De hippocampus is een hersenstructuur waarvan wordt aangenomen dat zij een cruciale rol speelt bij het geheugen. Hoewel men al enige tijd vermoedde dat de hippocampus betrokken was bij het geheugen, werd het belang ervan in de twintigste eeuw bevestigd door het geval van een patiënt, Henry Molaison genaamd. Molaison, die tot zijn dood in 2008 gewoon H.M. werd genoemd (om zijn anonimiteit tijdens zijn leven te bewaren), onderging aan het eind van zijn twintiger jaren een operatie om ernstige epilepsie te behandelen. Bij die operatie werd een groot deel van zijn hippocampi verwijderd of beschadigd.
De operatie was succesvol in het onder controle houden van Molaison’s aanvallen, maar daarna leed hij aan ernstige anterograde amnesie, wat betekent dat zijn vermogen om nieuwe herinneringen te vormen was aangetast. In feite was Molaison helemaal niet in staat om nieuwe expliciete herinneringen te vormen (herinneringen waarbij men zich feiten of ervaringen bewust herinnert). Molaison behield enkele herinneringen van voor de operatie – hoewel herinneringen die dichter bij de operatie lagen minder stabiel waren – en zijn procedureel geheugen (geheugen voor niet-bewuste procedures zoals het gebruiken van een vork of fietsen) was nog functioneel. Maar door zijn impliciete geheugentekort was Molaison gedwongen om volledig in het heden te leven; elke dag bracht geen herinnering aan de vorige dag met zich mee.
Een andere patiënt, Clive Wearing, liep schade op aan de hippocampus na een hersenontsteking, en leeft met een tekort dat sterk lijkt op dat van Molaison. Hij is slechts in staat om informatie ongeveer 30 seconden vast te houden voordat het verdwijnt, maar hij kan nog steeds procedureel geheugen gebruiken om dingen te doen zoals piano spelen (zie de video hieronder).