– Zie:
– Plantar Fasciitis
– Windlass Mechanism
– Anatomie:
– plantaire fascie is een sterke laag wit vezelig weefsel waarvan het dikke centrale deel wordt begrensd door dunnere zijdelingse delen;
– centrale deel is gehecht aan de mediale calcaneusknobbel;
– naarmate het distaal vordert, verdeelt het zich in 5 secties, die zich elk uitstrekken tot een teen en de buigpezen omzomen;
– de oppervlakkige laag van elke sectie hecht aan de diepe huidplooi tussen de tenen en de zool;
– de diepe laag versmelt met de fibreuze buigschede op elke proximale phalanx en stuurt speta naar het diepe transversale ligament van de zool;
– hielspoor: (zie: hielpijn)
– bevinden zich niet in de fascia plantaris zoals gewoonlijk wordt gedacht, maar worden aangetroffen in de oorsprong van de korte buigspieren;
– zij komen voor bij 16% van de normale bevolking;
– Actie en functie:
– stabiliseert de voetboog;
– plantaire aponeurosis zorgt voor stabiliteit van het 1e MP gewricht & mediale voetboog via zijn Windlass mechanisme;
– deze plantaire flexie maakt het mogelijk dat het 1e middenvoetsbeentje het grootste deel van het lichaamsgewicht kan dragen tijdens de laatste helft van de standfase;
– als dit mechanisme distaal verstoord is, vindt er geen plantairflexie plaats en wordt het gewicht overgebracht op het tweede middenvoetsbeentje, wat vaak
resulteert in een pijnlijk eelt onder de kop van het tweede middenvoetsbeentje;
– tijdens normaal lopen functioneert de plantaire aponeurose voornamelijk tijdens het opkomen van de hiel tot het afzetten van de teen en voorkomt dat de calcaneus evert;
– dit mechanisme bewerkstelligt plantaire flexie van de middenvoetsbeentjes, waardoor het lengtegewelf wordt opgetild en gestabiliseerd, de
calcaneus wordt geïnverteerd en de tibia extern wordt geroteerd
Ruptuur van de plantaire fascie bij sporters.
Plantaire fasciitis. Het pijnlijke hielsyndroom.
Dynamische belasting van de plantaire aponeurose bij het lopen.