Er is een segment van de samenleving dat door het leven gaat zonder gezin. En deze groep lijkt toe te nemen. Het is een nieuwe realiteit die zich over de hele wereld afspeelt.
De redenen daarvoor zijn velerlei. Soms vormt een enig kind geen eigen gezin. Zo bereiken ze hun oude dag alleen. Soms gaan families gewoon uit elkaar en wonen ze duizenden kilometers van elkaar vandaan. En andere keren is het geweld dat iemand dwingt om zonder familie te leven. Het kan ook zijn dat iemand op hoge leeftijd door zijn verwanten in de steek wordt gelaten.
“De band die je authentieke familie bindt is geen bloed, maar wederzijds respect en vreugde.”
-Richard Bach-
Het verontrustende is dat dit tot niet zo lang geleden een uitzondering was. Nu echter, hoewel het geen meerderheid is, is het nog steeds een veel voorkomend en groeiend scenario. Het aantal mensen dat besluit niet te trouwen is gegroeid en het aantal gezinnen dat slechts één kind heeft is ook veel hoger.
Leven zonder gezin maakt ons kwetsbaarder
Het begrip “gezin” wordt veel geïdealiseerd. De waarheid is dat er altijd problemen zijn in gezinnen. Net als bij paren, zitten gezinnen ook vol tegenstrijdigheden. Ze bestaan uit mensen, en dus is er altijd een mix van nobele gevoelens en negatieve passies.
Niettemin zijn familiebanden normaal gesproken sterker dan die we met anderen aangaan. Zoals ze zeggen, “bloed is dikker dan water”. Zelfs onder verwanten die elkaar niet goed begrijpen, impliceren bloedverwantschappen vaak een zekere mate van betrokkenheid bij elkaar.
Daarom maakt het leven zonder familie ons kwetsbaarder. Het is waar, soms is de familie een grote bron van fysieke of psychologische risico’s. Maar wie een gezin heeft dat min of meer gezond is, is beter beschermd tegen de gevaren van het leven.
Eenzaamheid als keuze
Er is gezegd dat we vroeg of laat allemaal met eenzaamheid te maken krijgen. Ofwel omdat er niemand is om ons toe te wenden, ofwel omdat anderen gewoon niet beschikbaar zijn om ons te helpen. En dit is waar of je nu met of zonder familie bent. We moeten ons er allemaal emotioneel op voorbereiden.
Is het mogelijk om zonder familie te leven en toch gelukkig te zijn? Het antwoord is ja. De mens is begiftigd met een ongelooflijk aanpassingsvermogen, dat ons in staat stelt om met allerlei omstandigheden om te gaan.
Het enige wat echt belangrijk is, is dat deze toestand de vrucht is van een bewuste keuze. Omdat we ofwel uit vrije wil voor zo’n leven hebben gekozen, ofwel omdat de omstandigheden zodanig zijn geweest dat de persoon dat leven kan aanvaarden zonder zijn algemene koers te wijzigen.
Wanneer leven zonder familie een toestand is waartoe we gedwongen worden, kan het heel anders zijn. Het kan zeer pijnlijk zijn. Het kan ook leiden tot angst en bezorgdheid, die uiteindelijk leiden tot lichamelijke ziekten en zelfs de dood.
Denk aan de toekomst en duw jezelf vooruit
Er is een punt in het leven waarop iedereen moet vaststellen hoeveel het leven zonder familie voor hem of haar uitmaakt. Soms laat je de tijd gewoon voorbijgaan, zonder de kwestie onder ogen te zien. Maar er komt een moment dat het misschien te laat is.
Als we erkennen dat samenleven met anderen heel belangrijk voor ons is, kunnen we beslissingen nemen en actie ondernemen om dat onze manier van leven te maken. Immers, de omstandigheden van ons leven komen niet uit de lucht vallen; ze moeten worden opgebouwd. Eerst in de geest en het hart, en dan in actie. En er zijn echt veel manieren om vandaag een gezin te stichten. We kunnen onze opties door elkaar schudden en de beste kiezen.
Aan de andere kant, als we vinden dat samenleven met anderen niet zo belangrijk voor ons is, moeten we ons voorbereiden om de kosten van die beslissing te accepteren. Er zijn echter ook voordelen. Leven zonder familie betekent niet wegzinken in absolute eenzaamheid. Er zijn manieren om het gevoel te hebben dat alles en iedereen je thuis is.