Krijg het volledige verhaal gratis
Om dit verhaal verder te lezen, en meer van dit soort verhalen te ontdekken, maak je een gratis account aan.
Heb je al een login?
Aanmelden
Ondanks dat 95 procent van de hardlopers instinctief de grond raken met hun hak, is er een groeiende trend onder hardloopexperts om levenslange haklopers te laten omschakelen naar een meer voorwaarts contactpunt. De overstap naar een middenvoet- en/of voorvoetcontact wordt verondersteld de schokbelasting te verminderen en de opslag en terugkeer van energie in onze pezen te verbeteren (waardoor we sneller en efficiënter worden, zoals te zien is in de illustratie hierboven). De theorie is dat omdat we onze voeten zo lang door schoenen hebben laten beschermen, we roekeloos op onze hielen zijn gaan landen omdat we de gevaarlijke impactkrachten die gepaard gaan met het slaan op de hiel niet meer konden waarnemen. Door terug te keren naar een meer natuurlijke middenvoetbezetting, zullen we blessures voorkomen en efficiënter lopen.
Hoe aantrekkelijk ook, de overtuiging dat het overschakelen naar een midden- of voorvoetcontactpunt de blessurepercentages zal veranderen en de efficiëntie zal verbeteren is nooit bewezen. Onderzoek naar blessures als gevolg van verschillende contactpunten bij meer dan 1600 hardlopers heeft geen verschil aangetoond in de incidentie van hardloop-gerelateerde blessures tussen achtervoet- en voorvoet-slagpatronen (1-3). Voorstanders van een middenvoet contactpatroon zullen zich beroepen op een vaak aangehaald onderzoek dat gepubliceerd is in Medicine and Science in Sports and Exercise en waaruit blijkt dat hardlopers die het eerste contact maken met de middenvoet 50 procent minder blessures oplopen (4). Het probleem met deze studie is dat de 16 betrokken lopers allemaal eerste divisie college lopers waren die zelf kozen voor een midvoet slagpatroon.
Hoewel het zelf kiezen voor een midvoet slagpatroon prima is en vaak het teken is van een atleet op hoog niveau, is het de omzetting van een natuurlijke hakslag loper naar een midvoet slag loper die problemen veroorzaakt. Mijn ervaring is dat ’s werelds snelste lopers die zelf een middenvoet-slagpatroon kiezen, biomechanisch perfect zijn, met brede voorvoeten, neutrale bogen, en flexibele kuiten. In de afgelopen 30 jaar heb ik gemerkt dat platvoetige recreatieve lopers die proberen over te stappen op een voorvoet-slagpatroon vaak blessures krijgen aan de binnenvoet en enkels, zoals fasciitis plantaris en tendinitis achilles, terwijl hoogvoetige lopers die proberen over te stappen op een meer voorwaarts contactpunt vaak last krijgen van verstuikte enkels en stressfracturen aan de middenvoetsbeentjes.
GELATEERD: Reduce Injury Risk With A Stronger Core
De reden dat hardlopers met hiel versus midden/voorvoet inslagpatronen verschillende blessures krijgen, is omdat ze kracht absorberen in verschillende gebieden. In een gedetailleerde studie waarin de biomechanica van gewone hak- en voorvoetlopers wordt geëvalueerd, tonen onderzoekers van de Universiteit van Massachusetts aan dat lopers die de grond raken met hun voorvoet meer kracht absorberen bij de enkel en minder bij de knie (5). Het tegenovergestelde is waar voor hielslagers, in die zin dat zij minder spierspanning hebben bij de enkel met meer spierspanning bij de knie.
Dit is consistent met verschillende studies die bevestigen dat de keuze van een hak- of middenvoet-slagpatroon de totale kracht die aanwezig is tijdens de contactperiode niet verandert, het verplaatst alleen de kracht naar andere gewrichten en spieren: midden- en voorvoet-slagers absorberen de kracht in hun voetbogen en kuiten, terwijl hielslagers meer kracht absorberen met hun knieën. Dit onderzoek bewijst dat het kiezen van een specifiek contactpunt de totale kracht niet verandert, maar alleen de plaats waar de kracht wordt geabsorbeerd. Dit is de biomechanische versie van “niemand rijdt gratis.”
Onderzoek dat de metabolische kosten van hardlopen evalueert, toont ook geen duidelijk voordeel aan voor een meer voorwaarts contactpunt. In feite suggereren de meeste studies dat de overgrote meerderheid van recreatieve lopers aanzienlijk efficiënter is met een hak-eerst slagpatroon. In een gedetailleerd artikel, gepubliceerd in het Journal of Experimental Biology, berekenden wetenschappers het gewrichtskoppel, de verrichte mechanische arbeid en de spieractiviteit die gepaard gaat met het veranderen van de eerste contactpunten bij verschillende snelheden van lopen en hardlopen (6). De resultaten van deze studie bevestigden dat lopen met een hak-eerst-slagpatroon de metabolische kosten van het lopen met een verrassende 53 procent verminderde. Dat is een enorm verschil in efficiëntie en het verklaart waarom bijna alle langzame joggers (die vaak net iets sneller lopen dan wandeltempo) het eerste contact met de grond maken met hun hakken. Dit in tegenstelling tot studies die aantonen dat maar liefst een derde van ’s werelds snelste afstandslopers de grond raken met hun middenvoet (7).
GERELATEERD: Sole Care: How Runners Can Reduce Foot Injuries
De grote vraag is, aangezien snelle lopers even efficiënt zijn met een hiel- of middenvoetcontactpunt, terwijl de meeste recreatieve lopers efficiënter zijn met een hiel-eerst inslagpatroon, bij welke snelheid verliest een hielcontact zijn metabolisch voordeel? In een computersimulatiestudie waarin de efficiëntie werd geëvalueerd, toonden onderzoekers van de Universiteit van Massachusetts aan dat bij een loopsnelheid van 7:36 per mijl, hielcontact ongeveer 6 procent efficiënter was dan midden- of voorvoetcontact (8). Recent onderzoek suggereert dat het tempo van 6:25 per mijl het overgangspunt is waarbij er geen verschil in efficiëntie is tussen de hak- en middenvoetpatronen (9). Deze studies bevestigen dat, hoewel hooggekwalificeerde lopers efficiënt zijn bij het landen op hun middenvoet of voorvoet, de meerderheid van de recreatieve lopers efficiënter is met een hak-eerst slagpatroon.
Gezien het duidelijke metabolische voordeel geassocieerd met het slaan op de hiel bij alle behalve de snelste loopsnelheden, is het niet verrassend dat wanneer recreatieve lopers wordt gevraagd om het comfort tussen hak- en middenvoet slagpatronen te beoordelen, zij verklaren dat een achter-voet slagpatroon aanzienlijk comfortabeler is (10). Verbeterde efficiëntie verklaart ook waarom ongeveer 35 procent van de hardlopers die overstappen op minimalistisch schoeisel de grond blijven raken met hun hak, ondanks de versterkte impactkrachten: de hiel is te efficiënt om op te geven (11).
Het komt erop neer dat voordat je overweegt over te schakelen van een hiel- naar een middenvoetafwikkeling, je er zeker van moet zijn dat het klinisch gerechtvaardigd is. Omdat middenvoet-slagpatronen de belasting op de knie aanzienlijk verminderen, moeten ze worden overwogen voor alle lopers die lijden aan terugkerende kniepijn. Dit geldt vooral voor snellere lopers met brede voorvoeten en flexibele achillespezen. Omgekeerd moeten hardlopers met een voorgeschiedenis van achilles-, voorvoet- en/of plantaire fasciale letsels bijna altijd het eerste contact maken langs de buitenkant van de hiel, want in tegenstelling tot wat veel hardloopexperts zeggen, is het veilig en efficiënt om eerst de hiel aan te raken. De vijfennegentig procent van de lopers die van nature een hiel-eerst inslagpatroon kiezen, kunnen het niet allemaal mis hebben.
****
Over de auteur:
Dr. Thomas C. Michaud behandelt al meer dan 30 jaar elite en recreatieve lopers in de omgeving van Boston. Hij heeft verschillende technische leerboeken over klinische biomechanica geschreven en is de auteur van het boek “Injury-Free Running: How to Build Strength, Improve Form, and Treat/Prevent Injuries,” beschikbaar op Amazon.
1. Kleindienst F, Campe S, Graf E, et al. Differences between fore- and rearfoot strike running patterns based on kinetics and kinematics. XXV ISBS Symposium 2007, Ouro Preto, Brazil.
2. Kleindienst, F.I. (2003). Gradierung funktioneller Sportschuhparameter am Laufschuh. Shaker. Aachen, 234-235.
3. Walther, M. (2005). Vorfußlaufen schützt nicht vor Überlastungsproblemen. Orthopädieschuhtechnik, 6, 34.
5. Hamill J, Allison H. Derrick G, et al. Lower extremity joint stiffness characteristics during running with different footfall patterns. European J Sports Sci. 15 okt 2012.
6. Cunningham C, Schilling N, Anders C et al. The influence of foot posture on the cost of transport in humans. J Experimentele Biologie. 2010;213:790-797.
7. Hesegawa H, Yamauchi T, Kraemer W. Foot strike patterns of runners at the 15-km point during an elitelevel half marathon. J Strength Cond. 2007;21:888-893.
8. Miller R, Russell E, Gruber A, et al. Foot-strike pattern selection to minimize muscle energy expenditure during running: a computer simulation study. Jaarlijkse bijeenkomst van de American Society of Biomechanics in State College, PA, 2009.
9. Ogueta-Alday A, Rodríguez-Marroyo JA, García-López J. Rearfoot Striking Runners Are More Economical than Midfoot Strikers. Med Sci Sports Exerc. 2013 Aug 30.
11. Goss D, Lewek M, Yu B, et al. Accuracy of self-reported foot strike patterns and loading rates associated with traditional and minimalist running shoes. Human Movement Science Research Symposium, 2012, The University of North Carolina at Chapel Hill.