De bomopruimingsoperaties werden geleid door munitietechnici en munitietechnische officieren van 321 EOD, en werden opgeleid in het Felix Centre van de Legerschool voor munitie.
IsraëlEdit
IED’s zijn gebruikt bij vele aanslagen van Palestijnen tegen Israëli’s en worden nog steeds gebruikt bij recente aanslagen.
LibanonEdit
Het Libanese Nationale Verzetsfront, het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina, andere verzetsgroepen in Libanon, en later Hezbollah, maakten uitgebreid gebruik van IED’s om weerstand te bieden aan de Israëlische troepen na de invasie van Israël in Libanon in 1982. Israël trok zich in 1985 terug uit Beiroet, Noord-Libanon en de Libanonberg, maar behield zijn bezetting van Zuid-Libanon. Hezbollah gebruikte regelmatig IED’s om Israëlische strijdkrachten in dit gebied aan te vallen tot aan de Israëlische terugtrekking en de bevrijding van Libanon in mei 2000.
Een zo’n bom doodde de Israëlische brigadegeneraal Erez Gerstein op 28 februari 1999, de hoogstgeplaatste Israëliër die in Libanon omkwam sinds de dood van Yekutiel Adam in 1982.
Ook in de Libanonoorlog van 2006 werd een Merkava Mark II tank geraakt door een vooraf geplaatste Hezbollah IED, waarbij alle 4 IDF militairen aan boord omkwamen, de eerste van twee IED’s die een Merkava tank beschadigden.
LibiëEdit
Zelfgemaakte IED’s worden veelvuldig gebruikt tijdens het geweld na de burgeroorlog in Libië, meestal in de stad Benghazi tegen politiebureaus, auto’s of buitenlandse ambassades.
NepalEdit
IED’s werden ook op grote schaal gebruikt in de tien jaar durende burgeroorlog van de maoïsten in Nepal, variërend van die gekocht van illegale groepen in India en China, tot zelfgemaakte apparaten. Typisch gebruikte apparaten waren snelkookpanbommen, busbommen, pijpbommen, emmerbommen, enz. De bommen werden meer gebruikt om de stadsbevolking te terroriseren dan om dodelijke slachtoffers te maken en werden geplaatst voor regeringskantoren, op straathoeken of langs wegen. De zelfgemaakte IED’s waren hoofdzakelijk verantwoordelijk voor de vernietiging van de meeste structuren die het doelwit waren van de maoïsten en hielpen in hoge mate bij het verspreiden van terreur onder het publiek.
NigeriaEdit
Boko Haram maken gebruik van IED’s tijdens hun opstand.
PakistanEdit
Taliban en andere opstandige groepen gebruiken IED’s tegen politie, militairen, veiligheidstroepen, en burgerdoelen.
RuslandEdit
IED’s zijn ook populair geweest in Tsjetsjenië, waar Russische troepen in gevecht waren met rebellenelementen. Hoewel hierover geen concrete statistieken beschikbaar zijn, zijn bommen verantwoordelijk geweest voor veel Russische doden in zowel de Eerste Tsjetsjeense Oorlog (1994-1996) als de Tweede (1999-2009).
SomaliëEdit
Al Shabaab maakt gebruik van IED’s tijdens de Somalische burgeroorlog.
SyriëEdit
Veroverde IED’s uit een cache achtergelaten door de Islamitische Staat van Irak en de Levant, Syrië, 26 januari 2019
Tijdens de Syrische burgeroorlog gebruikten militante opstandelingen IED’s om bussen, auto’s, vrachtwagens, tanks en militaire konvooien aan te vallen. Daarnaast heeft de Syrische luchtmacht vatbommen gebruikt om doelen in steden en andere gebieden aan te vallen. Dergelijke vatbommen bestaan uit vaten gevuld met hoge explosieven, olie en granaatscherven, en worden gedropt vanuit helikopters.
Naast mijnen en IED’s heeft ISIL in Syrië ook VBIED’s gebruikt, onder meer tijdens de zelfmoordaanslag op een auto in Aleppo in 2017.
Verenigde StatenEdit
Bij de bomaanslag in Oklahoma City in 1995 bouwden Timothy McVeigh en Terry Nichols een IED met ammoniumnitraatmeststof, nitromethaan en gestolen commerciële explosieven in een gehuurde vrachtwagen, waarbij zandzakken werden gebruikt om de explosieve kracht in de gewenste richting te concentreren. McVeigh bracht het tot ontploffing naast het Alfred P. Murrah Federal Building, waarbij 168 mensen omkwamen, onder wie 19 kinderen.
Schoolleerlingen Eric Harris en Dylan Klebold gebruikten meerdere IED’s tijdens het bloedbad op de Columbine High School op 20 april 1999, waaronder twee grote propaanbommen die in de cafetaria werden geplaatst en krachtig genoeg waren om iedereen in de ruimte te doden of te verwonden, samen met pijpbommen, molotovcocktails, en ook twee autobommen, bedoeld om de eerste hulpverleners en nieuwsverslaggevers aan te vallen die reageerden op de eerste bomaanslag. Beide propaanbommen en beide autobommen kwamen niet goed tot ontploffing. Vervolgens schoten ze 13 mensen dood voordat ze zelfmoord pleegden. Als alle bommen waren ontploft, hadden er honderden doden kunnen vallen in het bloedbad, maar niemand raakte gewond door een van de explosieven tijdens het bloedbad. Het tweetal had gepland om het aantal doden tijdens de bomaanslag in Oklahoma City vier jaar eerder te overtreffen.
In januari 2011 werd een gevormde pijpbom ontdekt en onschadelijk gemaakt tijdens een Martin Luther King Jr. herdenkingsmars in Spokane, Washington. De FBI zei dat de bom speciaal was ontworpen om zoveel mogelijk schade aan te richten, aangezien het explosief volgens de Los Angeles Times was verpakt met visgewichten bedekt met rattengif, en mogelijk racistisch gemotiveerd was. Niemand raakte gewond tijdens het evenement.
Op 15 april 2013, toen de jaarlijkse Boston Marathon race werd afgesloten, werden twee bommen ontploft seconden na elkaar dicht bij de finishlijn. De eerste reactie van de FBI wees op verdenking van IED-drukkookpanbommen.
Op 17-19 september 2016 vonden verschillende explosies plaats in Manhattan en New Jersey. De bronnen van de explosies bleken allemaal IED’s van verschillende typen te zijn, zoals snelkookpanbommen en pijpbommen.
Veel IED-gerelateerde arrestaties worden elk jaar verricht in omstandigheden waarin het complot werd verijdeld voordat het apparaat werd ingezet, of het apparaat ontplofte maar niemand gewond raakte.
OekraïneEdit
IED’s zijn in gebruik in de voortdurende oorlog in Donbass en zijn daar ook gebruikt voor moordaanslagen.
VietnamEdit
IED’s werden tijdens de Vietnamoorlog door de Viet Cong gebruikt tegen voertuigen te land en op rivieren, alsmede tegen personeel. Ze werden meestal gebouwd met materiaal van niet-ontplofte Amerikaanse munitie. Drieëndertig procent van de Amerikaanse slachtoffers in Vietnam en achtentwintig procent van de doden werden officieel toegeschreven aan mijnen; deze cijfers omvatten verliezen veroorzaakt door zowel IED’s als commercieel vervaardigde mijnen.
De granaat in een blik was een eenvoudige en effectieve boobytrap. Een handgranaat waarvan de veiligheidspin was verwijderd en de veiligheidshendel was samengedrukt, werd in een houder zoals een blikje geplaatst, met een touwtje of struikeldraad aan de granaat bevestigd. Het blikje werd op zijn plaats gehouden en het touw werd over een pad of deuropening gespannen en stevig vastgebonden. Als alternatief kon het touw ook aan het bewegende deel van een deur of poort worden bevestigd. Wanneer de granaat uit het blik werd getrokken door een persoon of voertuig dat spanning op het koord uitoefende, liet de veerbelaste veiligheidshendel los en ontplofte de granaat.
De elastiekjesgranaat was een andere boobytrap. Om dit apparaat te maken, wikkelde een Viet Cong guerrilla een sterke rubberen band rond de veerbelaste veiligheidshendel van een handgranaat en verwijderde de pin. De granaat werd dan verborgen in een hut. Amerikaanse en Zuid-Vietnamese soldaten staken regelmatig hutten in brand om te voorkomen dat ze opnieuw zouden worden bewoond, of om schuttersputten en tunnelingangen bloot te leggen, die vaak in deze structuren waren verborgen. Wanneer een hut met een boobytrap in brand werd gestoken, smolt het elastiekje van de granaat, waardoor de veiligheidshendel vrijkwam en de hut werd opgeblazen. Dit verwondde de soldaten vaak met brandende bamboe en metalen fragmenten. Deze boobytrap werd ook gebruikt om voertuigen te vernietigen wanneer de aangepaste granaat in de brandstoftank werd geplaatst. Het elastiekje werd door de chemische werking van de brandstof weggevreten, waardoor de veiligheidshendel vrijkwam en de granaat tot ontploffing werd gebracht.
Een andere variant was de Mason jar granaat. De veiligheidspin van handgranaten werd uitgetrokken en de granaten werden in glazen Ball Mason jars geplaatst, die de veiligheidshendel tegenhielden. Bij het breken van de pot liet de veiligheidshendel los en kwam de granaat tot ontploffing. Deze bijzondere variant was populair bij helikoptergevechten, en werden gebruikt als geïmproviseerde anti-personeel clusterbommen tijdens luchtaanvallen. Ze waren gemakkelijk uit de vluchtdeur boven een doelwit te werpen, en het dikke Ball Mason glas was bestand tegen voortijdige versplintering. Ze konden ook gedeeltelijk worden gevuld met benzine of gelatineerde benzine, napalm, om hun destructieve aard te vergroten.
JemenEdit
Al-Qaeda op het Arabisch Schiereiland en ISIL in Jemen staan er ook om bekend IED’s te gebruiken.