Het leven en de bediening van Johannes Paulus II
Opgenomen uit From Pope John Paul II to Benedict XVI, door Zuster Mary Ann Walsh, RSM met Catholic News Service
© 2005, United States Conference of Catholic Bishops, alle rechten voorbehouden.
Karol Wojtyla, de toekomstige paus Johannes Paulus II, leidde voor zijn priesterwijding een ongebruikelijk gevarieerd leven. Als tiener splitste hij stenen in een steengroeve, schreef poëzie en steunde een netwerk dat tijdens de Duitse bezetting van Polen joden in veiligheid bracht.
Als jonge priester was hij een favoriet bij studenten van de universiteit van Lublin, die massaal naar zijn colleges kwamen en met hem mee gingen op kampeer-, wandel- en kanotochten. Als de op één na jongste kardinaal ooit benoemd door het Vaticaan, leidde hij een informeel kantoor en vierde hij feestdagen met acteurs uit Krakau.
Het zou geen verrassing moeten zijn geweest dat hij de traditionele rol en houding van het pausdom zou herdefiniëren door veel te reizen, te blijven genieten van buitenactiviteiten en een breed scala aan politieke en morele kwesties aan te pakken.
Als middelbare scholier in zijn geboortestad Wadowice, in het zuiden van Polen, maakte Wojtyla indruk op klasgenoten door de intense manier waarop hij in de kerk bad, een gewoonte van diepe meditatie die hem zijn leven lang bijbleef
“Zelfs als jongen was hij uitzonderlijk,” zei RafatTatka, een buurman die de jongen kende als Lolek, een bijnaam die zich laat vertalen als Chuck.
De nazi-overname van Polen in september 1939 betekende het officiële einde van alle religieuze opleidingen en culturele activiteiten, maar Wojtylaat ging naar een ondergrondse universiteit in Krakau en hielp bij het opzetten van een clandestiene theatergroep die optrad in winkels en huizen. Naast de steengroeve werkte hij in een chemische fabriek – ervaringen die stof leverden voor zijn poëzie en pauselijke geschriften over arbeid.
Hij nam deel aan de dagelijkse mis, geestelijke oefeningen, Mariadevotie en bijbelstudie. Vrienden vertelden dat toen zijn vader in 1941 stierf, Karol 12 uur lang in gebed aan zijn vaders bed knielde.
Spoedig daarna trok hij zich terug uit het theatergezelschap en begon te studeren voor het priesterschap, een besluit dat veel van zijn vrienden verbaasde, die hem ervan probeerden te overtuigen dat zijn talent in het theater lag. Hij studeerde aan een clandestien seminarie in het huis van kardinaal Adam Sapieha in Krakau, in weerwil van de nazi-verordeningen die religieus onderwijs verboden.
De aartsbisschop zag in hem een toekomstig kerkleider. Maar de jongeman, die gedichten schreef en een proefschrift over de mystiek van Johannes van het Kruis, werd aangetrokken tot kloosterlijke contemplatie. Twee keer tijdens deze jaren probeerde hij in te treden bij de Ongeschoeide Karmelieten, maar werd afgewezen met het advies: “Je bent voor grotere dingen voorbestemd.”
Hij werd op 1 november 1946 tot priester gewijd, net toen het communistische regime aan het eind van de oorlog de Duitsers verdreef.