Over Joodse Verjaardagen
Ironiek is de enige verjaardag die in de Torah wordt genoemd die van Farao (Genesis 40:20-22). Om dit te vieren gaf de farao een feest en maakte hij een persoonlijk verslag van zijn leven.
Uit dit voorbeeld kunnen we afleiden wat de juiste manier is om een verjaardag te vieren: introspectie en de balans opmaken van het leven. Denk na over alle positieve dingen die in het afgelopen jaar zijn gebeurd, maar ook over de fouten, maak een belofte om te verbeteren. Wees God dankbaar dat je leeft en gezond bent, en je ouders dat ze je het leven hebben geschonken. En natuurlijk, geniet van chocoladetaart en ijs.
De traditionele groet om iemand op zijn verjaardag te geven is: Moge je 120 jaar worden. Dit is omdat Mozes, de grootste Joodse leider, leefde tot de dag van zijn 120ste verjaardag.
Over Joodse namen:
Een Joodse naam is diepgaand spiritueel. In het Hebreeuws is een naam niet slechts een handige samenvoeging van letters. De naam onthult veeleer zijn essentiële karakteristiek. De Midrasj vertelt ons dat de eerste mens, Adam, in de essentie van elk schepsel keek en het dienovereenkomstig een naam gaf. Hetzelfde idee geldt voor namen van mensen. Zo noemde Leah haar vierde zoon Juda (in het Hebreeuws: Jehoeda). Dit komt van dezelfde stam als het woord “dank.” De letters kunnen ook worden herschikt om de heilige naam van God te spellen. De betekenis is dat Lea in het bijzonder haar “dank aan God” wilde uitdrukken. (Genesis 29:35).
Ashkenazische Joden hebben de gewoonte om een kind te vernoemen naar een familielid dat is overleden. Dit houdt de naam en de herinnering levend, en vormt op een metafysische manier een band tussen de ziel van de baby en het overleden familielid. Sefardische Joden vernoemen ook kinderen naar familieleden die nog in leven zijn.
Sommigen kiezen gewoonlijk een naam op basis van de Joodse feestdag die samenvalt met de geboorte. Evenzo worden namen soms gekozen uit de Torah-portie die overeenkomt met de week van de geboorte. In elke Torah-portie worden veel namen en gebeurtenissen genoemd, die een spirituele verbinding bieden tussen de baby en die bepaalde bijbelse figuur.
Uiteindelijk gaat het erom wat je van je naam maakt. Want aan het begin krijgen we een naam, en aan het eind van het leven is een “goede naam” alles wat we met ons meenemen.
Zie meer op: Een baby een naam geven