven. Keer ademloos en vol angst terug naar huis.
Dan kun je beginnen met het bakken van pinda’s.
