Geschiedenis van zonne-energiebeleid in Maine
Hoewel Maine een lange geschiedenis heeft in het produceren van elektriciteit met hernieuwbare bronnen, heeft zonne-energie in de staat een gemengde geschiedenis gekend. Hoewel Maine een energieportfolio heeft ontwikkeld waarbij driekwart van de elektriciteitsproductie afkomstig is van hernieuwbare energiebronnen zoals wind, waterkracht en biomassa-energie, is de groei van de zonne-energie-industrie in de staat iets langzamer verlopen. In feite had Maine eind 2018 slechts ongeveer 50 MW aan zonnecapaciteit geïnstalleerd, waarmee het op de 42e plaats staat op de nationale ranglijst van SEIA. De staat heeft echter onlangs opnieuw geïnvesteerd in het succes van de industrie, die de komende jaren een succesvolle expansie belooft.
Na de oliecrisis in de jaren zeventig namen veel staten maatregelen om een veerkrachtiger energieportefeuille te creëren, zoals het aanmoedigen van zonne-installaties. Maine was een van de eerste staten die hieraan deelnam, aangezien hun eerste zonne-energiebeleid – Solar Easements – in 1981 werd goedgekeurd. Hoewel er geen financiële stimulans direct betrokken was bij dit beleid, was de eigendomsregeling een belangrijke eerste stap voor de industrie, omdat het bewoners garandeerde dat ze verzekerd zouden zijn van toegang tot direct zonlicht voor een zonneproject.
Maine duwde verder vooruit in de richting van diversificatie van zijn energiemix door de invoering van netmetering in 1987. Destijds was de energiefactureringsregeling niet algemeen toegankelijk voor inwoners, aangezien deze alleen beschikbaar was voor eigenaars van in aanmerking komende warmtekrachtkoppelingssystemen. Na de herstructureringswet voor elektriciteitsbedrijven van 1997 zou Maine echter een groot aantal programma’s volledig omvormen en in de staat integreren om een concurrerende, diverse energiemarkt te stimuleren. Zo werd bijvoorbeeld het netmeteringbeleid onmiddellijk uitgebreid tot technologieën als zonne-energie, wat een stimulans betekende voor de sector. Het netmetingsbeleid was jarenlang een vaste waarde in Maine voordat het in 2017 werd omgezet in een “brutometering”-beleid: een buy-all, sell-all-programma voor gedistribueerde opwekking dat zowel binnen als buiten de staat voor veel controverse zorgde. In 2019 heeft gouverneur Mills echter het speerpunt van de staat gemaakt om het netmeteringbeleid opnieuw in te voeren, waardoor de vastgelopen zonne-industrie van de staat nieuw leven werd ingeblazen.
De herstructureringswet van 1997 voor elektriciteitsbedrijven leidde ook tot het Renewable Portfolio Standard (RPS) -programma en de Efficiency Maine Trust. In de loop der tijd is het RPS-programma aantoonbaar het belangrijkste beleid geweest in de ontwikkeling van Maine’s markt voor hernieuwbare energie. Vanaf het allereerste begin heeft de staat een agressief plan opgesteld dat nutsbedrijven verplichtte om tegen 2017 ten minste 30% van hun elektriciteit te betrekken uit in aanmerking komende hernieuwbare bronnen. Sindsdien is het percentage dat door de RPS wordt vereist, verhoogd tot 40 procent in 2022 en worden nu strengere vormen van ontwikkeling van hernieuwbare energie vereist, wat de groei van zonne-energie waarschijnlijk ten goede zal komen. De oprichting van de Efficiency Maine Trust is ook een verdere stimulans voor de ontwikkeling van zonne-energie en hernieuwbare energie. Hoewel de financiering vrijwillig afkomstig is van klanten en van Alternative Compliance Payments van nutsbedrijven die niet aan de RPS-eisen hebben voldaan, heeft de Trust in de loop der tijd een aantal zeer nuttige subsidies en kortingen ingevoerd. De Trust bood eerder kortingen aan voor zonne- en windtechnologieën; vanaf 2015 had de administratie echter geen fondsen meer voor een dergelijk programma.
Hoewel een meerderheid van Maine’s belangrijkste wetgeving op het gebied van zonnebeleid in 1997 tot stand kwam en in de loop van de tijd werd herzien, heeft de staat aanvullende manieren bedacht om zonne-energie toegankelijker te maken. Bijvoorbeeld, de passage van Solar Rights in 2009 heeft de installaties verder beschermd tegen huiseigenarenverenigingen of opdringerige partijen die zonne-energie willen beperken. Bovendien begon Maine in 2009 met het exploiteren van gemeenschapszonneparken, die in de loop der jaren zijn blijven groeien en bewoners in staat stellen zonne-energie te kopen zonder deze op hun dak te installeren. Bovendien heeft Maine zich in 2011 aangesloten bij het aanbieden van Property Assessed Clean Energy (PACE)-leningen voor zijn inwoners, die tot $ 15.000 gedurende 15 jaar bieden tegen een 4,99 APR-tarief voor energie-upgrades.
Meest recentelijk in 2019 heeft Maine nieuwe wetgeving vastgesteld die de ontwikkeling van hernieuwbare energie meer ondersteunt – van zonnedoelstellingen tot het opnieuw instellen van netmetering. Het is duidelijk geworden dat de prioriteit van deze gouverneur is om zonne-energie meer beschikbaar te maken voor Mainers. Op basis van de geschiedenis van de staat van hernieuwbare ontwikkeling, is deze recente golf zonne-energiebeleid een veelbelovend teken dat Maine’s zonne-industrie eindelijk hier is om te blijven.